Ενας από τους τίτλους που κυριάρχησαν στα ΜΜΕ την εβδομάδα που πέρασε ήταν “Η απόσυρση αποσύρεται”! Σύντομο αλλά περιεκτικό. Αν και είχε προηγηθεί ο υπουργός Οικονομικών, ο οποίος ήταν ακόμη πιο αυστηρός και απόλυτος, περιοριζόμενος στο τελεσίγραφο μόνο δύο λέξεων: “Απόσυρση τέλος”.
Εδώ είναι που ήρθε κεραμίδα στο κεφάλι των πολιτών. Γιατί εκεί που όλοι περίμεναν από την πράσινη υπουργό Περιβάλλοντος την προσαρμογή του μέτρου της απόσυρσης, ώστε να γίνει ακόμη φιλικότερο προς το περιβάλλον, όπως προεκλογικά σχολιαζόταν, αντʼ αυτού το μέτρο καταργήθηκε στο σύνολό του μεμιάς και απροειδοποίητα! Μα είχε θεσπιστεί λίγους μήνες πριν και όλοι το υποδέχθηκαν θετικά, ζητώντας μάλιστα βελτιώσεις για ακόμη μεγαλύτερη οικολογική ευαισθησία.
Ωστόσο σήμερα δεν θέλω να σταθώ σε αυτό το συγκεκριμένο θέμα της απόσυρσης και του στόλου των παλαιών, ρυπογόνων αυτοκινήτων, που είναι και το ίδιο ένα μείζον θέμα στις μολυσμένες μεγαλουπόλεις μας, αλλά θέλω να μείνω στη συμπεριφορά του κράτους, που για τον έρμο τον πολίτη θυμίζει κάτι χειρότερο από κινούμενο στόχο. Ή ίσως, για να το πούμε ακόμη καλύτερα, στόχος μοιάζει να είναι ο ίδιος ο πολίτης, που προσπαθεί να αποφύγει τα σκάγια που του έρχονται απροειδοποίητα και ωσάν κεραυνός εν αιθρία, σε ένα τοπίο που διαρκώς αλλάζει χωρίς καμιά προειδοποίηση!
Γιατί τίποτα σε αυτή τη χώρα δεν μένει σταθερό. Ούτε νόμοι, ούτε ρυθμίσεις, ούτε εξαγγελίες. Όσο γρήγορα, εύκολα και πρόχειρα θεσπίζονται, άλλο τόσο εύκολα καταργούνται. Έτσι, το κράτος, που θα έπρεπε να αποτελεί σημείο αναφοράς, προστασίας και εμπιστοσύνης για κάθε πολίτη, αποδεικνύεται τελικά ένας πονηρός εχθρός, που παίζει παιχνίδια στην πλάτη του.
Σχολίαζα πριν από λίγες ημέρες την απόφαση της νέας και φιλόδοξης κυβέρνησης διά στόματος του αντιπροέδρου της, του κ. Πάγκαλου, όχι μόνο να καταργήσει τα stage, αλλά και να μην πληρώσει ανθρώπους που εργάσθηκαν για κάποιο διάστημα. Δηλαδή, ένας άνεργος νέος που πιθανώς βρέθηκε σε μεγάλη ανάγκη, γιατί πράγματι σε μεγάλη ανάγκη πρέπει να βρίσκεσαι για να πηγαίνεις να εργασθείς για 400 ευρώ ανασφάλιστος, προσλαμβάνεται για κάποιο διάστημα από το κράτος, εργάζεται, και στο τέλος τού ανακοινώνουν ότι δεν θα πληρωθεί! Απίστευτο και όμως αληθινό. Το κράτος αίρει, δηλαδή, τη συμφωνία που έχει συνάψει με τον εργαζόμενο και, ενώ το ίδιο έχει καρπωθεί και ωφεληθεί από το προϊόν της εργασίας κάποιων ανθρώπων, αποφασίζει εκ των υστέρων να μην τους πληρώσει ως όψιμος και εκ των υστέρων εκδικητής και τιμωρός μιας πρακτικής που χρησιμοποιήθηκε από πολιτικούς και κυβερνήσεις για τη συντήρηση σχέσεων συνδιαλλαγής.
Ναι, τα stage χρησιμοποιήθηκαν από το πολιτικό δυναμικό της χώρας με τρόπο που βασίστηκε και πάτησε πάνω στην ανάγκη άνεργων νέων και πάνω στην ελπίδα για εργασία. Αλλά και το κράτος χρησιμοποίησε εργατικό δυναμικό και υπηρεσίες κυριολεκτικά μισοτιμής, χωρίς ασφάλεια, αλλοιώνοντας προς το θετικότερο τα στατιστικά νούμερα της ανεργίας και διάφορα άλλα ωραία στην πλάτη των ανέργων. Ποιος εργοδότης δικαιούται να μην πληρώσει έστω και μία ώρα εργασίας σε κάποιον εργαζόμενο; Κανένας! Στην Ελλάδα, όμως, το κράτος φαίνεται να μπορεί να κάνει τα πάντα, καταστρατηγώντας κάθε έννοια συνέπειας και δικαίου.
Το πρόβλημα είναι ότι τα παραδείγματα της κρατικής ασυνέπειας απέναντι στον πολίτη είναι τόσο πολλά και τόσο καθημερινά, που μάλλον μας έχουν γίνει συνήθεια και συνείδηση. Π.χ., πόση είναι η περίοδος ισχύος ενός φορολογικού συστήματος για τους πολίτες και τις επιχειρήσεις στην Ελλάδα; Ή, για να το πούμε αλλιώς, με ποια βάση πρέπει να σχεδιάζει η αγορά σε αυτή τη χώρα τις επιχειρηματικές κινήσεις, την ανάπτυξη και τις επενδύσεις, αλλά και με ποια βάση πρέπει κάθε οικογένεια να κάνει τον οικονομικό προγραμματισμό της; Το φορολογικό σύστημα αποτελεί το οικονομικό πλαίσιο μέσα στο οποίο πρέπει να κινηθούν όλοι, από τη μεγαλύτερη εταιρεία ώς τον τελευταίο πολίτη αυτής της χώρας. Αλλά αυτό το πλαίσιο, που πρέπει να αποτελεί το σημείο αναφοράς της οικονομίας της χώρας, αλλάζει πιο γρήγορα και από τις εποχές! Όχι μόνο όταν αλλάζει η σκυτάλη από τη μια κυβέρνηση στην άλλη, αλλά ακόμη και όταν στην ίδια κυβέρνηση αλλάζει ο υπουργός ή ακόμη και όταν μέσα σε ένα μήνα από τις προεκλογικές υποσχέσεις περνάμε στις κυβερνητικές εξαγγελίες.
Έτσι οι έκτακτες εισφορές δίνουν και παίρνουν, ακόμη και αναδρομικά σε εισοδήματα που ήδη φορολογήθηκαν και για χρονιές που πέρασαν και έκλεισαν, ενώ νέοι φόροι εξαγγέλλονται, τακτικοί και έκτακτοι, άμεσοι και έμμεσοι.
Η θεωρία του χάους φαίνεται ότι στη χώρα μας βρίσκει εφαρμογή στις σχέσεις κράτους-πολίτη. Και ίσως ακόμη χειρότερα. Γιατί στη θεωρία του χάους δεν υπάρχει η πρόθεση. Αντιθέτως, στις συνεχείς αλλαγές των δεδομένων από το κράτος ο πολίτης φτάνει συχνά να αναρωτιέται μήπως υπάρχει και η πρόθεση να τον παγιδεύσει και να τον τιμωρήσει μετά.
Σε κάθε συνεργασία, σε κάθε συνδιαλλαγή, ακόμη και σε κάθε ανθρώπινη σχέση, οι όροι είναι το πρώτο που πρέπει να συζητιέται και να ξεκαθαρίζεται. Οι καλοί λογαριασμοί κάνουν τους καλούς φίλους, κατά τη λαϊκή ρήση, ωστόσο σε αυτήν εδώ τη χώρα το κράτος κρατά πάντα κλειστά χαρτιά που βγάζει την τελευταία ώρα, για να αλλάξει τα δεδομένα και να προκαλέσει εκπλήξεις. Και όπως απαιτούμε συνέπεια από όλους τους πολίτες, όταν για παράδειγμα επικαλούμαστε την πάταξη της φοροδιαφυγής ή την έλλειψη φορολογικής συνείδησης, αυτή τη συνέπεια πρέπει να τη δούμε πρωτίστως και από το ίδιο το κράτος. Για να νιώσει και ο πολίτης εμπιστοσύνη, εγγύηση, σιγουριά και ασφάλεια. Να νιώσει ότι το κράτος είναι το σπίτι του και όχι ο εχθρός του.
Σε μια εποχή που απαιτούνται θυσίες από όλους, οι σχέσεις εμπιστοσύνης είναι προϋπόθεση.
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Μακεδονία της Κυριακής, στις 8-11-2009
Δευτέρα 9 Νοεμβρίου 2009
Δευτέρα 2 Νοεμβρίου 2009
Βιογραφικό μέσω διαδικτύου: Η σημειολογία και η ουσία-Από την εξαγγελία στην πράξη...
Αν κάποιος έλειπε από τη χώρα για λίγες ημέρες και επέστρεφε μετά τις εκλογές, θα νόμιζε ότι επέστρεφε σε άλλη χώρα ή αλλιώς στη χώρα του ονείρου! Μια από τις μεγαλύτερες εκπλήξεις που δοκίμασε όλη η χώρα τις πρώτες ημέρες της νέας κυβέρνησης ήταν η προκήρυξη των θέσεων των γενικών γραμματέων μέσω διαδικτύου! Κάτι που όχι μόνο εντυπωσίασε, αλλά έως και ενθουσίασε τον κόσμο, με αποτέλεσμα τα δεκάδες χιλιάδες βιογραφικά που κατατέθηκαν ηλεκτρονικά αλλά και την ελπίδα ότι όλα αρχίζουν από την αρχή! Ότι η τόσο πολύπαθη αξιοκρατία σε αυτή τη χώρα τώρα δικαιώνεται! Και ότι πλέον το μόνο προσόν κάποιου είναι οι ικανότητές του, τα πτυχία και η επαγγελματική και επιστημονική του εμπειρία! Μεγάλος ο αριθμός των βιογραφικών που υποβλήθηκαν, μεγάλες και οι προσδοκίες μιας ολόκληρης κοινωνίας.
Είμαστε φαίνεται άνθρωποι των άκρων και του ενθουσιασμού. Τόσο πολύ που εύκολα ακολουθούμε την κίνηση της αιώρας και του εκκρεμούς. Από το ένα άκρο στο άλλο. Γιατί η αλήθεια είναι ότι από τη μια ζήσαμε επί δεκαετίες μια κατάσταση, όπου το κύριο χαρακτηριστικό στη στελέχωση του κρατικού μηχανισμού ήταν το αξίωμα “ο γνωστός του γνωστού”! Μάλιστα, σε ό,τι αφορά τους γενικούς γραμματείς, αυτοί συχνά ακολουθούσαν τους υπουργούς στις μετακινήσεις τους από το ένα υπουργείο στο άλλο. Έφευγε ο υπουργός και άλλαζε υπουργείο, έπαιρνε και τους γενικούς γραμματείς μαζί του. Ακόμη και αν το αντικείμενο του ενός από το άλλο υπουργείο ήταν τελείως διαφορετικό, μικρή σημασία είχε. Έφτανε που ο γενικός γραμματέας ήταν έμπιστος του υπουργού. Όσο για το νέο αντικείμενο, θα το μάθαινε με τον καιρό!
Ή, ακόμη περισσότερο, αν σκεφτούμε την εικόνα υπουργείων που κάποιες φορές είδαμε να μετατρέπονται σε... υπουργεία με ονομασία προέλευσης. Στελεχωμένα από ανθρώπους που προέρχονταν σχεδόν αποκλειστικά από την εκλογική περιφέρεια του εκάστοτε υπουργού. Και όχι μόνο τα υπουργεία, αλλά και οι ΔΕΚΟ, και οι οργανισμοί που ελέγχονταν από αυτά. Κάτι που άλλαζε βεβαίως μόλις άλλαζε ο υπουργός. Ακραία πράγματα, χωρίς αμφιβολία, που προκαλούσαν το κοινό αίσθημα.
Σήμερα βέβαια το εκκρεμές πήγε στην άλλη άκρη. Σε επίπεδο εντυπώσεων και ενθουσιασμού, γιατί το αποτέλεσμα μένει ακόμη να το δούμε.
Πριν από περίπου ένα χρόνο κατέθετα την άποψή μου αρθρογραφώντας με τίτλο “Κυβερνητική θέση με βιογραφικό”, πιστεύοντας ακράδαντα ότι όλος ο κρατικός μηχανισμός πρέπει να στελεχώνεται με βάση γνώσεις, εμπειρία και αποδεδειγμένη ικανότητα σε όλα τα επίπεδα. Αλλά και στη συνέχεια, μετά την ορθολογική στελέχωσή του, οφείλει να λογοδοτεί καθημερινά, με βάση μετρήσιμα αποτελέσματα, όπως άλλωστε συμβαίνει σε κάθε επαγγελματική δραστηριότητα στην ελεύθερη αγορά.
Όλα αυτά γιατί, πολύ απλά, για να χαράξει και να υλοποιήσει κάποιος την πολιτική τού σήμερα και του αύριο, χρειάζεται να μπορεί να κατανοήσει και να χρησιμοποιήσει βαθιά και εξειδικευμένη γνώση, η οποία μάλιστα παράγεται πλέον με ιλιγγιώδεις ρυθμούς. Όπως και αντίστροφα, η γνώση χρειάζεται την πολιτική, για να της ανοίξει το δρόμο και να της παράσχει τα μέσα, ώστε να οδηγήσει σε καινοτομία, τεχνολογία, ανάπτυξη. Και, τέλος, γνώση και πολιτική πρέπει να συντονιστούν και να συμβαδίσουν με τις προκλήσεις των καιρών στα θέματα των περιβαλλοντικών απειλών, της κοινωνικής συνοχής και δικαιοσύνης. Το παζλ είναι πλέον πολύπλοκο και πολυσύνθετο, πολύ περισσότερο από τη μέχρι τώρα πολιτική της χειραψίας, της κομματικής ταυτότητας, της κλίκας και της παρέας.
Ωστόσο, η εύκολη και μάλλον πρόχειρη εξαγγελία της προκήρυξης όλων των θέσεων του δημοσίου ακολουθείται, όπως φαίνεται, από μια δύσκολη διαδικασία εφαρμογής. Δεν ξέρουμε ποιες είναι οι αληθινές προθέσεις της νέας κυβέρνησης. Τι είναι εντυπωσιασμός και τι ουσία.
- Ξέρουμε όμως ότι ένα μήνα τώρα οι θέσεις των γενικών γραμματέων μένουν κενές.
- Ξέρουμε ότι κάποιες από αυτές είναι κομβικές και απολύτως κρίσιμες, για να δουλεύει η κρατική μηχανή, αλλιώς παγώνουν όλα.
- Ξέρουμε επίσης ότι οι θέσεις αυτές δεν μπορεί παρά να έχουν και πολιτικά χαρακτηριστικά, αφού είναι θέσεις-κλειδιά στην παραγωγή του κυβερνητικού έργου, έτσι όπως το εξειδικεύει ο εκάστοτε υπουργός.
- Ξέρουμε ακόμη ότι από τη μία και μοναδική περίπτωση γενικού γραμματέα που είχε οριστεί μέχρι την ώρα που γραφόταν αυτό το άρθρο, η επιλογή θα μπορούσε να είναι προβλέψιμη χωρίς την υποβολή χιλιάδων βιογραφικών.
Όσο μεγαλύτερη, λοιπόν, είναι η ελπίδα και η προσδοκία που καλλιεργείται στον κόσμο από τέτοιες φιλόδοξες κινήσεις, τόσο μεγαλύτερη θα είναι και η απογοήτευση και ο θυμός αυτού του κόσμου, αν καταλάβει ότι όλη αυτή η κίνηση ήταν μόνο για εντυπώσεις ή για τη δημιουργία ενός ωραίου άλλοθι για απολύτως προβλέψιμες τοποθετήσεις. Γιατί τότε θα καταγραφεί ως εμπαιγμός.
Δύσκολος ο στόχος, είναι αλήθεια. Γιατί δεν μιλάμε μόνο για το στόχο της στελέχωσης μερικών κρατικών θέσεων. Το πραγματικό διακύβευμα και ο στόχος-πρόκληση είναι η μεταρρύθμιση του ίδιου του κράτους σε όλη του την έκταση. Ένα κράτος που χρειάζεται εκσυγχρονισμό, αξιοκρατία και διαφάνεια, που πρέπει να κερδηθεί στη συνείδηση του κόσμου επί της ουσίας και όχι μόνο ως τίτλος που προστέθηκε σε ένα υπουργείο. Βεβαίως και η σημασία της σημειολογίας είναι μεγάλη. Είναι άλλωστε και το πρώτο βήμα, αυτό που δηλώνει τις προθέσεις. Ωστόσο το ζητούμενο είναι η εφαρμογή και το αποτέλεσμα.
Η επανίδρυση του κράτους αποτέλεσε μία από τις σημαίες της ΝΔ, που όμως δυστυχώς έμεινε απλή εξαγγελία χωρίς αντίκρισμα και πνίγηκε στα ρηχά νερά του γερά ριζωμένου δημόσιου τομέα. Η ΝΔ έπιασε το σφυγμό και το αίτημα όλης της ελληνικής κοινωνίας, αλλά έχασε το δρόμο για την υλοποίηση. Ωστόσο παραμένει ζητούμενο για την Ελλάδα του 21ου αιώνα, την Ελλάδα της Ευρώπης και του κόσμου. Το ζήτημα είναι ότι η πορεία προς αυτό το ζητούμενο πρέπει να σχεδιασθεί σοβαρά, μεθοδικά, οργανωμένα και στοχευμένα. Με γενναίες πολιτικές αποφάσεις, με ρήξεις και με συγκρούσεις.
Δεν αντέχουμε άλλα επικοινωνιακού τύπου πυροτεχνήματα που να παίζουν με την προσδοκία χιλιάδων αιτούντων, με την αξιοπιστία του κράτους, με την αξιοκρατία. Αλλά και δεν υπάρχει άλλη πίστωση χρόνου γιʼ αυτή τη χώρα που λέγεται Ελλάδα.
To άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Μακεδονία της Κυριακής 1-11-09, βλ.
http://www.makthes.gr/index.php?name=News&file=article&sid=46482
Είμαστε φαίνεται άνθρωποι των άκρων και του ενθουσιασμού. Τόσο πολύ που εύκολα ακολουθούμε την κίνηση της αιώρας και του εκκρεμούς. Από το ένα άκρο στο άλλο. Γιατί η αλήθεια είναι ότι από τη μια ζήσαμε επί δεκαετίες μια κατάσταση, όπου το κύριο χαρακτηριστικό στη στελέχωση του κρατικού μηχανισμού ήταν το αξίωμα “ο γνωστός του γνωστού”! Μάλιστα, σε ό,τι αφορά τους γενικούς γραμματείς, αυτοί συχνά ακολουθούσαν τους υπουργούς στις μετακινήσεις τους από το ένα υπουργείο στο άλλο. Έφευγε ο υπουργός και άλλαζε υπουργείο, έπαιρνε και τους γενικούς γραμματείς μαζί του. Ακόμη και αν το αντικείμενο του ενός από το άλλο υπουργείο ήταν τελείως διαφορετικό, μικρή σημασία είχε. Έφτανε που ο γενικός γραμματέας ήταν έμπιστος του υπουργού. Όσο για το νέο αντικείμενο, θα το μάθαινε με τον καιρό!
Ή, ακόμη περισσότερο, αν σκεφτούμε την εικόνα υπουργείων που κάποιες φορές είδαμε να μετατρέπονται σε... υπουργεία με ονομασία προέλευσης. Στελεχωμένα από ανθρώπους που προέρχονταν σχεδόν αποκλειστικά από την εκλογική περιφέρεια του εκάστοτε υπουργού. Και όχι μόνο τα υπουργεία, αλλά και οι ΔΕΚΟ, και οι οργανισμοί που ελέγχονταν από αυτά. Κάτι που άλλαζε βεβαίως μόλις άλλαζε ο υπουργός. Ακραία πράγματα, χωρίς αμφιβολία, που προκαλούσαν το κοινό αίσθημα.
Σήμερα βέβαια το εκκρεμές πήγε στην άλλη άκρη. Σε επίπεδο εντυπώσεων και ενθουσιασμού, γιατί το αποτέλεσμα μένει ακόμη να το δούμε.
Πριν από περίπου ένα χρόνο κατέθετα την άποψή μου αρθρογραφώντας με τίτλο “Κυβερνητική θέση με βιογραφικό”, πιστεύοντας ακράδαντα ότι όλος ο κρατικός μηχανισμός πρέπει να στελεχώνεται με βάση γνώσεις, εμπειρία και αποδεδειγμένη ικανότητα σε όλα τα επίπεδα. Αλλά και στη συνέχεια, μετά την ορθολογική στελέχωσή του, οφείλει να λογοδοτεί καθημερινά, με βάση μετρήσιμα αποτελέσματα, όπως άλλωστε συμβαίνει σε κάθε επαγγελματική δραστηριότητα στην ελεύθερη αγορά.
Όλα αυτά γιατί, πολύ απλά, για να χαράξει και να υλοποιήσει κάποιος την πολιτική τού σήμερα και του αύριο, χρειάζεται να μπορεί να κατανοήσει και να χρησιμοποιήσει βαθιά και εξειδικευμένη γνώση, η οποία μάλιστα παράγεται πλέον με ιλιγγιώδεις ρυθμούς. Όπως και αντίστροφα, η γνώση χρειάζεται την πολιτική, για να της ανοίξει το δρόμο και να της παράσχει τα μέσα, ώστε να οδηγήσει σε καινοτομία, τεχνολογία, ανάπτυξη. Και, τέλος, γνώση και πολιτική πρέπει να συντονιστούν και να συμβαδίσουν με τις προκλήσεις των καιρών στα θέματα των περιβαλλοντικών απειλών, της κοινωνικής συνοχής και δικαιοσύνης. Το παζλ είναι πλέον πολύπλοκο και πολυσύνθετο, πολύ περισσότερο από τη μέχρι τώρα πολιτική της χειραψίας, της κομματικής ταυτότητας, της κλίκας και της παρέας.
Ωστόσο, η εύκολη και μάλλον πρόχειρη εξαγγελία της προκήρυξης όλων των θέσεων του δημοσίου ακολουθείται, όπως φαίνεται, από μια δύσκολη διαδικασία εφαρμογής. Δεν ξέρουμε ποιες είναι οι αληθινές προθέσεις της νέας κυβέρνησης. Τι είναι εντυπωσιασμός και τι ουσία.
- Ξέρουμε όμως ότι ένα μήνα τώρα οι θέσεις των γενικών γραμματέων μένουν κενές.
- Ξέρουμε ότι κάποιες από αυτές είναι κομβικές και απολύτως κρίσιμες, για να δουλεύει η κρατική μηχανή, αλλιώς παγώνουν όλα.
- Ξέρουμε επίσης ότι οι θέσεις αυτές δεν μπορεί παρά να έχουν και πολιτικά χαρακτηριστικά, αφού είναι θέσεις-κλειδιά στην παραγωγή του κυβερνητικού έργου, έτσι όπως το εξειδικεύει ο εκάστοτε υπουργός.
- Ξέρουμε ακόμη ότι από τη μία και μοναδική περίπτωση γενικού γραμματέα που είχε οριστεί μέχρι την ώρα που γραφόταν αυτό το άρθρο, η επιλογή θα μπορούσε να είναι προβλέψιμη χωρίς την υποβολή χιλιάδων βιογραφικών.
Όσο μεγαλύτερη, λοιπόν, είναι η ελπίδα και η προσδοκία που καλλιεργείται στον κόσμο από τέτοιες φιλόδοξες κινήσεις, τόσο μεγαλύτερη θα είναι και η απογοήτευση και ο θυμός αυτού του κόσμου, αν καταλάβει ότι όλη αυτή η κίνηση ήταν μόνο για εντυπώσεις ή για τη δημιουργία ενός ωραίου άλλοθι για απολύτως προβλέψιμες τοποθετήσεις. Γιατί τότε θα καταγραφεί ως εμπαιγμός.
Δύσκολος ο στόχος, είναι αλήθεια. Γιατί δεν μιλάμε μόνο για το στόχο της στελέχωσης μερικών κρατικών θέσεων. Το πραγματικό διακύβευμα και ο στόχος-πρόκληση είναι η μεταρρύθμιση του ίδιου του κράτους σε όλη του την έκταση. Ένα κράτος που χρειάζεται εκσυγχρονισμό, αξιοκρατία και διαφάνεια, που πρέπει να κερδηθεί στη συνείδηση του κόσμου επί της ουσίας και όχι μόνο ως τίτλος που προστέθηκε σε ένα υπουργείο. Βεβαίως και η σημασία της σημειολογίας είναι μεγάλη. Είναι άλλωστε και το πρώτο βήμα, αυτό που δηλώνει τις προθέσεις. Ωστόσο το ζητούμενο είναι η εφαρμογή και το αποτέλεσμα.
Η επανίδρυση του κράτους αποτέλεσε μία από τις σημαίες της ΝΔ, που όμως δυστυχώς έμεινε απλή εξαγγελία χωρίς αντίκρισμα και πνίγηκε στα ρηχά νερά του γερά ριζωμένου δημόσιου τομέα. Η ΝΔ έπιασε το σφυγμό και το αίτημα όλης της ελληνικής κοινωνίας, αλλά έχασε το δρόμο για την υλοποίηση. Ωστόσο παραμένει ζητούμενο για την Ελλάδα του 21ου αιώνα, την Ελλάδα της Ευρώπης και του κόσμου. Το ζήτημα είναι ότι η πορεία προς αυτό το ζητούμενο πρέπει να σχεδιασθεί σοβαρά, μεθοδικά, οργανωμένα και στοχευμένα. Με γενναίες πολιτικές αποφάσεις, με ρήξεις και με συγκρούσεις.
Δεν αντέχουμε άλλα επικοινωνιακού τύπου πυροτεχνήματα που να παίζουν με την προσδοκία χιλιάδων αιτούντων, με την αξιοπιστία του κράτους, με την αξιοκρατία. Αλλά και δεν υπάρχει άλλη πίστωση χρόνου γιʼ αυτή τη χώρα που λέγεται Ελλάδα.
To άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Μακεδονία της Κυριακής 1-11-09, βλ.
http://www.makthes.gr/index.php?name=News&file=article&sid=46482
Τρίτη 27 Οκτωβρίου 2009
Πράσινη πινελιά σε γκρίζο τοπίο
Μετά την επίσκεψη στις ΗΠΑ, γύρω από τα θέματα Περιβάλλοντος και Ενέργειας, η Καθημερινή και ο δημοσιογράφος Γιώργος Μπουρδάρας, δημοσίευσαν το παρακάτω σχόλιο, στο φύλλο της 16-10-09...
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_2_16/10/2009_333559
Πράσινη πινελιά σε γκρίζο τοπίο
Tου Γιωργου Σ. Μπουρδαρα
Ποια σχέση μπορεί να έχει η Δανία, και ειδικότερα ο εκπρόσωπος Περιβάλλοντος του κυβερνώντος κόμματος στη χώρα αυτή, ή και η επικεφαλής Περιβάλλοντος και Χωροταξίας μιας πόλης της Σουηδίας που έχει χαρακτηριστεί ως η «πιο πράσινη πόλη» στην Ε.Ε., με την Ελλάδα - μία εκ των πλέον ταλαιπωρημένων και κακοποιημένων και σε αυτά τα μέτωπα χωρών της Ενωσης; Λοιπόν, υπάρχει σχέση. Και μάλιστα σχέση τέτοια που σπάει το γκρίζο της αρνητικής εικόνας την οποία έχουμε σχεδόν οι περισσότεροι για το παρόν και το μέλλον αυτού του τόπου.
Μία Ελληνίδα, η κ. Λιάνα Γούτα, χημικός-μηχανικός και στέλεχος των ΕΛΠΕ, ήταν μαζί με τις δύο προαναφερόμενες προσωπικότητες, σε μια ολιγομελή (για την ακρίβεια 10μελή) ομάδα Ευρωπαίων που κατόπιν προσκλήσεως του Στέιτ Ντιπάρτμεντ μετέβησαν γι’ αρκετές ημέρες στις ΗΠΑ, στο πλαίσιο ειδικού προγράμματος International Visitors Leaders, που αντικείμενό του είχε την «Ανάπτυξη Πράσινων Τεχνολογιών και Πολιτικών στη μετά Ανθρακα εποχή»! Δύο είναι, μεταξύ των άλλων, οι παράμετροι εκείνες που προσδίδουν στο γεγονός ιδιαίτερη σημασία: πρώτον, ότι οι επαφές πραγματοποιήθηκαν ενόψει της προγραμματισθείσας για τον Δεκέμβριο κρίσιμης Συνόδου της Κοπεγχάγης αναφορικά με τη μετά Κιότο εποχή.
Δεύτερον, ότι η κ. Γούτα δεν ανήκει σε αυτό που ονομάζουμε κεντρική πολιτική σκηνή: Με δική της επιλογή δεν συμμετείχε για δεύτερη συνεχόμενη φορά στις εκλογές - ήταν υποψήφια με την Ν.Δ. το 2007. Αυτό καταδεικνύει ότι υπάρχουν αρκετοί Ελληνες που δεν περιμένουν την ανάδειξή τους σε δημόσια αξιώματα, προκειμένου να αναλάβουν δράση σε κρίσιμους τομείς. Κάτι το οποίο αναγνωρίζεται όχι μόνο εντός (κάτι που μάλλον σπάνια συμβαίνει), αλλά και κυρίως εκτός των συνόρων.
Κατ’ επέκτασιν, η περίπτωση της κ. Γούτα αποδεικνύει και τις δυνατότητες που έχουν και οι 300 της Βουλής, αν αποφασίσουν πραγματικά, αναβαθμίζοντας τις κοινοβουλευτικές διαδικασίες, να συμβάλουν στην προσπάθεια για ν’ ανέβει η χώρα ακόμα ψηλότερα. Και μάλιστα στο πλέον σημαντικό ζήτημα των καιρών όπως είναι η ανάπτυξη με σεβασμό στο περιβάλλον.
«Η Ελλάδα έχει πολλά να διδαχθεί και να κερδίσει από το παράδειγμα άλλων χωρών που οδηγούν την κούρσα στη νέα πράσινη οικονομία, συνδυάζοντας γενναίες πολιτικές αποφάσεις με την έρευνα, την επιστήμη, τις επιχειρήσεις και την οικονομία», αναφέρει η κ. Γούτα. «Για τη χώρα μας, με το τόσο πλούσιο δυναμικό ανανεώσιμης ενέργειας, η πρόκληση είναι όχι απλώς να ακολουθήσουμε, αλλά να πρωτοπορήσουμε», συνεχίζει. Για να προσθέσει με έμφαση ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες αποδεικνύουν με τις επιλογές τους το πόσο «ανοικτές» είναι σε νέες ιδέες: «Θέλουν να ακούσουν, να μάθουν από τους άλλους. Κάτι που δυστυχώς δεν γίνεται καθόλου στην Ελλάδα, όπου “τα ξέρουμε όλα” και δεν κοιτάμε καθόλου έξω από τα σύνορά μας».
Το δημοσίευμα στο http://www.lianagouta.gr/website/pdf_articles/Καθημερινή_Μπουρδάρας_16-10-09.pdf
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_2_16/10/2009_333559
Πράσινη πινελιά σε γκρίζο τοπίο
Tου Γιωργου Σ. Μπουρδαρα
Ποια σχέση μπορεί να έχει η Δανία, και ειδικότερα ο εκπρόσωπος Περιβάλλοντος του κυβερνώντος κόμματος στη χώρα αυτή, ή και η επικεφαλής Περιβάλλοντος και Χωροταξίας μιας πόλης της Σουηδίας που έχει χαρακτηριστεί ως η «πιο πράσινη πόλη» στην Ε.Ε., με την Ελλάδα - μία εκ των πλέον ταλαιπωρημένων και κακοποιημένων και σε αυτά τα μέτωπα χωρών της Ενωσης; Λοιπόν, υπάρχει σχέση. Και μάλιστα σχέση τέτοια που σπάει το γκρίζο της αρνητικής εικόνας την οποία έχουμε σχεδόν οι περισσότεροι για το παρόν και το μέλλον αυτού του τόπου.
Μία Ελληνίδα, η κ. Λιάνα Γούτα, χημικός-μηχανικός και στέλεχος των ΕΛΠΕ, ήταν μαζί με τις δύο προαναφερόμενες προσωπικότητες, σε μια ολιγομελή (για την ακρίβεια 10μελή) ομάδα Ευρωπαίων που κατόπιν προσκλήσεως του Στέιτ Ντιπάρτμεντ μετέβησαν γι’ αρκετές ημέρες στις ΗΠΑ, στο πλαίσιο ειδικού προγράμματος International Visitors Leaders, που αντικείμενό του είχε την «Ανάπτυξη Πράσινων Τεχνολογιών και Πολιτικών στη μετά Ανθρακα εποχή»! Δύο είναι, μεταξύ των άλλων, οι παράμετροι εκείνες που προσδίδουν στο γεγονός ιδιαίτερη σημασία: πρώτον, ότι οι επαφές πραγματοποιήθηκαν ενόψει της προγραμματισθείσας για τον Δεκέμβριο κρίσιμης Συνόδου της Κοπεγχάγης αναφορικά με τη μετά Κιότο εποχή.
Δεύτερον, ότι η κ. Γούτα δεν ανήκει σε αυτό που ονομάζουμε κεντρική πολιτική σκηνή: Με δική της επιλογή δεν συμμετείχε για δεύτερη συνεχόμενη φορά στις εκλογές - ήταν υποψήφια με την Ν.Δ. το 2007. Αυτό καταδεικνύει ότι υπάρχουν αρκετοί Ελληνες που δεν περιμένουν την ανάδειξή τους σε δημόσια αξιώματα, προκειμένου να αναλάβουν δράση σε κρίσιμους τομείς. Κάτι το οποίο αναγνωρίζεται όχι μόνο εντός (κάτι που μάλλον σπάνια συμβαίνει), αλλά και κυρίως εκτός των συνόρων.
Κατ’ επέκτασιν, η περίπτωση της κ. Γούτα αποδεικνύει και τις δυνατότητες που έχουν και οι 300 της Βουλής, αν αποφασίσουν πραγματικά, αναβαθμίζοντας τις κοινοβουλευτικές διαδικασίες, να συμβάλουν στην προσπάθεια για ν’ ανέβει η χώρα ακόμα ψηλότερα. Και μάλιστα στο πλέον σημαντικό ζήτημα των καιρών όπως είναι η ανάπτυξη με σεβασμό στο περιβάλλον.
«Η Ελλάδα έχει πολλά να διδαχθεί και να κερδίσει από το παράδειγμα άλλων χωρών που οδηγούν την κούρσα στη νέα πράσινη οικονομία, συνδυάζοντας γενναίες πολιτικές αποφάσεις με την έρευνα, την επιστήμη, τις επιχειρήσεις και την οικονομία», αναφέρει η κ. Γούτα. «Για τη χώρα μας, με το τόσο πλούσιο δυναμικό ανανεώσιμης ενέργειας, η πρόκληση είναι όχι απλώς να ακολουθήσουμε, αλλά να πρωτοπορήσουμε», συνεχίζει. Για να προσθέσει με έμφαση ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες αποδεικνύουν με τις επιλογές τους το πόσο «ανοικτές» είναι σε νέες ιδέες: «Θέλουν να ακούσουν, να μάθουν από τους άλλους. Κάτι που δυστυχώς δεν γίνεται καθόλου στην Ελλάδα, όπου “τα ξέρουμε όλα” και δεν κοιτάμε καθόλου έξω από τα σύνορά μας».
Το δημοσίευμα στο http://www.lianagouta.gr/website/pdf_articles/Καθημερινή_Μπουρδάρας_16-10-09.pdf
Καλεσμένη στις ΗΠΑ για το Περιβάλλον και την Ενέργεια
Με την επιστροφή μου από το ταξίδι μου στις ΗΠΑ, το παρακάτω Δελτίο Τύπου ενημέρωσε με λίγα λόγια για ένα πολύ γεμάτο ταξίδι 12 ημερών, εξαιρετικού ενδιαφέροντος!...
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ, 14-10-09
Η Λιάνα Γούτα, μετά από πρόσκληση του State Department, στα πλαίσια του Προγράμματος International Visitors Leaders (IVLP), επισκέφθηκε τις ΗΠΑ για 12 ημέρες, με θέμα την Ανάπτυξη Πράσινων Τεχνολογιών και Πολιτικών στην μετα-Άνθρακα εποχή.
Σκοπός του ταξιδιού ήταν η ενημέρωση γύρω από τον τρόπο που η αμερικανική Κυβέρνηση και Διοίκηση αντιμετωπίζει αυτή τη στιγμή τις προκλήσεις του περιβάλλοντος και της ενέργειας και η ανταλλαγή απόψεων με ευρωπαίους που ασχολούνται με τα θέματα αυτά, σε μια κρίσιμη χρονικά στιγμή, ενόψει της Συνόδου της Κοπεγχάγης τον Δεκέμβριο του 2009, όπου η διεθνής κοινότητα θα αποφασίσει για την μετά Κιότο εποχή. Για το σκοπό αυτό κλήθηκαν να συμμετάσχουν 10 ευρωπαίοι από ισάριθμες χώρες της ΕΕ οι οποίοι ασχολούνται με το θέμα, όπως ο Δανός βουλευτής Per Orum Joergensen, εκπρόσωπος περιβάλλοντος του κυβερνώντος κόμματος της Δανίας, που υποδέχεται τη Σύνοδο της Κοπεγχάγης, η κα Anna Ingeborg, επικεφαλής Περιβάλλοντος και Χωροταξίας της πόλης Vaxjo της Σουηδίας, της πιο «Πράσινης πόλης» της ΕΕ, και άλλοι, ενώ από την Ελλάδα καλεσμένη ήταν η Λιάνα Γούτα.
Πρώτος σταθμός του ταξιδιού ήταν η Ουάσιγκτον προκειμένου να γίνουν συναντήσεις με την κεντρική διοίκηση των ΗΠΑ, το Υπουργείο Εξωτερικών, το Κογκρέσο και την Αμερικανική Υπηρεσία Προστασία Περιβάλλοντος, ώστε να υπάρξει ενημέρωση για τις κεντρικές κυβερνητικές πολιτικές Ενέργειας και Περιβάλλοντος. Ακολούθησε μετάβαση στο Vermont, μια πρωτοπόρο πολιτεία στα θέματα περιβάλλοντος, προκειμένου να συζητηθεί ο ρόλος και οι πρωτοβουλίες σε επίπεδο πολιτείας, και κατόπιν στο Pittsburg, την πόλη που από μολυσμένη πρωτεύουσα του χάλυβα και του άνθρακα μεταμορφώνεται σε πράσινη πόλη της νέας εποχής. Το ταξίδι ολοκληρώθηκε με μια τελευταία ημέρα, στην άλλη όχθη του Ατλαντικού, σε ευρωπαϊκό έδαφος, όπου η ομάδα των ευρωπαίων συζήτησε με αξιωματούχους των Βρυξελλών, προκειμένου να υπάρξει μια σύγκριση της αμερικανικής με την ευρωπαϊκή εμπειρία.
«Επρόκειτο για ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον ταξίδι με συζητήσεις και ανταλλαγή απόψεων γύρω από πολιτικές, μέτρα και στόχους προώθησης των νέων τεχνολογιών που εφαρμόζονται σε ΗΠΑ και Ευρώπη, αλλά και γύρω από τη νέα κουλτούρα που αναπτύσσεται στην πολιτική, πανεπιστημιακή, ερευνητική, επιχειρηματική κοινότητα αλλά και στην ίδια την κοινωνία, ως προς τις περιβαλλοντικές και ενεργειακές προκλήσεις που καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε», δήλωσε η Λιάνα Γούτα μετά την επιστροφή της.
«Η Ελλάδα έχει πολλά να διδαχθεί και να κερδίσει από το παράδειγμα άλλων χωρών, που ανοίγουν τον δρόμο και οδηγούν την κούρσα στη νέα πράσινη οικονομία, σε κεντρικό, περιφερειακό, τοπικό επίπεδο, συνδυάζοντας γενναίες πολιτικές αποφάσεις με την έρευνα, την επιστήμη, τις επιχειρήσεις και την οικονομία. Ωστόσο, για τη χώρα μας, με το τόσο πλούσιο δυναμικό ανανεώσιμης ενέργειας, η πρόκληση για μας είναι όχι απλώς να ακολουθήσουμε αλλά να πρωτοπορήσουμε...», τόνισε η Λιάνα Γούτα.
Στο Συνημμένο ακολουθούν μερικές ακόμα πληροφορίες.
Συνημμένο
Ο κύκλος συζητήσεων στην Ουάσιγκτον, περιελάμβανε συναντήσεις με την Γραμματεία Διεθνών Περιβαλλοντικών Θεμάτων του State Department, την Επιτροπή Ενέργειας και Εμπορίου του Κογκρέσου και τέλος με την αμερικανική Υπηρεσία Προστασίας Περιβάλλοντος (EPA, Environmental Protection Agency). Στις συζητήσεις έγινε αναλυτική αναφορά για την πορεία της κρίσιμης νομοθεσία που προωθείται για πρώτη φορά στις ΗΠΑ για τις κλιματικές αλλαγές, σύμφωνα με τις προεκλογικές δεσμεύσεις του Προέδρου Ομπάμα, και η οποία αφού εγκρίθηκε από το Κογκρέσο, κατατέθηκε πλέον για συζήτηση και έγκριση στη Γερουσία. Η έγκριση αυτού του νομοθετικού πακέτου έχει ιδιαίτερη σημασία για τη θέση των ΗΠΑ ενόψει των κρίσιμων διαπραγματεύσεων του Δεκεμβρίου στην Κοπεγχάγη, με στόχο την επίτευξη μιας Διεθνούς Συμφωνίας για την μετα-Κιότο εποχή.
Δεύτερος σταθμός της επίσκεψης ήταν το Burlington στην πολιτεία του Vermont, μια από τις πλέον φιλελεύθερες και προοδευτικές πολιτείες των ΗΠΑ, ειδικά σε θέματα προστασίας περιβάλλοντος. Εκεί πραγματοποιήθηκαν συναντήσεις με τον κυβερνήτη του Vermont αλλά και με τον γερουσιαστή της περιοχής Bernie Sanders, γνωστό για τις προοδευτικές του θέσεις στα θέματα του περιβάλλοντος. Ακολούθησε ενημέρωση για το μεγάλο πρόγραμμα εξοικονόμησης ενέργειας που έχει θεσπίσει το Vermont, τα μέτρα που την έκαναν την πρώτη πολιτεία στις ΗΠΑ όπου η εξοικονόμηση που επετεύχθη ήταν μεγαλύτερη από την αύξηση των αναγκών σε ενέργεια και τους στόχους για το μέλλον (περαιτέρω εξοικονόμηση 360000 MWh/χρόνο, με οικονομικό όφελος 342 εκ $ και δημιουργώντας νέες θέσεις εργασίας, μείωση του λογαριασμού ρεύματος κατά 25% στα νοικοκυριά κλπ). Η εικόνα για την πολιτεία ολοκληρώθηκε με συναντήσεις με τοπικές εταιρίες που πρωτοπορούν στο χώρο της ενέργειας και του περιβάλλοντος με εντυπωσιακές επιδόσεις στα θέματα κοινωνικής ευθύνης.
Επόμενος σταθμός, το Pittsburg, η πόλη που ταυτίστηκε με τα ορυχεία άνθρακα, τα εργοστάσια ηλεκτροπαραγωγής και χάλυβα και η οποία, αφού πέρασε μια μεγάλη κρίση οικονομίας και απασχόλησης, σήμερα επενδύει στο μέλλον, με όραμα την μεταμόρφωσή της σε πράσινη πόλη της νέας εποχής. Αυτός ήταν άλλωστε και ο λόγος που η πόλη επελέγη για τη Σύνοδο Κορυφής των G-20, που πραγματοποιήθηκε λίγες μόνο μέρες πριν. Στις συναντήσεις με το γραφείο του Δημάρχου, έγινε ενημέρωση για το Σχέδιο μετάβασης της πόλης στη νέα μετα-άνθρακα εποχή και την επιλογή του Pittsburg ως μια από τις 25 «Ηλιακές Πόλεις των ΗΠΑ». Μικρές ανεμογεννήτριες στημένες κατά μήκος των δρόμων στο κέντρο της πόλης, μεγάλα πανό για πράσινες θέσεις εργασίας στο κεντρικό κτίριο της Ομοσπονδίας των εργατών χάλυβα, διαφημίσεις στην τηλεόραση και τους δρόμους, δηλώνουν το νέο όραμα της πόλης, που ήδη μετρά πρωτιές και πρωτοπορίες στον τομέα των ενεργειακών κτιρίων, με χαρακτηριστικό παράδειγμα το Συνεδριακό Κέντρο όπου έγινε η Σύνοδος των G-20. Αλλά και η δυνατή πανεπιστημιακή και ερευνητική κοινότητα της πόλης (University of Pittsburg, Carnegie Melon), δίνει έμφαση στις νέες ενεργειακές τεχνολογίες συνδέοντας την έρευνα με επενδυτικά κεφάλαια, όπως προέκυψε από τη συζήτηση με τον διευθυντή του Κέντρου Αειφόρου Ανάπτυξης του Πανεπιστημίου του Pittsburg, καθηγητή Eric Beckman.
Το ταξίδι ολοκληρώθηκε με μια συνάντηση με τους αξιωματούχους των Βρυξελλών, για μια σύγκριση της αμερικανικής με την ευρωπαϊκή εμπειρία.
Για φωτογραφικό υλικό, επισκεφθείτε και την ιστοσελίδα www.lianagouta.gr και το http://www.lianagouta.gr/professionalphoto.php?album_aa=Καλεσμένη%20στις%20ΗΠΑ
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ, 14-10-09
Η Λιάνα Γούτα, μετά από πρόσκληση του State Department, στα πλαίσια του Προγράμματος International Visitors Leaders (IVLP), επισκέφθηκε τις ΗΠΑ για 12 ημέρες, με θέμα την Ανάπτυξη Πράσινων Τεχνολογιών και Πολιτικών στην μετα-Άνθρακα εποχή.
Σκοπός του ταξιδιού ήταν η ενημέρωση γύρω από τον τρόπο που η αμερικανική Κυβέρνηση και Διοίκηση αντιμετωπίζει αυτή τη στιγμή τις προκλήσεις του περιβάλλοντος και της ενέργειας και η ανταλλαγή απόψεων με ευρωπαίους που ασχολούνται με τα θέματα αυτά, σε μια κρίσιμη χρονικά στιγμή, ενόψει της Συνόδου της Κοπεγχάγης τον Δεκέμβριο του 2009, όπου η διεθνής κοινότητα θα αποφασίσει για την μετά Κιότο εποχή. Για το σκοπό αυτό κλήθηκαν να συμμετάσχουν 10 ευρωπαίοι από ισάριθμες χώρες της ΕΕ οι οποίοι ασχολούνται με το θέμα, όπως ο Δανός βουλευτής Per Orum Joergensen, εκπρόσωπος περιβάλλοντος του κυβερνώντος κόμματος της Δανίας, που υποδέχεται τη Σύνοδο της Κοπεγχάγης, η κα Anna Ingeborg, επικεφαλής Περιβάλλοντος και Χωροταξίας της πόλης Vaxjo της Σουηδίας, της πιο «Πράσινης πόλης» της ΕΕ, και άλλοι, ενώ από την Ελλάδα καλεσμένη ήταν η Λιάνα Γούτα.
Πρώτος σταθμός του ταξιδιού ήταν η Ουάσιγκτον προκειμένου να γίνουν συναντήσεις με την κεντρική διοίκηση των ΗΠΑ, το Υπουργείο Εξωτερικών, το Κογκρέσο και την Αμερικανική Υπηρεσία Προστασία Περιβάλλοντος, ώστε να υπάρξει ενημέρωση για τις κεντρικές κυβερνητικές πολιτικές Ενέργειας και Περιβάλλοντος. Ακολούθησε μετάβαση στο Vermont, μια πρωτοπόρο πολιτεία στα θέματα περιβάλλοντος, προκειμένου να συζητηθεί ο ρόλος και οι πρωτοβουλίες σε επίπεδο πολιτείας, και κατόπιν στο Pittsburg, την πόλη που από μολυσμένη πρωτεύουσα του χάλυβα και του άνθρακα μεταμορφώνεται σε πράσινη πόλη της νέας εποχής. Το ταξίδι ολοκληρώθηκε με μια τελευταία ημέρα, στην άλλη όχθη του Ατλαντικού, σε ευρωπαϊκό έδαφος, όπου η ομάδα των ευρωπαίων συζήτησε με αξιωματούχους των Βρυξελλών, προκειμένου να υπάρξει μια σύγκριση της αμερικανικής με την ευρωπαϊκή εμπειρία.
«Επρόκειτο για ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον ταξίδι με συζητήσεις και ανταλλαγή απόψεων γύρω από πολιτικές, μέτρα και στόχους προώθησης των νέων τεχνολογιών που εφαρμόζονται σε ΗΠΑ και Ευρώπη, αλλά και γύρω από τη νέα κουλτούρα που αναπτύσσεται στην πολιτική, πανεπιστημιακή, ερευνητική, επιχειρηματική κοινότητα αλλά και στην ίδια την κοινωνία, ως προς τις περιβαλλοντικές και ενεργειακές προκλήσεις που καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε», δήλωσε η Λιάνα Γούτα μετά την επιστροφή της.
«Η Ελλάδα έχει πολλά να διδαχθεί και να κερδίσει από το παράδειγμα άλλων χωρών, που ανοίγουν τον δρόμο και οδηγούν την κούρσα στη νέα πράσινη οικονομία, σε κεντρικό, περιφερειακό, τοπικό επίπεδο, συνδυάζοντας γενναίες πολιτικές αποφάσεις με την έρευνα, την επιστήμη, τις επιχειρήσεις και την οικονομία. Ωστόσο, για τη χώρα μας, με το τόσο πλούσιο δυναμικό ανανεώσιμης ενέργειας, η πρόκληση για μας είναι όχι απλώς να ακολουθήσουμε αλλά να πρωτοπορήσουμε...», τόνισε η Λιάνα Γούτα.
Στο Συνημμένο ακολουθούν μερικές ακόμα πληροφορίες.
Συνημμένο
Ο κύκλος συζητήσεων στην Ουάσιγκτον, περιελάμβανε συναντήσεις με την Γραμματεία Διεθνών Περιβαλλοντικών Θεμάτων του State Department, την Επιτροπή Ενέργειας και Εμπορίου του Κογκρέσου και τέλος με την αμερικανική Υπηρεσία Προστασίας Περιβάλλοντος (EPA, Environmental Protection Agency). Στις συζητήσεις έγινε αναλυτική αναφορά για την πορεία της κρίσιμης νομοθεσία που προωθείται για πρώτη φορά στις ΗΠΑ για τις κλιματικές αλλαγές, σύμφωνα με τις προεκλογικές δεσμεύσεις του Προέδρου Ομπάμα, και η οποία αφού εγκρίθηκε από το Κογκρέσο, κατατέθηκε πλέον για συζήτηση και έγκριση στη Γερουσία. Η έγκριση αυτού του νομοθετικού πακέτου έχει ιδιαίτερη σημασία για τη θέση των ΗΠΑ ενόψει των κρίσιμων διαπραγματεύσεων του Δεκεμβρίου στην Κοπεγχάγη, με στόχο την επίτευξη μιας Διεθνούς Συμφωνίας για την μετα-Κιότο εποχή.
Δεύτερος σταθμός της επίσκεψης ήταν το Burlington στην πολιτεία του Vermont, μια από τις πλέον φιλελεύθερες και προοδευτικές πολιτείες των ΗΠΑ, ειδικά σε θέματα προστασίας περιβάλλοντος. Εκεί πραγματοποιήθηκαν συναντήσεις με τον κυβερνήτη του Vermont αλλά και με τον γερουσιαστή της περιοχής Bernie Sanders, γνωστό για τις προοδευτικές του θέσεις στα θέματα του περιβάλλοντος. Ακολούθησε ενημέρωση για το μεγάλο πρόγραμμα εξοικονόμησης ενέργειας που έχει θεσπίσει το Vermont, τα μέτρα που την έκαναν την πρώτη πολιτεία στις ΗΠΑ όπου η εξοικονόμηση που επετεύχθη ήταν μεγαλύτερη από την αύξηση των αναγκών σε ενέργεια και τους στόχους για το μέλλον (περαιτέρω εξοικονόμηση 360000 MWh/χρόνο, με οικονομικό όφελος 342 εκ $ και δημιουργώντας νέες θέσεις εργασίας, μείωση του λογαριασμού ρεύματος κατά 25% στα νοικοκυριά κλπ). Η εικόνα για την πολιτεία ολοκληρώθηκε με συναντήσεις με τοπικές εταιρίες που πρωτοπορούν στο χώρο της ενέργειας και του περιβάλλοντος με εντυπωσιακές επιδόσεις στα θέματα κοινωνικής ευθύνης.
Επόμενος σταθμός, το Pittsburg, η πόλη που ταυτίστηκε με τα ορυχεία άνθρακα, τα εργοστάσια ηλεκτροπαραγωγής και χάλυβα και η οποία, αφού πέρασε μια μεγάλη κρίση οικονομίας και απασχόλησης, σήμερα επενδύει στο μέλλον, με όραμα την μεταμόρφωσή της σε πράσινη πόλη της νέας εποχής. Αυτός ήταν άλλωστε και ο λόγος που η πόλη επελέγη για τη Σύνοδο Κορυφής των G-20, που πραγματοποιήθηκε λίγες μόνο μέρες πριν. Στις συναντήσεις με το γραφείο του Δημάρχου, έγινε ενημέρωση για το Σχέδιο μετάβασης της πόλης στη νέα μετα-άνθρακα εποχή και την επιλογή του Pittsburg ως μια από τις 25 «Ηλιακές Πόλεις των ΗΠΑ». Μικρές ανεμογεννήτριες στημένες κατά μήκος των δρόμων στο κέντρο της πόλης, μεγάλα πανό για πράσινες θέσεις εργασίας στο κεντρικό κτίριο της Ομοσπονδίας των εργατών χάλυβα, διαφημίσεις στην τηλεόραση και τους δρόμους, δηλώνουν το νέο όραμα της πόλης, που ήδη μετρά πρωτιές και πρωτοπορίες στον τομέα των ενεργειακών κτιρίων, με χαρακτηριστικό παράδειγμα το Συνεδριακό Κέντρο όπου έγινε η Σύνοδος των G-20. Αλλά και η δυνατή πανεπιστημιακή και ερευνητική κοινότητα της πόλης (University of Pittsburg, Carnegie Melon), δίνει έμφαση στις νέες ενεργειακές τεχνολογίες συνδέοντας την έρευνα με επενδυτικά κεφάλαια, όπως προέκυψε από τη συζήτηση με τον διευθυντή του Κέντρου Αειφόρου Ανάπτυξης του Πανεπιστημίου του Pittsburg, καθηγητή Eric Beckman.
Το ταξίδι ολοκληρώθηκε με μια συνάντηση με τους αξιωματούχους των Βρυξελλών, για μια σύγκριση της αμερικανικής με την ευρωπαϊκή εμπειρία.
Για φωτογραφικό υλικό, επισκεφθείτε και την ιστοσελίδα www.lianagouta.gr και το http://www.lianagouta.gr/professionalphoto.php?album_aa=Καλεσμένη%20στις%20ΗΠΑ
Περί Stage: Φταίει ο γάιδαρος και χτυπάμε το σαμάρι!
Για άλλη μια φορά τα καταφέραμε και φέραμε τις ευρωπαϊκές ιδέες στα μέτρα μας!
Μια ωραία ευρωπαϊκή ιδέα για ολιγόμηνη εκπαίδευση ως εφόδιο για ένταξη στην αγορά εργασίας, που η ελληνική διακομματική επινοητικότητα, την μετέτρεψε εδώ και χρόνια, σε εργαλείο συνδιαλλαγής και εξάρτησης με πολλαπλά μάλιστα επίπλαστα οφέλη στα νούμερα της ανεργίας, στο φθηνό
εργασιακό κόστος κλπ κλπ.
Ναι, λοιπόν, συμφωνούμε ότι αυτή η πληγή πρέπει να κλείσει. Γιατί για πληγή πρόκειται! Αλλά με ποιους όρους? Και ποιος να πληρώσει τη νύφη? Αυτός που βρέθηκε στην ανάγκη ή αυτός που εκμεταλλεύτηκε την ανάγκη?
Μπορεί κάποιος να μου εξηγήσει πώς είναι δυνατόν μέσα σε αυτό τον οίστρο των αποφάσεων για τη λήξη του θέματος, να ανακοινώνεται από τον κ.Πάγκαλο ότι θα μείνουν απλήρωτοι άνθρωποι που προσελήφθησαν πριν τις εκλογές και εργάζονται κάποιους μήνες τώρα? Πόσο παράλογο είναι αυτό, ακόμα κι αν πρόκειται για μια μέρα ή έστω και για μια ώρα δουλειάς! Φταίει δηλαδή, μας λένε, και θα τιμωρηθεί ο άνεργος, αυτός που όντας σε ανάγκη, προστρέχει, ακόμα και παρακαλώντας πιθανώς για μια δουλειά πλήρους απασχόλησης αλλά υποτυπώδους αμοιβής και μηδενικής ασφάλισης?... Και δεν τιμωρείται αυτός που έβαλε τους όρους?
Μήπως κ. Πάγκαλε τα χρήματα που προτείνετε να περικοπούν, θα έπρεπε να περικοπούν από τα βουλευτικά και υπουργικά γραφεία που στήριξαν έναν πελατειακό στρατό σε τέτοιες πρακτικές επανεκλογής, εδώ και πολλά χρόνια? Πολύ φοβάμαι ότι μέσα στο παιχνίδι του ακραίου και εύκολου εντυπωσιασμού, ο κ.Πάγκαλος προτείνει κάτι αντίστοιχο με το παράλογο που ζήσαμε για την υπόθεση Ζίμενς. Όπου κι εκεί, όλοι νοιάζονται για την τιμωρία αυτού που λάδωσε και όχι για την τιμωρία αυτού που απαίτησε και εκβίασε για το λάδωμα!
Έτσι και τώρα ακούμε από τον κ. Πάγκαλο ότι, αντί να ‘πληρώσουν’ όσοι έκαναν κακή εφαρμογή και ερμηνεία χρήσης των ευρωπαϊκών χρημάτων, θα ‘την πληρώσει’ ο άνεργος που αναζήτησε δουλειά, μια όποια δουλειά έναντι ελάχιστης αμοιβής! Και στο τέλος, δε θα πάρει ούτε αυτήν την μισή και χωρίς ασφάλεια πληρωμή! Φταίει ο γάιδαρος και χτυπάμε το σαμάρι δηλαδή!
Μα απορώ!... Και δε σηκώθηκαν ακόμα και οι πέτρες να φωνάξουν?....!!!
Το σχόλιο αναρτήθηκε στα
ATHENS PRESS, ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ, taxalia.blogspot.com, Newsblog.gr
Μια ωραία ευρωπαϊκή ιδέα για ολιγόμηνη εκπαίδευση ως εφόδιο για ένταξη στην αγορά εργασίας, που η ελληνική διακομματική επινοητικότητα, την μετέτρεψε εδώ και χρόνια, σε εργαλείο συνδιαλλαγής και εξάρτησης με πολλαπλά μάλιστα επίπλαστα οφέλη στα νούμερα της ανεργίας, στο φθηνό
εργασιακό κόστος κλπ κλπ.
Ναι, λοιπόν, συμφωνούμε ότι αυτή η πληγή πρέπει να κλείσει. Γιατί για πληγή πρόκειται! Αλλά με ποιους όρους? Και ποιος να πληρώσει τη νύφη? Αυτός που βρέθηκε στην ανάγκη ή αυτός που εκμεταλλεύτηκε την ανάγκη?
Μπορεί κάποιος να μου εξηγήσει πώς είναι δυνατόν μέσα σε αυτό τον οίστρο των αποφάσεων για τη λήξη του θέματος, να ανακοινώνεται από τον κ.Πάγκαλο ότι θα μείνουν απλήρωτοι άνθρωποι που προσελήφθησαν πριν τις εκλογές και εργάζονται κάποιους μήνες τώρα? Πόσο παράλογο είναι αυτό, ακόμα κι αν πρόκειται για μια μέρα ή έστω και για μια ώρα δουλειάς! Φταίει δηλαδή, μας λένε, και θα τιμωρηθεί ο άνεργος, αυτός που όντας σε ανάγκη, προστρέχει, ακόμα και παρακαλώντας πιθανώς για μια δουλειά πλήρους απασχόλησης αλλά υποτυπώδους αμοιβής και μηδενικής ασφάλισης?... Και δεν τιμωρείται αυτός που έβαλε τους όρους?
Μήπως κ. Πάγκαλε τα χρήματα που προτείνετε να περικοπούν, θα έπρεπε να περικοπούν από τα βουλευτικά και υπουργικά γραφεία που στήριξαν έναν πελατειακό στρατό σε τέτοιες πρακτικές επανεκλογής, εδώ και πολλά χρόνια? Πολύ φοβάμαι ότι μέσα στο παιχνίδι του ακραίου και εύκολου εντυπωσιασμού, ο κ.Πάγκαλος προτείνει κάτι αντίστοιχο με το παράλογο που ζήσαμε για την υπόθεση Ζίμενς. Όπου κι εκεί, όλοι νοιάζονται για την τιμωρία αυτού που λάδωσε και όχι για την τιμωρία αυτού που απαίτησε και εκβίασε για το λάδωμα!
Έτσι και τώρα ακούμε από τον κ. Πάγκαλο ότι, αντί να ‘πληρώσουν’ όσοι έκαναν κακή εφαρμογή και ερμηνεία χρήσης των ευρωπαϊκών χρημάτων, θα ‘την πληρώσει’ ο άνεργος που αναζήτησε δουλειά, μια όποια δουλειά έναντι ελάχιστης αμοιβής! Και στο τέλος, δε θα πάρει ούτε αυτήν την μισή και χωρίς ασφάλεια πληρωμή! Φταίει ο γάιδαρος και χτυπάμε το σαμάρι δηλαδή!
Μα απορώ!... Και δε σηκώθηκαν ακόμα και οι πέτρες να φωνάξουν?....!!!
Το σχόλιο αναρτήθηκε στα
ATHENS PRESS, ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ, taxalia.blogspot.com, Newsblog.gr
Παρασκευή 16 Οκτωβρίου 2009
Ένας πρώην πρωθυπουργός της Γαλλίας με Twingo, αρκετά χρόνια πριν....
Ήταν πριν από μερικά χρόνια, στη Νότια Γαλλία, στην πόλη του Bordeaux, όπου βρέθηκα για ένα επαγγελματικό συνέδριο. Ένα από τα βράδια της παραμονής μου στην πόλη επισκέφθηκα ένα μικρό εστιατόριο που έχει ένας Έλληνας, το οποίο όμως είναι πολύ γνωστό στην περιοχή. Τόσο γνωστό μάλιστα που στο διπλανό τραπέζι κάθονταν με την παρέα του ο
πρώην Πρωθυπουργός της Γαλλίας Alain Juppe (1995-1997) και μετέπειτα δήμαρχος του Bordeaux, καθώς, βλέπετε, ‘εις Παρισίους’ οι πολιτικοί μπορούν μετά από πρωθυπουργοί να γίνουν δήμαρχοι στην αγαπημένη τους πόλη ή ευρωβουλευτές ή κάτι άλλο ίσως, χωρίς να θεωρούν υποδεέστερα τέτοια αξιώματα σε σχέση με κάποιο ανώτερο που κατείχαν άλλοτε. Μη κοιτάτε που εδώ στην Ελλάδα δε καταδέχονται τίποτα άλλο παρά την πορεία προς τα επάνω…
Όταν λοιπόν ο πρώην πρωθυπουργός σηκώθηκε να φύγει, περιμέναμε όλοι να δούμε πώς θα ερχόταν να τον πάρει η συνοδεία του από το μικρό στενάκι όπου βρισκόταν η ταβέρνα. Έφυγε κάποιος με τα κλειδιά, και λίγο αργότερα εμφανίστηκε ένα μικρό γαλλικό αυτοκινητάκι, ο Alain Juppe πήρε ο ίδιος τα κλειδιά και έφυγε οδηγώντας το μικρό Twingo!
Ακόμα θυμάμαι την έκπληξη της ελληνικής παρέας στο περιστατικό. Πού είναι οι λιμουζίνες, πού είναι οι συνοδείες, που είναι οι φρουροί και οι οδηγοί που αρμόζουν σε έναν πρώην Πρωθυπουργό και νυν Δήμαρχο του Bordeaux? Άλλα ήθη και άλλα έθιμα σε σχέση με τα ελληνικά δεδομένα, δέκα χρόνια πριν....
Στις χώρες της κεντρικής και βόρειας Ευρώπης βέβαια αυτό δεν είναι κάτι περίεργο. Έχω αναφέρει αρκετές φορές με άλλη αφορμή, τον Ολλανδό Υπουργό που μεταβαίνει στην βασίλισσα της Ολλανδίας με το ποδήλατό του!
Όπως επανειλημμένα έχω γράψει και για το ρόλο του Δημοσίου να δίνει το παράδειγμα σε όλα τα επίπεδα. Παράδειγμα συμπεριφοράς, παράδειγμα ορθής και κοινωνικά δίκαιης χρήσης του δημοσίου χρήματος, παράδειγμα προς μίμηση σε συμπεριφορές υπέρ του περιβάλλοντος ή υπέρ άλλων κοινωνικών προτύπων. Είναι άλλωστε υποχρέωση όλου του Δημόσιου Τομέα, αυτό που ζητά να εφαρμόζουν οι πολίτες να το εφαρμόζει πρώτα ο ίδιος, αλλά και να παραδειγματίζει ως προς τις νέες πολιτικές δείχνοντας τις κατευθύνσεις του μέλλοντος.
Ας ελπίσουμε ότι όλη η ιστορία με τα πολυτελή κρατικά αυτοκίνητα δε θα είναι μόνο ένα επικοινωνιακό πυροτέχνημα ολίγων ημερών, αλλά στάση ζωής και πολιτικής από τους ανθρώπους που πρέπει να αποτελούν παράδειγμα για τον κάθε πολίτη. Κι εμείς ως πολίτες, δεν έχουμε παρά να το απαιτήσουμε αυτό και να τους ελέγχουμε καθημερινά για συμπεριφορές και αξίες! Αυτό είναι το δικό μας χρέος!
πρώην Πρωθυπουργός της Γαλλίας Alain Juppe (1995-1997) και μετέπειτα δήμαρχος του Bordeaux, καθώς, βλέπετε, ‘εις Παρισίους’ οι πολιτικοί μπορούν μετά από πρωθυπουργοί να γίνουν δήμαρχοι στην αγαπημένη τους πόλη ή ευρωβουλευτές ή κάτι άλλο ίσως, χωρίς να θεωρούν υποδεέστερα τέτοια αξιώματα σε σχέση με κάποιο ανώτερο που κατείχαν άλλοτε. Μη κοιτάτε που εδώ στην Ελλάδα δε καταδέχονται τίποτα άλλο παρά την πορεία προς τα επάνω…
Όταν λοιπόν ο πρώην πρωθυπουργός σηκώθηκε να φύγει, περιμέναμε όλοι να δούμε πώς θα ερχόταν να τον πάρει η συνοδεία του από το μικρό στενάκι όπου βρισκόταν η ταβέρνα. Έφυγε κάποιος με τα κλειδιά, και λίγο αργότερα εμφανίστηκε ένα μικρό γαλλικό αυτοκινητάκι, ο Alain Juppe πήρε ο ίδιος τα κλειδιά και έφυγε οδηγώντας το μικρό Twingo!
Ακόμα θυμάμαι την έκπληξη της ελληνικής παρέας στο περιστατικό. Πού είναι οι λιμουζίνες, πού είναι οι συνοδείες, που είναι οι φρουροί και οι οδηγοί που αρμόζουν σε έναν πρώην Πρωθυπουργό και νυν Δήμαρχο του Bordeaux? Άλλα ήθη και άλλα έθιμα σε σχέση με τα ελληνικά δεδομένα, δέκα χρόνια πριν....
Στις χώρες της κεντρικής και βόρειας Ευρώπης βέβαια αυτό δεν είναι κάτι περίεργο. Έχω αναφέρει αρκετές φορές με άλλη αφορμή, τον Ολλανδό Υπουργό που μεταβαίνει στην βασίλισσα της Ολλανδίας με το ποδήλατό του!
Όπως επανειλημμένα έχω γράψει και για το ρόλο του Δημοσίου να δίνει το παράδειγμα σε όλα τα επίπεδα. Παράδειγμα συμπεριφοράς, παράδειγμα ορθής και κοινωνικά δίκαιης χρήσης του δημοσίου χρήματος, παράδειγμα προς μίμηση σε συμπεριφορές υπέρ του περιβάλλοντος ή υπέρ άλλων κοινωνικών προτύπων. Είναι άλλωστε υποχρέωση όλου του Δημόσιου Τομέα, αυτό που ζητά να εφαρμόζουν οι πολίτες να το εφαρμόζει πρώτα ο ίδιος, αλλά και να παραδειγματίζει ως προς τις νέες πολιτικές δείχνοντας τις κατευθύνσεις του μέλλοντος.
Ας ελπίσουμε ότι όλη η ιστορία με τα πολυτελή κρατικά αυτοκίνητα δε θα είναι μόνο ένα επικοινωνιακό πυροτέχνημα ολίγων ημερών, αλλά στάση ζωής και πολιτικής από τους ανθρώπους που πρέπει να αποτελούν παράδειγμα για τον κάθε πολίτη. Κι εμείς ως πολίτες, δεν έχουμε παρά να το απαιτήσουμε αυτό και να τους ελέγχουμε καθημερινά για συμπεριφορές και αξίες! Αυτό είναι το δικό μας χρέος!
H Βουλή «ανοιχτή» μόνο σε σταρ και επαγγελματίες της πολιτικής
Άρθρο του Σταυρου Tζιμα στην Καθημερινή της 22-9-09
Στην A΄ εκλογική περιφέρεια της Θεσσαλονίκης η Νέα Δημοκρατία συγκρότησε ψηφοδέλτιο με δυσκολία. Το έκλεισε την τελευταία στιγμή και όχι γιατί υπήρχε συνωστισμός ενδιαφερομένων που δυσκόλευε την ηγεσία στην επιλογή των καλυτέρων. Το αντίθετο: δεν έβρισκε υποψηφίους! Οι 12 από τους 13 που συμμετείχαν στη λίστα το 2007 αρνήθηκαν, όταν τους έγινε κρούση, να εκθέσουν εαυτούς στην εκλογική δοκιμασία της 4ης Οκτωβρίου.
Ο λόγος; Ηξεραν ότι μπαίνοντας στην «κλούβα των λεόντων» δεν είχαν καμία τύχη.
Δεν ήταν τηλεστάρ για να έχουν δωρεάν αναγνωρισιμότητα, δεν διέθεταν ισχυρά ερείσματα στις κερκίδες των γηπέδων, ούτε κρυφή «ευλογία» του μητροπολίτη, δεν διετέλεσαν υπουργοί ή βουλευτές για να έχουν έτοιμο μηχανισμό, ούτε προέρχονταν από «τζάκι». Είναι κοινωνικά καταξιωμένοι πολίτες οι πιο πολλοί, άλλοι πετυχημένοι επαγγελματίες, μερικοί επιστήμονες με λαμπρές σπουδές, που τους γοήτευε η πολιτική και ήθελαν να προσφέρουν (και) από τα έδρανα της Βουλής, αλλά αυτά πλέον δεν είναι ισχυρά εφόδια. Το διαπίστωσαν στην προηγούμενη εκλογική δοκιμασία και τώρα απάντησαν στην «τιμητική πρόταση» για εκ νέου συμμετοχή στο ψηφοδέλτιο με ένα «ευχαριστώ, αυτή τη φορά δεν θα πάρω».
Καμπάνια 15 ημερών
Η κ. Λιάνα Γούτα είναι μία εξ αυτών. Χημικός μηχανικός με πλούσιο βιογραφικό, εργάσθηκε ως επιστημονική σύμβουλος σε θέματα Ενέργειας, Περιβάλλοντος και Ανάπτυξης του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, επιτελικό στέλεχος των Ελληνικών Πετρελαίων σήμερα, ανήκει σ’ αυτούς που λέμε ενεργούς πολίτες και χωρίς να γνωρίζει «ούτε πού πέφτουν τα γραφεία του κόμματος», συμπεριλήφθηκε στο ψηφοδέλτιο της Ν.Δ. το 2007. Μάλιστα με προεκλογική εκστρατεία 15 ημερών έκανε μια αξιοπρεπή εμφάνιση, συγκεντρώνοντας περισσότερους από 12.000 σταυρούς. Τώρα με κομψό τρόπο -επικαλέστηκε «σοβαρούς επαγγελματικούς λόγους»- δεν αποδέχθηκε την πρόταση.
«Μπήκα στην πολιτική εξαιτίας του επαγγέλματός μου και όχι ανεπάγγελτη για να αποκτήσω επάγγελμα μέσα από την πολιτική», λέει στην «Κ» και προσθέτει: «Θεώρησα τιμητική την πρόταση συμμετοχής μου το 2007 γιατί μέσα από τη θητεία μου ως συμβούλου σε θέματα Ευρωκοινοβουλίου είδα στην Ευρώπη μια σύγχρονη πολιτική, η οποία χαράσσεται από πολιτικούς που προέρχονται από τον χώρο της επιστήμης, της γνώσης, του επαγγέλματος. Στην Ελλάδα αυτό δεν γίνεται. Συνήθως τα κόμματα στην ανάγκη αλίευσης ψήφων καταφεύγουν στις εύκολες λύσεις της τελευταίας στιγμής, στις υποψηφιότητες της μιας χρήσης που μοιραία αναζητούνται μέσα από τις δεξαμενές της λάμψης και του θεάματος. Από τη μικρή εμπειρία που είχα, το σύστημα είναι δομημένο ώστε να αναδεικνύει ανθρώπους κυρίως των μηχανισμών και της εύκολης αναγνωρισιμότητας και λιγότερο της κοινωνίας».
Το φαινόμενο της απροθυμίας δεν εμφανίζεται μόνο στην Α΄ Θεσσαλονίκης και τη Ν.Δ., αλλά λίγο πολύ σε όλη την επικράτεια, ειδικά στις μεγάλες εκλογικές περιφέρειες, και στο σύνολο σχεδόν -πλην ΚΚΕ που λειτουργεί με λίστα- των υπαρκτών κομμάτων, και τίθεται το ερώτημα αν υποψήφιοι μ’ αυτά τα χαρακτηριστικά μπορούν να ελπίζουν σε εκλογή. «Είναι πολύ δύσκολο άνθρωποι του επαγγέλματος και της επιστήμης να βουτήξουν ολομόναχοι στα βαθιά νερά των εκλογών συναγωνιζόμενοι τους “κατ’ επάγγελμα” και κατ’ αποκλειστικότητα πολιτικούς αλλά και τους σταρ που “φυτεύονται” στα ψηφοδέλτια παραμονές εκλογών».
Το εκλογικό σύστημα δεν ευνοεί, γενικότερα, καινούργιες υποψηφιότητες και για να έχει ελπίδες εκλογής, ή έστω αξιοπρεπούς εμφάνισης, ένας υποψήφιος πρέπει να ξετιναχθεί οικονομικά. Καλείται να ανταγωνιστεί στην εκλογική του περιφέρεια τους «κροκόδειλους» συνυποψηφίους του, δηλαδή εκείνους που διαθέτουν πανίσχυρους μηχανισμούς στήριξης, λαδωμένους επί πολλά χρόνια με πάσης φύσεως διευκολύνσεις, τους μόνιμους «παραθυράκηδες» της TV και τους θαμώνες τηλεοπτικών τραπεζιών, καφέδων κ.λπ.
Υψηλότατο κόστος
Σε μια τέτοια αρένα κατερχόμενος ένας υποψήφιος δεν έχει και πολλά περιθώρια να καταθέσει στο εκλογικό σώμα οράματα, ιδέες και προτάσεις και να πείσει τους ψηφοφόρους να τον επιλέξουν. Στις 15 μέρες που διαρκεί ουσιαστικά η προεκλογική εκστρατεία πρέπει να αποκτήσει αναγνωρισιμότητα η οποία θα του κοστίσει μια περιουσία.
«Μ’ έναν πρόχειρο υπολογισμό δεν φτάνουν 30.000 ευρώ μόνο για την εκτύπωση και αποστολή ενός φυλλαδίου, 10.000 ευρώ για ενοικίαση εκλογικού κέντρου σε κεντρικό δρόμο, βάλε και τα έξοδα εκδηλώσεων σε αίθουσες κινηματογράφων, τα γεύματα σε ψηφοφόρους, έξοδα μεταφοράς ετεροδημοτών, δεν φτάνουν ούτε στο ελάχιστο τα 85.000 ευρώ που προβλέπονται από τον νόμο ως ταβάνι προεκλογικών εξόδων. Αν βάλεις και τα ποσά που χρειάζονται να δώσει κανείς σε παράγοντες, εκπροσώπους φορέων, κ.ά. για να του “σπρώξουν” ψήφους, τότε μιλάμε για κάποιες εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ που πρέπει να διαθέσει κανείς για να γίνει γνωστός και φυσικά δεν έχει εξασφαλισμένη την εκλογή του. Για ποιο λόγο να δοκιμάσει την τύχη του, όταν το μόνο σίγουρο είναι ότι θα τινάξει στον αέρα την περιουσία του;», λέει υποψήφιος του ΠΑΣΟΚ στις εκλογές του 2007.
Ούτως εχόντων των πραγμάτων, ας μην περιμένουμε στις 4 Οκτωβρίου ή στο μέλλον, σοβαρή ανανέωση του Κοινοβουλίου, εφόσον το ίδιο το σύστημα εξακολουθεί να εμποδίζει «να ανθίσουν τα εκατό λουλούδια» στην εκλογική του λειτουργία.
Στην A΄ εκλογική περιφέρεια της Θεσσαλονίκης η Νέα Δημοκρατία συγκρότησε ψηφοδέλτιο με δυσκολία. Το έκλεισε την τελευταία στιγμή και όχι γιατί υπήρχε συνωστισμός ενδιαφερομένων που δυσκόλευε την ηγεσία στην επιλογή των καλυτέρων. Το αντίθετο: δεν έβρισκε υποψηφίους! Οι 12 από τους 13 που συμμετείχαν στη λίστα το 2007 αρνήθηκαν, όταν τους έγινε κρούση, να εκθέσουν εαυτούς στην εκλογική δοκιμασία της 4ης Οκτωβρίου.
Ο λόγος; Ηξεραν ότι μπαίνοντας στην «κλούβα των λεόντων» δεν είχαν καμία τύχη.
Δεν ήταν τηλεστάρ για να έχουν δωρεάν αναγνωρισιμότητα, δεν διέθεταν ισχυρά ερείσματα στις κερκίδες των γηπέδων, ούτε κρυφή «ευλογία» του μητροπολίτη, δεν διετέλεσαν υπουργοί ή βουλευτές για να έχουν έτοιμο μηχανισμό, ούτε προέρχονταν από «τζάκι». Είναι κοινωνικά καταξιωμένοι πολίτες οι πιο πολλοί, άλλοι πετυχημένοι επαγγελματίες, μερικοί επιστήμονες με λαμπρές σπουδές, που τους γοήτευε η πολιτική και ήθελαν να προσφέρουν (και) από τα έδρανα της Βουλής, αλλά αυτά πλέον δεν είναι ισχυρά εφόδια. Το διαπίστωσαν στην προηγούμενη εκλογική δοκιμασία και τώρα απάντησαν στην «τιμητική πρόταση» για εκ νέου συμμετοχή στο ψηφοδέλτιο με ένα «ευχαριστώ, αυτή τη φορά δεν θα πάρω».
Καμπάνια 15 ημερών
Η κ. Λιάνα Γούτα είναι μία εξ αυτών. Χημικός μηχανικός με πλούσιο βιογραφικό, εργάσθηκε ως επιστημονική σύμβουλος σε θέματα Ενέργειας, Περιβάλλοντος και Ανάπτυξης του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, επιτελικό στέλεχος των Ελληνικών Πετρελαίων σήμερα, ανήκει σ’ αυτούς που λέμε ενεργούς πολίτες και χωρίς να γνωρίζει «ούτε πού πέφτουν τα γραφεία του κόμματος», συμπεριλήφθηκε στο ψηφοδέλτιο της Ν.Δ. το 2007. Μάλιστα με προεκλογική εκστρατεία 15 ημερών έκανε μια αξιοπρεπή εμφάνιση, συγκεντρώνοντας περισσότερους από 12.000 σταυρούς. Τώρα με κομψό τρόπο -επικαλέστηκε «σοβαρούς επαγγελματικούς λόγους»- δεν αποδέχθηκε την πρόταση.
«Μπήκα στην πολιτική εξαιτίας του επαγγέλματός μου και όχι ανεπάγγελτη για να αποκτήσω επάγγελμα μέσα από την πολιτική», λέει στην «Κ» και προσθέτει: «Θεώρησα τιμητική την πρόταση συμμετοχής μου το 2007 γιατί μέσα από τη θητεία μου ως συμβούλου σε θέματα Ευρωκοινοβουλίου είδα στην Ευρώπη μια σύγχρονη πολιτική, η οποία χαράσσεται από πολιτικούς που προέρχονται από τον χώρο της επιστήμης, της γνώσης, του επαγγέλματος. Στην Ελλάδα αυτό δεν γίνεται. Συνήθως τα κόμματα στην ανάγκη αλίευσης ψήφων καταφεύγουν στις εύκολες λύσεις της τελευταίας στιγμής, στις υποψηφιότητες της μιας χρήσης που μοιραία αναζητούνται μέσα από τις δεξαμενές της λάμψης και του θεάματος. Από τη μικρή εμπειρία που είχα, το σύστημα είναι δομημένο ώστε να αναδεικνύει ανθρώπους κυρίως των μηχανισμών και της εύκολης αναγνωρισιμότητας και λιγότερο της κοινωνίας».
Το φαινόμενο της απροθυμίας δεν εμφανίζεται μόνο στην Α΄ Θεσσαλονίκης και τη Ν.Δ., αλλά λίγο πολύ σε όλη την επικράτεια, ειδικά στις μεγάλες εκλογικές περιφέρειες, και στο σύνολο σχεδόν -πλην ΚΚΕ που λειτουργεί με λίστα- των υπαρκτών κομμάτων, και τίθεται το ερώτημα αν υποψήφιοι μ’ αυτά τα χαρακτηριστικά μπορούν να ελπίζουν σε εκλογή. «Είναι πολύ δύσκολο άνθρωποι του επαγγέλματος και της επιστήμης να βουτήξουν ολομόναχοι στα βαθιά νερά των εκλογών συναγωνιζόμενοι τους “κατ’ επάγγελμα” και κατ’ αποκλειστικότητα πολιτικούς αλλά και τους σταρ που “φυτεύονται” στα ψηφοδέλτια παραμονές εκλογών».
Το εκλογικό σύστημα δεν ευνοεί, γενικότερα, καινούργιες υποψηφιότητες και για να έχει ελπίδες εκλογής, ή έστω αξιοπρεπούς εμφάνισης, ένας υποψήφιος πρέπει να ξετιναχθεί οικονομικά. Καλείται να ανταγωνιστεί στην εκλογική του περιφέρεια τους «κροκόδειλους» συνυποψηφίους του, δηλαδή εκείνους που διαθέτουν πανίσχυρους μηχανισμούς στήριξης, λαδωμένους επί πολλά χρόνια με πάσης φύσεως διευκολύνσεις, τους μόνιμους «παραθυράκηδες» της TV και τους θαμώνες τηλεοπτικών τραπεζιών, καφέδων κ.λπ.
Υψηλότατο κόστος
Σε μια τέτοια αρένα κατερχόμενος ένας υποψήφιος δεν έχει και πολλά περιθώρια να καταθέσει στο εκλογικό σώμα οράματα, ιδέες και προτάσεις και να πείσει τους ψηφοφόρους να τον επιλέξουν. Στις 15 μέρες που διαρκεί ουσιαστικά η προεκλογική εκστρατεία πρέπει να αποκτήσει αναγνωρισιμότητα η οποία θα του κοστίσει μια περιουσία.
«Μ’ έναν πρόχειρο υπολογισμό δεν φτάνουν 30.000 ευρώ μόνο για την εκτύπωση και αποστολή ενός φυλλαδίου, 10.000 ευρώ για ενοικίαση εκλογικού κέντρου σε κεντρικό δρόμο, βάλε και τα έξοδα εκδηλώσεων σε αίθουσες κινηματογράφων, τα γεύματα σε ψηφοφόρους, έξοδα μεταφοράς ετεροδημοτών, δεν φτάνουν ούτε στο ελάχιστο τα 85.000 ευρώ που προβλέπονται από τον νόμο ως ταβάνι προεκλογικών εξόδων. Αν βάλεις και τα ποσά που χρειάζονται να δώσει κανείς σε παράγοντες, εκπροσώπους φορέων, κ.ά. για να του “σπρώξουν” ψήφους, τότε μιλάμε για κάποιες εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ που πρέπει να διαθέσει κανείς για να γίνει γνωστός και φυσικά δεν έχει εξασφαλισμένη την εκλογή του. Για ποιο λόγο να δοκιμάσει την τύχη του, όταν το μόνο σίγουρο είναι ότι θα τινάξει στον αέρα την περιουσία του;», λέει υποψήφιος του ΠΑΣΟΚ στις εκλογές του 2007.
Ούτως εχόντων των πραγμάτων, ας μην περιμένουμε στις 4 Οκτωβρίου ή στο μέλλον, σοβαρή ανανέωση του Κοινοβουλίου, εφόσον το ίδιο το σύστημα εξακολουθεί να εμποδίζει «να ανθίσουν τα εκατό λουλούδια» στην εκλογική του λειτουργία.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
