Οι Ευρωεκλογές μας καλούν σε λίγες μέρες στην κάλπη! Μετά από μήνες ατέλειωτων συζητήσεων και αναλύσεων περί δημοσκοπήσεων, πρόθεσης ψήφου, σενάρια εκλογών, έχουμε μπροστά μας αληθινές εκλογές αυτή τη φορά! Φαίνεται ότι στην Ελλάδα μας αρέσει να...εκλογολογούμε ατελείωτα. Με τη διαφορά ότι όλο το ενδιαφέρον εστιάζεται αποκλειστικά σε όσα συμβαίνουν μέσα στα μικρά σύνορά μας. Γιατί ακόμα κι αυτές τις ευρωεκλογές, τις βλέπουμε ως μια νέα ευκαιρία για αντιπαράθεσης “made in Greece”! Με χαρακτηριστικότερη φράση αυτής της τακτικής, την πρόσκληση-πυροτέχνημα της αντιπολίτευσης για ‘Δημοψήφισμα’!
Είναι αλήθεια βέβαια ότι και ο Έλληνας όπως κι ο μέσος ευρωπαίος πολίτης ακούει και μαθαίνει λίγα για όσα διαδραματίζονται και εξελίσσονται στις Βρυξέλλες. Όταν όμως η ίδια η ηγεσία της αντιπολίτευσης, επιλέγει να υποβαθμίσει το ρόλο των ευρωεκλογών, αναγορεύοντας τες σε Δημοψήφισμα εσωτερικής κατανάλωσης, τότε δε μπορεί παρά να δει κανείς όχι μόνο μια κοντόφθαλμη αντίληψη, αλλά και σκοπίμως αποπροσανατολιστική.
Αντιθέτως, όλη η πολιτική και εκλογική αντιπαράθεση θα έπρεπε να επικεντρώνεται στην ποιότητα κατάρτισης του κάθε ψηφοδελτίου. Αυτό που καλούμαστε να επιλέξουμε είναι 22 Έλληνες βουλευτές, οι οποίοι στα επόμενα 5 χρόνια θα αποτελούν τη φωνή της Ελλάδος, σε όλες τις αποφάσεις που λαμβάνει το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο για τις 27 χώρες της ΕΕ. Αποφάσεις που λαμβάνονται μέσα από μια δημοκρατική διαδικασία καθημερινών ζυμώσεων, συζητήσεων, συναινέσεων ακόμα και συμβιβασμών, χάρη στην οποία, η ΕΕ εξελίσσεται και προχωράει. Καθημερινές μάχες μέσα από τις οποίες χαράσσονται Στρατηγικές, αποφασίζονται Πολιτικές και θεσπίζονται Νομοθεσίες. Μάχες στις οποίες οι Έλληνες ευρωβουλευτές θα πρέπει να προτείνουν, να εισηγηθούν, να ελέγξουν, να νομοθετήσουν, δηλώνοντας με έμφαση ότι η Ελλάδα είναι μια χώρα που αν και μικρή, μπορεί να έχει άποψη. 30 χρόνια τώρα έχουμε ως χώρα αυτό το ‘Δικαίωμα’ συμμετοχής και οφείλουμε να κάνουμε αισθητή την παρουσία μας σε όφελος των ευρωπαίων και των Ελλήνων πολιτών. Αν αναλογιστούμε μάλιστα ότι το 80% της ελληνικής νομοθεσίας, είναι αποτέλεσμα εφαρμογής της ευρωπαϊκής νομοθεσίας, αντιλαμβανόμαστε ότι αυτές οι διεργασίες του Ευρωκοινοβουλίου μπορεί να μας επηρεάζουν περισσότερο ακόμα και από αυτές του Ελληνικού Κοινοβουλίου.
Άρα ο στόχος των ευρωεκλογών πρέπει να είναι ένας και μοναδικός : Να επιλέξουμε με ευθύνη το ψηφοδέλτιο με την καλύτερη ευρωπαϊκή πρόταση και την ικανότερη ομάδα υποψηφίων. Χρειαζόμαστε ανθρώπους με βαθιά γνώση και εμπειρία, πάθος και εργατικότητα, με φωνή ισχυρή, τεκμηριωμένη, μαχητική και διεκδικητική, που θα συναισθανθούν το βάρος της ευθύνης τους και μέσα από τη θητεία τους θα δικαιολογήσουν την παρουσία τους φέρνοντας μια προστιθέμενη αξία για τη χώρα. Όχι ανθρώπους της εικόνας και του star system, αλλά της γνώσης και του έργου. Κι αυτό πρέπει να το απαιτούμε μέχρι τέλους. Να παρακολουθήσουμε την πορεία τους και να ενδιαφερθούμε για το έργο και τις επιδόσεις τους.
Σήμερα ποιος γνωρίζει έστω και λίγα από τα πολλά σπουδαία που έχουν πετύχει ορισμένοι από τους ευρωβουλευτές μας? Ποιες εφημερίδες και ποιες τηλεοράσεις ασχολούνται με το έργο των ευρωβουλευτών, πέρα από το να αφιερώσουν πιθανώς δυο αράδες? Κι όμως τα θέματα αυτά, παρόλο που... «δε πουλάνε», είναι αυτά που καθορίζουν το μέλλον μας, πολύ περισσότερο από την στενή μιντιακή ελληνική επικαιρότητα.
Ας ασχοληθούμε αυτή τη φορά με την ουσία των ευρωεκλογών, κι ας μην την «μικρύνουμε» κάτω από το παραμορφωτικό πρίσμα μιας μικροκομματικής εσωστρέφειας. Οι Ευρωβουλευτές που θα εκλεγούν έχουν σπουδαίο έργο να επιτελέσουν, που αφορά το μέλλον όλων μας, την καθημερινότητα, την ποιότητα ζωής μας. Ας αξιοποιήσουμε αυτή την ευκαιρία επιλέγοντας τους καλύτερους!
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Politics News, τεύχος Μαϊου '09, αν και με λάθος τίτλο, ελπίζω από τον...δαίμονα του τυπογραφείου!...
Δείτε τη δημοσίευση στο
http://www.lianagouta.gr/viewblog.php?aa=493
Κυριακή 24 Μαΐου 2009
Παρασκευή 15 Μαΐου 2009
Αυτοδιοίκηση και τοπικές κοινωνίες να πρωτοστατήσουν στις ΑΠΕ
Αν και πρόκειται για μια συνέντευξη που δόθηκε στις αρχές του χρόνου στον Σωτήρη Ζαχαριά, και δημοσιεύτηκε στο περιοδικό της ΕΝΑΕ, "Ελληνική Νομαρχία", το θέμα είναι πιο επίκαιρο από ποτέ!...
ΣΥΖΗΤΩΝΤΑΣ ΜΕ ΤΗΝ π. ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟ ΤΟΥ ΠΣΧΜ κ. ΛΙΑΝΑ ΓΟΥΤΑ, Συνέντευξη στον Σ.Ζαχαριά
Κοιτώντας έξω από τα σύνορά μας, βλέπουμε ότι στην Ευρώπη ο ρόλος των τοπικών κοινωνιών αναδεικνύεται όλο και πιο πρωτοπόρος και ισχυρός. Σε εποχές που τα προβλήματα σε περιοχές της Ελλάδας αλλά και συνολικά της χώρας οξύνονται διαρκώς, αξίζει να δούμε ένα παράδειγμα που μας έρχεται από την Αυστρία», επισημαίνει η κ. Λιάνα Γούτα π. αντιπρόεδρος του Πανελληνίου Συλλόγου Χημικών Μηχανικών.
- Τί ακριβώς έχουν πετύχει στην Αυστρία…
- Η περιφέρεια της Άνω Αυστρίας έχει καταφέρει να παράγει σήμερα το 30% της ενέργειας που χρειάζεται από Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας, γνωστών ως ΑΠΕ. Σε μια εποχή που το ενεργειακό ζήτημα βρίσκεται στο επίκεντρο των συζητήσεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης και που η Ευρώπη βάζει στόχο για το 2020 οι ΑΠΕ να καλύπτουν το 20% των ενεργειακών της αναγκών. Σήμερα λοιπόν, 12 χρόνια νωρίτερα από το χρονικό όριο, η Άνω Αυστρία έχει ήδη ξεπεράσει τον ευρωπαϊκό στόχο κατά 1,5 φορά. Το βασικότερο όμως είναι ότι οι ενεργειακές αυτές επιδόσεις της έχουν γίνει μοχλός ανάπτυξης για ολόκληρη τη συγκεκριμένη περιοχή, με πολλαπλά οφέλη, καθώς αυξήθηκε σημαντικά το Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν της και η απασχόληση στην περιοχή.
-Και πώς πέτυχε αυτά τα εντυπωσιακά αποτελέσματα μια ευρωπαϊκή περιφέρεια;
-Η συνταγή μοιάζει απλή: τόλμησαν και πρωτοπόρησαν. Πριν από 15 χρόνια η περιφέρεια αυτή αποφάσισε ότι έπρεπε να επιλέξει ένα βασικό στόχο γύρω από τον οποίο να στρέψει την ανάπτυξή της. Ο στόχος τον οποίο επέλεξε ήταν η Ενέργεια. Και εκεί έβαλε τη «σημαία» της ανάπτυξής της. Έστρεψε λοιπόν όλες τις προσπάθειές της στην Ενεργειακή Εξοικονόμηση και στις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας, δηλαδή στην Ενέργεια από ήλιο, αέρα, βιομάζα, γεωθερμία. Υιοθέτησε ένα συγκεκριμένο Πρόγραμμα Δράσης, το οποίο και ακολούθησε όλα αυτά τα χρόνια με συνέπεια και προσήλωση. Βασική παράμετρος της επιτυχίας ήταν ότι σε αυτό τον μακροπρόθεσμο στόχο συντονίσθηκαν όλες οι παραγωγικές δυνάμεις της περιοχής, η Διοίκηση, τα Πανεπιστήμια, οι βιομηχανίες, οι επιχειρήσεις. Δημιουργήθηκαν θεσμοί, δόθηκαν κίνητρα, επενδύθηκαν κεφάλαια, αξιοποιήθηκε το ανθρώπινο δυναμικό. Όλοι συντονισμένοι σε ένα κοινό Όραμα Ανάπτυξης. Αποτέλεσμα; Επιδόσεις όπως το 30% που προανέφερα, με πολλαπλά περιβαλλοντικά, οικονομικά και κοινωνικά οφέλη, αύξηση του ΑΕΠ και σημαντική αύξηση των θέσεων εργασίας.
-Πρόκειται άραγε για μεμονωμένο παράδειγμα;
-Όχι βέβαια. Είναι μόνο ένα από τα πολλά που μπορούμε να βρούμε και τα οποία αποδεικνύουν τη δύναμη που μπορούν να έχουν οι τοπικές κοινωνίες. Γιατί τέτοια παραδείγματα υπάρχουν πολλά σε όλη την Ευρώπη και σε κάθε επίπεδο Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Φορείς της οποίας συχνά πρωτοπορούν με ρηξικέλευθες και προωθημένες προτάσεις. Φτάνει να υπενθυμίσουμε το παράδειγμα του δημάρχου του Λονδίνου ή του συναδέλφου του της Ν. Υόρκης και τις φιλοπεριβαλλοντικές τους ευαισθησίες, προτάσεις και μέτρα. Βέβαια τα μεγέθη είναι διαφορετικά, οι πρωτοβουλίες μπορούν όμως να είναι ανάλογες.
Φαίνεται λοιπόν ότι καθοριστικός παράγοντας ώστε να γίνουν οι κοινωνίες ανταγωνιστικές και με βιώσιμη ανάπτυξη είναι η κινητοποίηση τους και σε τοπικό επίπεδο. Και λέγοντας κινητοποίηση, εννοούμε ότι το Όραμα, η Στρατηγική, οι Δράσεις, η Συναίνεση και η Δέσμευση είναι σημαντικό να προέλθουν από την ίδια την τοπική κοινωνία. Αυτή είναι που πρέπει να αναζητήσει τα χαρακτηριστικά εκείνα που την διαφοροποιούν και που της δίνουν συγκριτικά πλεονεκτήματα. Πάνω σ’ αυτά μπορεί να στηρίξει το Όραμα της για το μέλλον και σ΄ αυτό να συντονίσει όλες της τις δυνάμεις. Με τέτοιες πρακτικές είναι σίγουρο ότι θα ανακαλύψουμε με έκπληξη πόσο μπροστά μπορούν να μας πάνε οι δικές μας δυνάμεις, προς όφελος όλων μας.
-Στην Ελλάδα, ποια είναι η κατάσταση σήμερα στον τομέα αυτό;
Στην Ελλάδα δυστυχώς οι τοπικές κοινωνίες και οι τοπικές αρχές δεν έχουν κινητοποιηθεί όσο θα έπρεπε ή όσο θα μπορούσαν. Αντιθέτως είναι συχνές οι περιπτώσεις όπου υπήρξαν έντονες αντιδράσεις σε ενεργειακές φιλοπεριβαλλοντικές επενδύσεις, όπως πχ σε εγκαταστάσεις αιολικών πάρκων ή φωτοβολταϊκών μονάδων. Με ενδιαφέρον διάβαζα πριν λίγο καιρό την αντίδραση κάποιων εκπαιδευτικών στην απόφαση να εγκατασταθούν φωτοβολταϊκές μονάδες στις ταράτσες των σχολείων!
Πιστεύω ότι μεγάλο ρόλο σε τέτοιου είδους αντιδράσεις παίζει η έλλειψη ενημέρωσης για τις νέες τεχνολογίες, για τα χαρακτηριστικά τους και κυρίως για τα οφέλη και τα κίνητρα που έχουμε να προχωρήσουμε προς αυτές.
Είναι δεδομένο ότι στο σύγχρονο τρόπο ζωής με τον οποίο ζούμε χρειαζόμαστε ενέργεια και ηλεκτρισμό. Πρέπει να κάνουμε τις επιλογές μας και ως πολιτεία και ως τοπικές αρχές και ως κοινωνία. Κατηφορίζοντας τον δρόμο από την Τρίπολη προς την Καλαμάτα μπορούμε να δούμε τις δυο όψεις του νομίσματος. Πρώτα συναντούμε τις ανεμογγεννήτριες ενός αιολικού πάρκου και λίγο παρακάτω τα φουγάρα του λιγνιτικού εργοστάσιο της Μεγαλόπολης.
Ωστόσο, εκτός της ενημέρωσης των κοινωνιών, πρωταρχικός είναι και ο ρόλος και η ευθύνη των τοπικών αρχών, γιατί αυτές πρέπει πρώτες να ενημερωθούν, να μάθουν, να πάρουν παραδείγματα καλής πρακτικής από άλλες χώρες, να σχεδιάσουν, να προτείνουν, να βάλουν στόχους, να ενημερώσουν. Το όφελος θα είναι σε πολλαπλά επίπεδα για όλους.
-Πώς μπορεί μια Νομαρχία (αν μπορεί) από μόνη της να αναλάβει ανάλογες πρωτοβουλίες; Ή να τις προκαλέσει, να συνεισφέρει...
Αναφέραμε παραπάνω πολλά που έχουν να κάνουν με δράσεις, στρατηγική και όραμα. Ωστόσο, πέραν αυτών, ένα από τα πρώτα και πιο απλά πράγματα που μπορεί να κάνει μια Νομαρχία είναι να δώσει το παράδειγμα. Η Νομαρχία, όπως και κάθε φορέας του Δημοσίου ή της Τοπικής αυτοδιοίκησης διαχειρίζεται δημόσιο χρήμα, χρήμα του πολίτη, άρα είναι και θέμα ηθικής υποχρέωσης να το χρησιμοποιήσει με τον καλύτερο τρόπο. Θα μπορούσε λοιπόν να ξεκινήσει με το πιο απλό, υιοθετώντας τεχνολογίες εξοικονόμησης ενέργειας και τεχνολογίες φιλοπεριβαλλοντικές στα κτίρια της, στον εξοπλισμό, στον φωτισμό, στα αυτοκίνητά της: Πιστοποίηση κτιρίων, ενεργειακά αποδοτικά κτίρια, φωτισμός με ενεργειακά αποδοτικούς λαμπτήρες, φιλοπεριβαλλοντικά αυτοκίνητα και οικολογική μετακίνηση, ενεργειακά αποδοτικός εξοπλισμός γραφείου με σήμανση Energy Star και πολλά άλλα. Αυτό και την αγορά θα έσπρωχνε προς αυτή την κατεύθυνση, αφού οι δημόσιες προμήθειες αντιπροσωπεύουν μεγάλο μερίδιο της αγοράς, αλλά και ως εργαλείο ενημέρωσης, ευαισθητοποίησης και πρακτικής εφαρμογής θα λειτουργούσε για όλους τους πολίτες.
Δείτε τη δημοσίευση στο http://www.lianagouta.gr/website/pdf_articles/ENAE_all_short.pdf
ΣΥΖΗΤΩΝΤΑΣ ΜΕ ΤΗΝ π. ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟ ΤΟΥ ΠΣΧΜ κ. ΛΙΑΝΑ ΓΟΥΤΑ, Συνέντευξη στον Σ.Ζαχαριά
Κοιτώντας έξω από τα σύνορά μας, βλέπουμε ότι στην Ευρώπη ο ρόλος των τοπικών κοινωνιών αναδεικνύεται όλο και πιο πρωτοπόρος και ισχυρός. Σε εποχές που τα προβλήματα σε περιοχές της Ελλάδας αλλά και συνολικά της χώρας οξύνονται διαρκώς, αξίζει να δούμε ένα παράδειγμα που μας έρχεται από την Αυστρία», επισημαίνει η κ. Λιάνα Γούτα π. αντιπρόεδρος του Πανελληνίου Συλλόγου Χημικών Μηχανικών.
- Τί ακριβώς έχουν πετύχει στην Αυστρία…
- Η περιφέρεια της Άνω Αυστρίας έχει καταφέρει να παράγει σήμερα το 30% της ενέργειας που χρειάζεται από Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας, γνωστών ως ΑΠΕ. Σε μια εποχή που το ενεργειακό ζήτημα βρίσκεται στο επίκεντρο των συζητήσεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης και που η Ευρώπη βάζει στόχο για το 2020 οι ΑΠΕ να καλύπτουν το 20% των ενεργειακών της αναγκών. Σήμερα λοιπόν, 12 χρόνια νωρίτερα από το χρονικό όριο, η Άνω Αυστρία έχει ήδη ξεπεράσει τον ευρωπαϊκό στόχο κατά 1,5 φορά. Το βασικότερο όμως είναι ότι οι ενεργειακές αυτές επιδόσεις της έχουν γίνει μοχλός ανάπτυξης για ολόκληρη τη συγκεκριμένη περιοχή, με πολλαπλά οφέλη, καθώς αυξήθηκε σημαντικά το Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν της και η απασχόληση στην περιοχή.
-Και πώς πέτυχε αυτά τα εντυπωσιακά αποτελέσματα μια ευρωπαϊκή περιφέρεια;
-Η συνταγή μοιάζει απλή: τόλμησαν και πρωτοπόρησαν. Πριν από 15 χρόνια η περιφέρεια αυτή αποφάσισε ότι έπρεπε να επιλέξει ένα βασικό στόχο γύρω από τον οποίο να στρέψει την ανάπτυξή της. Ο στόχος τον οποίο επέλεξε ήταν η Ενέργεια. Και εκεί έβαλε τη «σημαία» της ανάπτυξής της. Έστρεψε λοιπόν όλες τις προσπάθειές της στην Ενεργειακή Εξοικονόμηση και στις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας, δηλαδή στην Ενέργεια από ήλιο, αέρα, βιομάζα, γεωθερμία. Υιοθέτησε ένα συγκεκριμένο Πρόγραμμα Δράσης, το οποίο και ακολούθησε όλα αυτά τα χρόνια με συνέπεια και προσήλωση. Βασική παράμετρος της επιτυχίας ήταν ότι σε αυτό τον μακροπρόθεσμο στόχο συντονίσθηκαν όλες οι παραγωγικές δυνάμεις της περιοχής, η Διοίκηση, τα Πανεπιστήμια, οι βιομηχανίες, οι επιχειρήσεις. Δημιουργήθηκαν θεσμοί, δόθηκαν κίνητρα, επενδύθηκαν κεφάλαια, αξιοποιήθηκε το ανθρώπινο δυναμικό. Όλοι συντονισμένοι σε ένα κοινό Όραμα Ανάπτυξης. Αποτέλεσμα; Επιδόσεις όπως το 30% που προανέφερα, με πολλαπλά περιβαλλοντικά, οικονομικά και κοινωνικά οφέλη, αύξηση του ΑΕΠ και σημαντική αύξηση των θέσεων εργασίας.
-Πρόκειται άραγε για μεμονωμένο παράδειγμα;
-Όχι βέβαια. Είναι μόνο ένα από τα πολλά που μπορούμε να βρούμε και τα οποία αποδεικνύουν τη δύναμη που μπορούν να έχουν οι τοπικές κοινωνίες. Γιατί τέτοια παραδείγματα υπάρχουν πολλά σε όλη την Ευρώπη και σε κάθε επίπεδο Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Φορείς της οποίας συχνά πρωτοπορούν με ρηξικέλευθες και προωθημένες προτάσεις. Φτάνει να υπενθυμίσουμε το παράδειγμα του δημάρχου του Λονδίνου ή του συναδέλφου του της Ν. Υόρκης και τις φιλοπεριβαλλοντικές τους ευαισθησίες, προτάσεις και μέτρα. Βέβαια τα μεγέθη είναι διαφορετικά, οι πρωτοβουλίες μπορούν όμως να είναι ανάλογες.
Φαίνεται λοιπόν ότι καθοριστικός παράγοντας ώστε να γίνουν οι κοινωνίες ανταγωνιστικές και με βιώσιμη ανάπτυξη είναι η κινητοποίηση τους και σε τοπικό επίπεδο. Και λέγοντας κινητοποίηση, εννοούμε ότι το Όραμα, η Στρατηγική, οι Δράσεις, η Συναίνεση και η Δέσμευση είναι σημαντικό να προέλθουν από την ίδια την τοπική κοινωνία. Αυτή είναι που πρέπει να αναζητήσει τα χαρακτηριστικά εκείνα που την διαφοροποιούν και που της δίνουν συγκριτικά πλεονεκτήματα. Πάνω σ’ αυτά μπορεί να στηρίξει το Όραμα της για το μέλλον και σ΄ αυτό να συντονίσει όλες της τις δυνάμεις. Με τέτοιες πρακτικές είναι σίγουρο ότι θα ανακαλύψουμε με έκπληξη πόσο μπροστά μπορούν να μας πάνε οι δικές μας δυνάμεις, προς όφελος όλων μας.
-Στην Ελλάδα, ποια είναι η κατάσταση σήμερα στον τομέα αυτό;
Στην Ελλάδα δυστυχώς οι τοπικές κοινωνίες και οι τοπικές αρχές δεν έχουν κινητοποιηθεί όσο θα έπρεπε ή όσο θα μπορούσαν. Αντιθέτως είναι συχνές οι περιπτώσεις όπου υπήρξαν έντονες αντιδράσεις σε ενεργειακές φιλοπεριβαλλοντικές επενδύσεις, όπως πχ σε εγκαταστάσεις αιολικών πάρκων ή φωτοβολταϊκών μονάδων. Με ενδιαφέρον διάβαζα πριν λίγο καιρό την αντίδραση κάποιων εκπαιδευτικών στην απόφαση να εγκατασταθούν φωτοβολταϊκές μονάδες στις ταράτσες των σχολείων!
Πιστεύω ότι μεγάλο ρόλο σε τέτοιου είδους αντιδράσεις παίζει η έλλειψη ενημέρωσης για τις νέες τεχνολογίες, για τα χαρακτηριστικά τους και κυρίως για τα οφέλη και τα κίνητρα που έχουμε να προχωρήσουμε προς αυτές.
Είναι δεδομένο ότι στο σύγχρονο τρόπο ζωής με τον οποίο ζούμε χρειαζόμαστε ενέργεια και ηλεκτρισμό. Πρέπει να κάνουμε τις επιλογές μας και ως πολιτεία και ως τοπικές αρχές και ως κοινωνία. Κατηφορίζοντας τον δρόμο από την Τρίπολη προς την Καλαμάτα μπορούμε να δούμε τις δυο όψεις του νομίσματος. Πρώτα συναντούμε τις ανεμογγεννήτριες ενός αιολικού πάρκου και λίγο παρακάτω τα φουγάρα του λιγνιτικού εργοστάσιο της Μεγαλόπολης.
Ωστόσο, εκτός της ενημέρωσης των κοινωνιών, πρωταρχικός είναι και ο ρόλος και η ευθύνη των τοπικών αρχών, γιατί αυτές πρέπει πρώτες να ενημερωθούν, να μάθουν, να πάρουν παραδείγματα καλής πρακτικής από άλλες χώρες, να σχεδιάσουν, να προτείνουν, να βάλουν στόχους, να ενημερώσουν. Το όφελος θα είναι σε πολλαπλά επίπεδα για όλους.
-Πώς μπορεί μια Νομαρχία (αν μπορεί) από μόνη της να αναλάβει ανάλογες πρωτοβουλίες; Ή να τις προκαλέσει, να συνεισφέρει...
Αναφέραμε παραπάνω πολλά που έχουν να κάνουν με δράσεις, στρατηγική και όραμα. Ωστόσο, πέραν αυτών, ένα από τα πρώτα και πιο απλά πράγματα που μπορεί να κάνει μια Νομαρχία είναι να δώσει το παράδειγμα. Η Νομαρχία, όπως και κάθε φορέας του Δημοσίου ή της Τοπικής αυτοδιοίκησης διαχειρίζεται δημόσιο χρήμα, χρήμα του πολίτη, άρα είναι και θέμα ηθικής υποχρέωσης να το χρησιμοποιήσει με τον καλύτερο τρόπο. Θα μπορούσε λοιπόν να ξεκινήσει με το πιο απλό, υιοθετώντας τεχνολογίες εξοικονόμησης ενέργειας και τεχνολογίες φιλοπεριβαλλοντικές στα κτίρια της, στον εξοπλισμό, στον φωτισμό, στα αυτοκίνητά της: Πιστοποίηση κτιρίων, ενεργειακά αποδοτικά κτίρια, φωτισμός με ενεργειακά αποδοτικούς λαμπτήρες, φιλοπεριβαλλοντικά αυτοκίνητα και οικολογική μετακίνηση, ενεργειακά αποδοτικός εξοπλισμός γραφείου με σήμανση Energy Star και πολλά άλλα. Αυτό και την αγορά θα έσπρωχνε προς αυτή την κατεύθυνση, αφού οι δημόσιες προμήθειες αντιπροσωπεύουν μεγάλο μερίδιο της αγοράς, αλλά και ως εργαλείο ενημέρωσης, ευαισθητοποίησης και πρακτικής εφαρμογής θα λειτουργούσε για όλους τους πολίτες.
Δείτε τη δημοσίευση στο http://www.lianagouta.gr/website/pdf_articles/ENAE_all_short.pdf
Τετάρτη 13 Μαΐου 2009
Going Greener
Going Greener
Earth Day, April 22, 2009
Μέσα σε λίγα μόνο χρόνια έγιναν μεγάλες αλλαγές και ανατροπές σε νοοτροπίες και αντιλήψεις και από εκεί που η συζήτηση για το περιβάλλον θεωρούνταν ολίγον ρομαντική, ολίγον ακτιβιστική, και πάντως στο περιθώριο ή σε ανταγωνισμό με την ανάπτυξη, σήμερα, τα πράγματα έχουν αλλάξει κατά 180ο και το περιβάλλον μπήκε στο επίκεντρο της οικονομίας της ανάπτυξης και της πολιτικής.
Γιατί πολύ απλά, οι επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής αποτελούν τη μεγαλύτερη απειλή που αντιμετωπίζει σήμερα η ανθρωπότητα. Η συζήτηση για το περιβάλλον δεν έχει πλέον ‘τοπικό’, αλλά ‘παγκόσμιο’ χαρακτήρα, από ‘τροχοπέδη της ανάπτυξης’ θεωρείται πλέον ‘προϋπόθεση ανάπτυξης’ και νέες έννοιες μπήκαν στην ζωή μας, όπως το «οικολογικό αποτύπωμα», οι περιβαλλοντικές επιπτώσεις στον «κύκλο ζωής», η αρχή «ο ρυπαίνων πληρώνει» κλπ.
Όλοι οφείλουμε να συνειδητοποιήσουμε τις αλλαγές που συμβαίνουν γύρω μας, να συγχρονίσουμε το βήμα μας με τα νέα δεδομένα και μέσα από αυτά να δούμε τις ευκαιρίες για ένα νέο μοντέλο καθημερινότητας και ανάπτυξης. Ρόλο κλειδί για μια τέτοια μετάβαση παίζει η ενημέρωση, η ευαισθητοποίηση όλων των φορέων, όλων των πολιτών σε όλες τις ηλικίες και κυρίως στα παιδιά.
Σχόλιο στο Newsletter US Consulate General, May '09
http://www.lianagouta.gr/website/pdf_articles/US%20Consulate_Newsletter.pdf
Earth Day, April 22, 2009
Μέσα σε λίγα μόνο χρόνια έγιναν μεγάλες αλλαγές και ανατροπές σε νοοτροπίες και αντιλήψεις και από εκεί που η συζήτηση για το περιβάλλον θεωρούνταν ολίγον ρομαντική, ολίγον ακτιβιστική, και πάντως στο περιθώριο ή σε ανταγωνισμό με την ανάπτυξη, σήμερα, τα πράγματα έχουν αλλάξει κατά 180ο και το περιβάλλον μπήκε στο επίκεντρο της οικονομίας της ανάπτυξης και της πολιτικής.
Γιατί πολύ απλά, οι επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής αποτελούν τη μεγαλύτερη απειλή που αντιμετωπίζει σήμερα η ανθρωπότητα. Η συζήτηση για το περιβάλλον δεν έχει πλέον ‘τοπικό’, αλλά ‘παγκόσμιο’ χαρακτήρα, από ‘τροχοπέδη της ανάπτυξης’ θεωρείται πλέον ‘προϋπόθεση ανάπτυξης’ και νέες έννοιες μπήκαν στην ζωή μας, όπως το «οικολογικό αποτύπωμα», οι περιβαλλοντικές επιπτώσεις στον «κύκλο ζωής», η αρχή «ο ρυπαίνων πληρώνει» κλπ.
Όλοι οφείλουμε να συνειδητοποιήσουμε τις αλλαγές που συμβαίνουν γύρω μας, να συγχρονίσουμε το βήμα μας με τα νέα δεδομένα και μέσα από αυτά να δούμε τις ευκαιρίες για ένα νέο μοντέλο καθημερινότητας και ανάπτυξης. Ρόλο κλειδί για μια τέτοια μετάβαση παίζει η ενημέρωση, η ευαισθητοποίηση όλων των φορέων, όλων των πολιτών σε όλες τις ηλικίες και κυρίως στα παιδιά.
Σχόλιο στο Newsletter US Consulate General, May '09
http://www.lianagouta.gr/website/pdf_articles/US%20Consulate_Newsletter.pdf
Δευτέρα 11 Μαΐου 2009
Υπάρχει χρυσός κανόνας μεταξύ οικογένειας και καριέρας;
Με αφορμή την ημέρα της Μητέρας, παραθέτω την συνέντευξη πριν από λίγο καιρό, ανήμερα του Πάσχα, στην Κυριακάτικη Μακεδονία, με θέμα "Οικογένεια και Καριέρα: Υπάρχει χρυσός κανόνας;", με έμφαση στην πρώτη ερώτηση για το πώς καταφέρνει σήμερα μια εργαζόμενη γυναίκα να είναι και σωστή μητέρα.
Δύσκολο, πολύ δύσκολο, αλλά η αγάπη τα καταφέρνει όλα. Κι αν δούμε γύρω μας, θα δούμε πολλές γυναίκες να τα καταφέρνουν όλα, και τη δουλειά, και την καριέρα, και το σπίτι, και το να είναι 'γυναίκες', και πάνω από όλα να είναι μανούλες (αυτόν τον πιο δύσκολο και πιο συναρπαστικό ρόλο από όλους)! Άλλωστε τη μεγαλύτερη δύναμή της η καθεμιά την αντλεί από ένα γλυκό φιλί, μια δυνατή αγκαλιά. Κι αργότερα όταν μεγαλώσουν λίγο τα παιδιά, το καμάρι τους για μια μαμά που μπορεί να τα καταφέρνει όλα, είναι μεγάλο βάλσαμο για την κούραση της ημέρας. Κι αν συμβεί και νιώσει η ίδια ότι αυτό, το δύσκολο μοντέλο κι ο συνδυασμός γίνει πρότυπο για την έφηβη κόρη της, τότε, ναι, μπορώ να σας πω με σιγουριά ότι δεν υπάρχει μεγαλύτερη χαρά κι ευτυχία!.....
Η συνέντευξη:
“Στην Ελλάδα είμαστε ακόμα μόνο στην επαγγελματική επιβίωση και όχι στην εντυπωσιακή καριέρα”.
Η φράση ανήκει στο στέλεχος των Ελληνικών Πετρελαίων (ΕΛΠΕ) Λιάνα Γούτα, η οποία μιλά στη “ΜτΚ” για τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει μία γυναίκα προκειμένου να εδραιωθεί στον επαγγελματικό της χώρο και να συνδυάσει επιτυχώς το ρόλο της συζύγου και μητέρας.
Πώς μπορεί μία γυναίκα να ισορροπήσει μεταξύ καριέρας και οικογένειας; Η σημερινή Ελληνίδα αναλαμβάνει και διεκδικεί όλο και περισσότερους ρόλους. Ο πολύπλοκος αυτός συνδυασμός είναι το συναρπαστικό της ιστορίας. Ωστόσο, παρόλο το κυνήγι της καριέρας, στην Ελλάδα είμαστε ακόμα μόνο στην επαγγελματική επιβίωση και όχι στην εντυπωσιακή καριέρα. Το βέβαιο είναι ότι υπάρχει πάντα το ερώτημα πώς θα καταφέρει μια γυναίκα να συνδυάσει αυτούς τους δυο διαφορετικούς και συχνά αντικρουόμενους ρόλους. Εκείνο όμως που είναι ιδιαίτερα σημαντικό, είναι το ερώτημα σχετικά με το πόσο μεγάλο είναι το κόστος του να χάνει μια γυναίκα τα πρώτα και καθοριστικά χρόνια της ζωής ενός παιδιού, κυνηγώντας την καριέρα. Πράγματι αυτό είναι το πιο σκληρό κομμάτι της ιστορίας.
Όσο σκληρό είναι για μια μητέρα, το ίδιο σκληρό νομίζω ότι είναι και για τον πατέρα το να χάνει πιθανώς τα πρώτα βήματα του παιδιού, τις πρώτες λέξεις του και πολλά άλλα. Αλλά, δυστυχώς αυτό είναι το κόστος που καλούμαστε όλοι να πληρώσουμε. Η κοινωνία αλλάζει, μαζί και τα πρότυπα. Έτσι τα παιδιά του 21ου αιώνα, μπορεί να χάνουν κάτι από το χρόνο των γονιών, αλλά πιστεύω ότι μακροπρόθεσμα μπορεί να κερδίζουν νιώθοντας περήφανα για μια πετυχημένη μητέρα στην επιστήμη, τις επιχειρήσεις, την πολιτική. Κι από την άλλη, δεν είμαι καθόλου σίγουρη ότι μια γυναίκα που έχει σπουδάσει, που έχει επενδύσει σε κόπο, χρόνο, χρήμα, όνειρα και φιλοδοξίες, γίνεται καλύτερη μητέρα και αναθρέφει πιο ευτυχισμένα παιδιά, όταν η ίδια απαρνηθεί όλα τα προηγούμενα και κρατήσει μόνο τον ένα ρόλο, αυτόν της μητέρας.
Είναι στο χέρι και της κοινωνίας ολόκληρης, αλλά πρωτίστως στο χέρι κάθε μητέρας και κάθε πατέρα να βρουν μαζί ως οικογένεια τον χρυσό κανόνα δίνοντας χρόνο σε καριέρα και οικογένεια με ισορροπία.
Πότε αρχίζουν τα δύσκολα για μία γυναίκα καριέρας; Σύμφωνα με έρευνες, οι γυναίκες στην Ελλάδα έχουν ξεπεράσει εμπόδια από παλιές νοοτροπίες και σήμερα πλέον σπουδάζουν και εκπαιδεύονται περισσότερο ακόμα και από τους άνδρες. Τα νούμερα δείχνουν ότι τα ποσοστά των γυναικών στα πανεπιστήμια είναι ψηλότερα από αυτά των ανδρών (53% φοιτήτριες). Και όχι μόνο αυτό, αλλά οι γυναίκες διακρίνονται και αριστεύουν στις σπουδές τους, και μάλιστα κατακτούν με γοργά βήματα και χώρους που ως τώρα θεωρούνταν ανδροκρατούμενοι. Οι δυσκολίες αρχίζουν μετά, όπου, ακόμα κι όταν καταφέρουν να ενταχθούν στην αγορά εργασίας (έχοντας μισά ποσοστά απασχόλησης από τους άνδρες και διπλάσια ανεργία), θα βρεθούν αντιμέτωπες με ακόμα μεγαλύτερες δυσκολίες ως προς την εξέλιξη της καριέρας τους και τις ευκαιρίες να προαχθούν σε υψηλές θέσεις ευθύνης, είτε στον ιδιωτικό είτε στο δημόσιο τομέα. Αυτό που ονομάζεται λοιπόν “γυάλινη οροφή”, στην Ελλάδα μοιάζει να είναι αδιαπέραστη σε μερικούς ειδικά τομείς. Οι δυσκολίες που έχει να αντιμετωπίσει μία γυναίκα είναι δυο κατηγοριών: Πρώτον, δυσκολίες νοοτροπίας, που λένε ότι οι γυναίκες, εξαιτίας της μητρότητας δεν μπορούν να είναι εξίσου παραγωγικές και αποτελεσματικές όσο οι άνδρες και δεύτερον, οι πρακτικές δυσκολίες, που έχουν να κάνουν με υποδομές και ρυθμίσεις. Για παράδειγμα οι δημόσιοι βρεφονηπιακοί σταθμοί είτε δεν είναι πάντα διαθέσιμοι είτε δεν είναι εύκολα προσιτοί, είτε δεν καλύπτουν τα ωράρια εργασίας. Όσο για τους ιδιωτικούς αυτοί επιβαρύνουν με ένα σημαντικό κόστος.
Οι ευκαιρίες που έχει μία γυναίκα για να διακριθεί στη χώρα μας είναι αντίστοιχες με αυτές των ανδρών; Σύμφωνα με διεθνή έρευνα του 2008, η Ελλάδα κατέχει μόλις την 75η θέση από 130 χώρες ως προς τις ίσες ευκαιρίες στα δυο φύλα, με χαμηλές επιδόσεις στη συμμετοχή των γυναικών στην οικονομία και με ακόμη χαμηλότερες στη συμμετοχή στην πολιτική. Στην πολιτική μάλιστα είμαστε στη θέση 93, με συμμετοχή γυναικών στο ελληνικό κοινοβούλιο μόνο κατά 16%, αλλά και ακόμα πιο απογοητευτικά τα μονοψήφια νούμερα συμμετοχής σε κυβερνητικές θέσεις, αλλά και τα ποσοστά μόλις της τάξης του 2%-3% σε θέσεις δημάρχων και νομαρχών. Κι αυτό τη στιγμή που στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο η συμμετοχή των γυναικών φτάνει στο 30%, και με αυτό το ποσοστό η Ευρώπη θεωρεί ότι υπάρχει έλλειμμα δημοκρατίας και πολιτισμού που πρέπει να αντιμετωπισθεί λαμβάνοντας μέτρα.
Η δημοσίευση της συνέντευξης στο
http://www.lianagouta.gr/viewblog.php?aa=476
Δύσκολο, πολύ δύσκολο, αλλά η αγάπη τα καταφέρνει όλα. Κι αν δούμε γύρω μας, θα δούμε πολλές γυναίκες να τα καταφέρνουν όλα, και τη δουλειά, και την καριέρα, και το σπίτι, και το να είναι 'γυναίκες', και πάνω από όλα να είναι μανούλες (αυτόν τον πιο δύσκολο και πιο συναρπαστικό ρόλο από όλους)! Άλλωστε τη μεγαλύτερη δύναμή της η καθεμιά την αντλεί από ένα γλυκό φιλί, μια δυνατή αγκαλιά. Κι αργότερα όταν μεγαλώσουν λίγο τα παιδιά, το καμάρι τους για μια μαμά που μπορεί να τα καταφέρνει όλα, είναι μεγάλο βάλσαμο για την κούραση της ημέρας. Κι αν συμβεί και νιώσει η ίδια ότι αυτό, το δύσκολο μοντέλο κι ο συνδυασμός γίνει πρότυπο για την έφηβη κόρη της, τότε, ναι, μπορώ να σας πω με σιγουριά ότι δεν υπάρχει μεγαλύτερη χαρά κι ευτυχία!.....
Η συνέντευξη:
“Στην Ελλάδα είμαστε ακόμα μόνο στην επαγγελματική επιβίωση και όχι στην εντυπωσιακή καριέρα”.
Η φράση ανήκει στο στέλεχος των Ελληνικών Πετρελαίων (ΕΛΠΕ) Λιάνα Γούτα, η οποία μιλά στη “ΜτΚ” για τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει μία γυναίκα προκειμένου να εδραιωθεί στον επαγγελματικό της χώρο και να συνδυάσει επιτυχώς το ρόλο της συζύγου και μητέρας.
Πώς μπορεί μία γυναίκα να ισορροπήσει μεταξύ καριέρας και οικογένειας; Η σημερινή Ελληνίδα αναλαμβάνει και διεκδικεί όλο και περισσότερους ρόλους. Ο πολύπλοκος αυτός συνδυασμός είναι το συναρπαστικό της ιστορίας. Ωστόσο, παρόλο το κυνήγι της καριέρας, στην Ελλάδα είμαστε ακόμα μόνο στην επαγγελματική επιβίωση και όχι στην εντυπωσιακή καριέρα. Το βέβαιο είναι ότι υπάρχει πάντα το ερώτημα πώς θα καταφέρει μια γυναίκα να συνδυάσει αυτούς τους δυο διαφορετικούς και συχνά αντικρουόμενους ρόλους. Εκείνο όμως που είναι ιδιαίτερα σημαντικό, είναι το ερώτημα σχετικά με το πόσο μεγάλο είναι το κόστος του να χάνει μια γυναίκα τα πρώτα και καθοριστικά χρόνια της ζωής ενός παιδιού, κυνηγώντας την καριέρα. Πράγματι αυτό είναι το πιο σκληρό κομμάτι της ιστορίας.
Όσο σκληρό είναι για μια μητέρα, το ίδιο σκληρό νομίζω ότι είναι και για τον πατέρα το να χάνει πιθανώς τα πρώτα βήματα του παιδιού, τις πρώτες λέξεις του και πολλά άλλα. Αλλά, δυστυχώς αυτό είναι το κόστος που καλούμαστε όλοι να πληρώσουμε. Η κοινωνία αλλάζει, μαζί και τα πρότυπα. Έτσι τα παιδιά του 21ου αιώνα, μπορεί να χάνουν κάτι από το χρόνο των γονιών, αλλά πιστεύω ότι μακροπρόθεσμα μπορεί να κερδίζουν νιώθοντας περήφανα για μια πετυχημένη μητέρα στην επιστήμη, τις επιχειρήσεις, την πολιτική. Κι από την άλλη, δεν είμαι καθόλου σίγουρη ότι μια γυναίκα που έχει σπουδάσει, που έχει επενδύσει σε κόπο, χρόνο, χρήμα, όνειρα και φιλοδοξίες, γίνεται καλύτερη μητέρα και αναθρέφει πιο ευτυχισμένα παιδιά, όταν η ίδια απαρνηθεί όλα τα προηγούμενα και κρατήσει μόνο τον ένα ρόλο, αυτόν της μητέρας.
Είναι στο χέρι και της κοινωνίας ολόκληρης, αλλά πρωτίστως στο χέρι κάθε μητέρας και κάθε πατέρα να βρουν μαζί ως οικογένεια τον χρυσό κανόνα δίνοντας χρόνο σε καριέρα και οικογένεια με ισορροπία.
Πότε αρχίζουν τα δύσκολα για μία γυναίκα καριέρας; Σύμφωνα με έρευνες, οι γυναίκες στην Ελλάδα έχουν ξεπεράσει εμπόδια από παλιές νοοτροπίες και σήμερα πλέον σπουδάζουν και εκπαιδεύονται περισσότερο ακόμα και από τους άνδρες. Τα νούμερα δείχνουν ότι τα ποσοστά των γυναικών στα πανεπιστήμια είναι ψηλότερα από αυτά των ανδρών (53% φοιτήτριες). Και όχι μόνο αυτό, αλλά οι γυναίκες διακρίνονται και αριστεύουν στις σπουδές τους, και μάλιστα κατακτούν με γοργά βήματα και χώρους που ως τώρα θεωρούνταν ανδροκρατούμενοι. Οι δυσκολίες αρχίζουν μετά, όπου, ακόμα κι όταν καταφέρουν να ενταχθούν στην αγορά εργασίας (έχοντας μισά ποσοστά απασχόλησης από τους άνδρες και διπλάσια ανεργία), θα βρεθούν αντιμέτωπες με ακόμα μεγαλύτερες δυσκολίες ως προς την εξέλιξη της καριέρας τους και τις ευκαιρίες να προαχθούν σε υψηλές θέσεις ευθύνης, είτε στον ιδιωτικό είτε στο δημόσιο τομέα. Αυτό που ονομάζεται λοιπόν “γυάλινη οροφή”, στην Ελλάδα μοιάζει να είναι αδιαπέραστη σε μερικούς ειδικά τομείς. Οι δυσκολίες που έχει να αντιμετωπίσει μία γυναίκα είναι δυο κατηγοριών: Πρώτον, δυσκολίες νοοτροπίας, που λένε ότι οι γυναίκες, εξαιτίας της μητρότητας δεν μπορούν να είναι εξίσου παραγωγικές και αποτελεσματικές όσο οι άνδρες και δεύτερον, οι πρακτικές δυσκολίες, που έχουν να κάνουν με υποδομές και ρυθμίσεις. Για παράδειγμα οι δημόσιοι βρεφονηπιακοί σταθμοί είτε δεν είναι πάντα διαθέσιμοι είτε δεν είναι εύκολα προσιτοί, είτε δεν καλύπτουν τα ωράρια εργασίας. Όσο για τους ιδιωτικούς αυτοί επιβαρύνουν με ένα σημαντικό κόστος.
Οι ευκαιρίες που έχει μία γυναίκα για να διακριθεί στη χώρα μας είναι αντίστοιχες με αυτές των ανδρών; Σύμφωνα με διεθνή έρευνα του 2008, η Ελλάδα κατέχει μόλις την 75η θέση από 130 χώρες ως προς τις ίσες ευκαιρίες στα δυο φύλα, με χαμηλές επιδόσεις στη συμμετοχή των γυναικών στην οικονομία και με ακόμη χαμηλότερες στη συμμετοχή στην πολιτική. Στην πολιτική μάλιστα είμαστε στη θέση 93, με συμμετοχή γυναικών στο ελληνικό κοινοβούλιο μόνο κατά 16%, αλλά και ακόμα πιο απογοητευτικά τα μονοψήφια νούμερα συμμετοχής σε κυβερνητικές θέσεις, αλλά και τα ποσοστά μόλις της τάξης του 2%-3% σε θέσεις δημάρχων και νομαρχών. Κι αυτό τη στιγμή που στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο η συμμετοχή των γυναικών φτάνει στο 30%, και με αυτό το ποσοστό η Ευρώπη θεωρεί ότι υπάρχει έλλειμμα δημοκρατίας και πολιτισμού που πρέπει να αντιμετωπισθεί λαμβάνοντας μέτρα.
Η δημοσίευση της συνέντευξης στο
http://www.lianagouta.gr/viewblog.php?aa=476
Πέμπτη 7 Μαΐου 2009
Το μέλλον της Ευρώπης: έχουμε κι εμείς ρόλο και φωνή!
Ήταν ένα Συνέδριο πολυπληθές, με 3000 συμμετοχές από τις 27 χώρες της ΕΕ και όχι μόνο. Το Συνέδριο του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος (ΕΛΚ) ή αλλιώς του European People’s Party (EPP), της μεγαλύτερης αυτή τη στιγμή ευρωπαϊκής πολιτικής παράταξης, που όπως και σημειολογικά δείχνει το όνομά του, έχει στο επίκεντρο του τον Άνθρωπο (People). Κεντρικό σύνθημα του για τις ευρωεκλογές που έρχονται, η φράση ‘Strong for the People’.
Ένα Συνέδριο που έγινε στη Βαρσοβία, μια πόλη με ισχυρή σημειολογία για την νέα διευρυμένη και ενωμένη Ευρώπη των 27. Μια ευρωπαϊκή πρωτεύουσα σύγχρονη και μοντέρνα, που δε θύμιζε την παλιά γκρίζα, φτωχική και θλιμμένη πόλη, μερικές δεκαετίες πριν. Μια πόλη που όμως κουβαλά πρόσφατες μνήμες από σαρωτικές καταστροφές, πολέμους, θανάτους, ρατσισμό, ολοκληρωτικά καθεστώτα. Αυτή την πόλη επέλεξε η μεγάλη ευρωπαϊκή κεντροδεξιά παράταξη του ΕΡΡ για να διοργανώσει το πρώτο συνέδριο στο οποίο συμμετείχαν χώρες από την Κεντρική και από την Ανατολική Ευρώπη, 5 χρόνια μετά την επανένωση της και 20 χρόνια μετά την πτώση του τείχους του Βερολίνου, τώρα που όπως είπε κι ο Πολωνός Πάπας Ιωάννης Παύλος, ΙΙ, «η Ευρώπη πλέον αναπνέει και με τους δυο της πνεύμονες»!
Δεν ήταν λοιπόν τυχαίο που η μεγάλη πλειονότητα των ομιλητών, από τον Πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και τον Πρόεδρο του ΕΛΚ, μέχρι τους 16 ευρωπαίους Πρωθυπουργούς αλλά και τους αξιωματούχους της Πολωνικής Κυβέρνησης, -Προεδρεύουσας στην ΕΕ γι αυτό το εξάμηνο-, όλοι ξεκινούσαν με μια αναφορά στη σημειολογία του να συγκεντρώνεται όλη η ευρωπαϊκή κεντροδεξιά στην ιστορικά φορτισμένη Βαρσοβία για να χαράξει το μέλλον της με ελπίδα και αισιοδοξία σε μια περίοδο κρίσης, οικονομικής αυτή τη φορά.
Στόχος ήταν μια ουσιαστική συζήτηση για το παρόν και το μέλλον της Ευρώπης, ενόψει των πιο κρίσιμων ίσως Ευρωεκλογών από συστάσεως της ΕΕ, μετά τη μεγαλύτερη διεύρυνση στην ιστορία της και μέσα σε μια περίοδο πρωτοφανούς οικονομικής κρίσης.
Προηγήθηκαν πολλές ζυμώσεις και μακρές συζητήσεις επί μήνες. Ομάδες εργασίας ευρωβουλευτών, που είχαν συσταθεί από καιρό, είχαν επεξεργαστεί τη θεματολογία. Αλλά και στις 2 προπαρασκευαστικές μέρες (Study Days) που προηγήθηκαν του Συνεδρίου, οι επικεφαλής των ομάδων παρουσίασαν τις εισηγήσεις τους, ακολούθησε συζήτηση και καταγράφηκαν συμπεράσματα. Η διαδικασία του Συνεδρίου κορυφώθηκε εντυπωσιακά με τις ομιλίες 16 πρωθυπουργών από τους 19 που προέρχονται από το ΕΡΡ μεταξύ του συνόλου των 27 χωρών. Γιατί, πράγματι, το ΕΡΡ είναι η μεγαλύτερη σε αριθμό και επιρροή κοινοβουλευτική ομάδα του Ευρωκοινοβουλίου, με 288 βουλευτές από 74 πολιτικά κόμματα, και η μόνη ομάδα με εκπροσώπους και από τις 27 χώρες της ΕΕ.
Τα αποτελέσματα του Συνεδρίου συνοψίζονται σε ένα πολιτικό μανιφέστο με προτάσεις για 4 τομείς τους οποίους το ΕΡΡ θεωρεί ότι σήμερα συγκεντρώνουν τις μεγαλύτερες προκλήσεις της Ευρώπης αλλά και όλου του κόσμου:
οικονομία και αντιμετώπιση της κρίσης,
κλιματική αλλαγή,
δημογραφικές αλλαγές,
ασφάλεια για τον Ευρωπαίο πολίτη ως προς την μετανάστευση, την εξασφάλιση τροφής, την τρομοκρατία,
και τέλος ο παγκόσμιος ρόλος της Ευρώπης.
Η τελευταία μέρα έκλεισε με μια σειρά ψηφισμάτων με ευρεία θεματολογία, με την ομιλία της Δημάρχου της Βαρσοβίας να στέλνει το δικό της μήνυμα εκσυγχρονισμού της πόλης, αλλά και με μια ακόμα πολύ ξεχωριστή ομιλία. Την βιωματική ομιλία του Λεχ Βαλέσα, του οποίου και μόνο η παρουσία, στην τεράστια κι επιβλητική αίθουσα- στο ‘Παλάτι του Πολιτισμού’, σύμβολο άλλοτε του Σταλινισμού-, έκανε όλους τους παρευρισκόμενους να σηκωθούν και να χειροκροτούν επί ώρα τον άνθρωπο αυτό που σηματοδότησε την αλλαγή του καθεστώτος των ανατολικών κρατών, τον ηγέτη της ‘Αλληλεγγύης’.
Άλλωστε η λέξη Αλληλεγγύη κυριάρχησε σε αυτό το Συνέδριο. Με το μεγαλύτερο μέρος των συζητήσεων και των ομιλιών να στρέφεται γύρω από την πρωτοφανή οικονομική κρίση, με μια Ευρώπη που διευρύνθηκε ξαφνικά, που οι ανάγκες της αλλάζουν καθώς ο πληθυσμός της μεγαλώνει ηλικιακά (1), αλλά που αντιμετωπίζει και άλλες μεγάλες αλλαγές και απειλές, η εκλογική αναμέτρηση του Ιουνίου αναδεικνύεται σε μια από τις κρισιμότερες της ΕΕ. Είναι επείγον να παρθούν εκείνες οι αποφάσεις που θα βοηθήσουν να ξεπεραστεί η κρίση και να επανέλθει η οικονομική ανάπτυξη και η τόνωση της βιώσιμης απασχόλησης, με μέτρα που θα επιδείξουν αλληλεγγύη σε κάθε οικογένεια και πολίτη που πλήττονται από την κρίση, ειδικά σε αυτούς που πλήττονται περισσότερο. Κι αυτό μπορεί να γίνει μόνο με ρεαλιστικές προτάσεις, δραστικά μέτρα και στόχους που να υπαγορεύονται από Υπευθυνότητα, μακριά από συνθηματολογίες και εύκολες ρητορικές. Τονίσθηκε η ανάγκη για μια αγορά με κανόνες, αλλά όχι με υπερπροστατευτισμό, για μια οικονομία με κοινωνικό πρόσωπο, διάφανους κανόνες και λειτουργία, καινοτόμα, πράσινη και αειφόρο.
Ήταν λίγες αλλά γοητευτικές οι μέρες αυτές στην καρδιά της Ευρώπης, εκεί όπου ζυμώνεται, χαράσσεται και παράγεται ουσιαστική πολιτική. Κάτι που δυστυχώς διαφεύγει από την οπτική των περισσοτέρων μας, όταν εγκλωβιζόμαστε στην γκρίζα ελληνική πραγματικότητα, γυρνώντας γύρω γύρω από την εσωστρέφειά μας.
Λίγες μέρες έμειναν μέχρι τις ευρωεκλογές. Έστω και τώρα, έστω και σε αυτές τις λίγες μέρες αξίζει να δούμε το σημαντικό της ιστορίας, να δούμε τη δύναμη που έχουμε στα χέρια μας να εκλέξουμε ομάδες και ανθρώπους ικανούς που να διεκδικήσουν το παρόν και το μέλλον μας μέσα στην μεγάλη ευρωπαϊκή οικογένεια. Έχουμε κι εμείς ρόλο και φωνή. Ας πάρουμε μέρος ενεργά!
____________________________
(1) αυτές θα είναι οι πρώτες εκλογές όπου οι ψηφοφόροι άνω των 50 χρόνων θα είναι περισσότεροι από τους υπολοίπους
_____________________________
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στο eurozoi.gr/ Περιοδικό "Η Ευρώπη στη Ζωή μας", στο link
http://www.eurozoi.gr/EuroElections/EuroElections_gouta2_4-09.html
Αναδημοσίευση στο
http://taxalia.blogspot.com/2009/05/blog-post_5498.html
Ένα Συνέδριο που έγινε στη Βαρσοβία, μια πόλη με ισχυρή σημειολογία για την νέα διευρυμένη και ενωμένη Ευρώπη των 27. Μια ευρωπαϊκή πρωτεύουσα σύγχρονη και μοντέρνα, που δε θύμιζε την παλιά γκρίζα, φτωχική και θλιμμένη πόλη, μερικές δεκαετίες πριν. Μια πόλη που όμως κουβαλά πρόσφατες μνήμες από σαρωτικές καταστροφές, πολέμους, θανάτους, ρατσισμό, ολοκληρωτικά καθεστώτα. Αυτή την πόλη επέλεξε η μεγάλη ευρωπαϊκή κεντροδεξιά παράταξη του ΕΡΡ για να διοργανώσει το πρώτο συνέδριο στο οποίο συμμετείχαν χώρες από την Κεντρική και από την Ανατολική Ευρώπη, 5 χρόνια μετά την επανένωση της και 20 χρόνια μετά την πτώση του τείχους του Βερολίνου, τώρα που όπως είπε κι ο Πολωνός Πάπας Ιωάννης Παύλος, ΙΙ, «η Ευρώπη πλέον αναπνέει και με τους δυο της πνεύμονες»!
Δεν ήταν λοιπόν τυχαίο που η μεγάλη πλειονότητα των ομιλητών, από τον Πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και τον Πρόεδρο του ΕΛΚ, μέχρι τους 16 ευρωπαίους Πρωθυπουργούς αλλά και τους αξιωματούχους της Πολωνικής Κυβέρνησης, -Προεδρεύουσας στην ΕΕ γι αυτό το εξάμηνο-, όλοι ξεκινούσαν με μια αναφορά στη σημειολογία του να συγκεντρώνεται όλη η ευρωπαϊκή κεντροδεξιά στην ιστορικά φορτισμένη Βαρσοβία για να χαράξει το μέλλον της με ελπίδα και αισιοδοξία σε μια περίοδο κρίσης, οικονομικής αυτή τη φορά.
Στόχος ήταν μια ουσιαστική συζήτηση για το παρόν και το μέλλον της Ευρώπης, ενόψει των πιο κρίσιμων ίσως Ευρωεκλογών από συστάσεως της ΕΕ, μετά τη μεγαλύτερη διεύρυνση στην ιστορία της και μέσα σε μια περίοδο πρωτοφανούς οικονομικής κρίσης.
Προηγήθηκαν πολλές ζυμώσεις και μακρές συζητήσεις επί μήνες. Ομάδες εργασίας ευρωβουλευτών, που είχαν συσταθεί από καιρό, είχαν επεξεργαστεί τη θεματολογία. Αλλά και στις 2 προπαρασκευαστικές μέρες (Study Days) που προηγήθηκαν του Συνεδρίου, οι επικεφαλής των ομάδων παρουσίασαν τις εισηγήσεις τους, ακολούθησε συζήτηση και καταγράφηκαν συμπεράσματα. Η διαδικασία του Συνεδρίου κορυφώθηκε εντυπωσιακά με τις ομιλίες 16 πρωθυπουργών από τους 19 που προέρχονται από το ΕΡΡ μεταξύ του συνόλου των 27 χωρών. Γιατί, πράγματι, το ΕΡΡ είναι η μεγαλύτερη σε αριθμό και επιρροή κοινοβουλευτική ομάδα του Ευρωκοινοβουλίου, με 288 βουλευτές από 74 πολιτικά κόμματα, και η μόνη ομάδα με εκπροσώπους και από τις 27 χώρες της ΕΕ.
Τα αποτελέσματα του Συνεδρίου συνοψίζονται σε ένα πολιτικό μανιφέστο με προτάσεις για 4 τομείς τους οποίους το ΕΡΡ θεωρεί ότι σήμερα συγκεντρώνουν τις μεγαλύτερες προκλήσεις της Ευρώπης αλλά και όλου του κόσμου:
οικονομία και αντιμετώπιση της κρίσης,
κλιματική αλλαγή,
δημογραφικές αλλαγές,
ασφάλεια για τον Ευρωπαίο πολίτη ως προς την μετανάστευση, την εξασφάλιση τροφής, την τρομοκρατία,
και τέλος ο παγκόσμιος ρόλος της Ευρώπης.
Η τελευταία μέρα έκλεισε με μια σειρά ψηφισμάτων με ευρεία θεματολογία, με την ομιλία της Δημάρχου της Βαρσοβίας να στέλνει το δικό της μήνυμα εκσυγχρονισμού της πόλης, αλλά και με μια ακόμα πολύ ξεχωριστή ομιλία. Την βιωματική ομιλία του Λεχ Βαλέσα, του οποίου και μόνο η παρουσία, στην τεράστια κι επιβλητική αίθουσα- στο ‘Παλάτι του Πολιτισμού’, σύμβολο άλλοτε του Σταλινισμού-, έκανε όλους τους παρευρισκόμενους να σηκωθούν και να χειροκροτούν επί ώρα τον άνθρωπο αυτό που σηματοδότησε την αλλαγή του καθεστώτος των ανατολικών κρατών, τον ηγέτη της ‘Αλληλεγγύης’.
Άλλωστε η λέξη Αλληλεγγύη κυριάρχησε σε αυτό το Συνέδριο. Με το μεγαλύτερο μέρος των συζητήσεων και των ομιλιών να στρέφεται γύρω από την πρωτοφανή οικονομική κρίση, με μια Ευρώπη που διευρύνθηκε ξαφνικά, που οι ανάγκες της αλλάζουν καθώς ο πληθυσμός της μεγαλώνει ηλικιακά (1), αλλά που αντιμετωπίζει και άλλες μεγάλες αλλαγές και απειλές, η εκλογική αναμέτρηση του Ιουνίου αναδεικνύεται σε μια από τις κρισιμότερες της ΕΕ. Είναι επείγον να παρθούν εκείνες οι αποφάσεις που θα βοηθήσουν να ξεπεραστεί η κρίση και να επανέλθει η οικονομική ανάπτυξη και η τόνωση της βιώσιμης απασχόλησης, με μέτρα που θα επιδείξουν αλληλεγγύη σε κάθε οικογένεια και πολίτη που πλήττονται από την κρίση, ειδικά σε αυτούς που πλήττονται περισσότερο. Κι αυτό μπορεί να γίνει μόνο με ρεαλιστικές προτάσεις, δραστικά μέτρα και στόχους που να υπαγορεύονται από Υπευθυνότητα, μακριά από συνθηματολογίες και εύκολες ρητορικές. Τονίσθηκε η ανάγκη για μια αγορά με κανόνες, αλλά όχι με υπερπροστατευτισμό, για μια οικονομία με κοινωνικό πρόσωπο, διάφανους κανόνες και λειτουργία, καινοτόμα, πράσινη και αειφόρο.
Ήταν λίγες αλλά γοητευτικές οι μέρες αυτές στην καρδιά της Ευρώπης, εκεί όπου ζυμώνεται, χαράσσεται και παράγεται ουσιαστική πολιτική. Κάτι που δυστυχώς διαφεύγει από την οπτική των περισσοτέρων μας, όταν εγκλωβιζόμαστε στην γκρίζα ελληνική πραγματικότητα, γυρνώντας γύρω γύρω από την εσωστρέφειά μας.
Λίγες μέρες έμειναν μέχρι τις ευρωεκλογές. Έστω και τώρα, έστω και σε αυτές τις λίγες μέρες αξίζει να δούμε το σημαντικό της ιστορίας, να δούμε τη δύναμη που έχουμε στα χέρια μας να εκλέξουμε ομάδες και ανθρώπους ικανούς που να διεκδικήσουν το παρόν και το μέλλον μας μέσα στην μεγάλη ευρωπαϊκή οικογένεια. Έχουμε κι εμείς ρόλο και φωνή. Ας πάρουμε μέρος ενεργά!
____________________________
(1) αυτές θα είναι οι πρώτες εκλογές όπου οι ψηφοφόροι άνω των 50 χρόνων θα είναι περισσότεροι από τους υπολοίπους
_____________________________
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στο eurozoi.gr/ Περιοδικό "Η Ευρώπη στη Ζωή μας", στο link
http://www.eurozoi.gr/EuroElections/EuroElections_gouta2_4-09.html
Αναδημοσίευση στο
http://taxalia.blogspot.com/2009/05/blog-post_5498.html
Τρίτη 5 Μαΐου 2009
Περί Εικόνας και Πολιτικής Ουσίας, στο blog VETO 300
Ανακάλυψα ένα καινούριο blog, σοβαρό, ενδιαφέρον, με πολύ ευρεία θεματολογία, χωρίς ίχνος υβρεολογίου και χυδαιότητας, αλλά αντιθέτως, μάλλον με καλλιτεχνικές και ποιητικές ευαισθησίες, πού και πού! Οπότε, στάθηκα και το πρόσεξα, το διάβασα, το παρακολούθησα...
Σ' ένα από τα σχόλια του, συμφώνησα πολύ! Περί του Τσίπρα, της ιλουστρασιόν εικόνας και της πολιτικής ουσίας! Θυμήθηκα ένα άρθρο που έγραφα πριν από περίπου ένα χρόνο, τελείως κόντρα στο ρεύμα που τότε ήταν ένα ρεύμα ενθουσιασμού για τον Τσίπρα.
Έγραψα λοιπόν ένα σχόλιο, και το έστειλα επωνύμως στο blog, μολονότι δεν είχα δει να περνιούνται σχόλια. Την επομένη, το είδα αναρτημένο. Τα παραθέτω παρακάτω και τα δυο.... Και, σημειώστε το blog! Έχει ενδιαφέρον...
http://veto300.blogspot.com/2009/05/blog-post_02.html
Σάββατο, 2 Μάϊος 2009
ΜΙΑ ΑΝΕΜΠΝΕΥΣΤΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑ
Η ευρύτερη Αριστερά υπήρξε , σε πάμπολλες περιπτώσεις , μήτρα της διανόησης. Επικράτεια ιδεών , τόπος συνάντησης ρευμάτων και πεδίο ανατροπών. Στους κόλπους της αντρώθηκαν κορυφαίες προσωπικότητες των Γραμμάτων και των Τεχνών. Μεγαλούργησαν ανήσυχα , αντισυμβατικά πνεύματα , μέχρι πολύ πρόσφατα! Είναι γι' αυτό που έμενες με πικρή γεύση προχθές ακούγοντας τον πρόεδρο του Συνασπισμού Αλέξη Τσίπρα να μιλά σε εκπροσώπους του πνευματικού κόσμου. Γενικόλογες κουβέντες για αύξηση των πόρων στον πολιτισμό , τίτλοι περισσότερο παρά περιεχόμενο. Ερανισμοί και σκόρπια επιγράμματα. Φτώχυνε ο άλλοτε προνομιακός χώρος της Αριστεράς. Ανέμπνευστος πορεύεται με ιλουστρασιόν συνθήματα και μονότονες επικλήσεις κοινωνικών κινημάτων , ακόμη και εκεί που προδήλως δεν υπάρχουν...
Και το δικό μου σχόλιο:
http://veto300.blogspot.com/2009/05/blog-post_7789.html
Τρίτη, 5 Μάϊος 2009
Η ΛΙΑΝΑ ΓΟΥΤΑ ΑΠΑΝΤΑ ΣΕ ΣΧΟΛΙΟ ΜΑΣ
Από την Λιάνα Γούτα, χημικό μηχανικό και υποψήφια βουλευτή της ΝΔ στην Α' Θεσσαλονίκης λάβαμε το παρακάτω μήνυμα ως απάντηση στο σχόλιο μας «ΜΙΑ ΑΝΕΜΠΝΕΥΣΤΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑ», για την ομιλία του Αλέξη Τσίπρα σε εκπροσώπους του πνευματικού κόσμου:
«Πολύ εύστοχο δυστυχώς το σχόλιο και συμφωνώ απολύτως! Μήπως είναι λοιπόν ώρα να ξαναθυμηθούμε το κύμα ενθουσιασμού που προκάλεσε πριν από ενάμισι χρόνο η...είσοδος του Αλέξη στην αρχηγία του ΣΥΝ εκτοξεύοντας τα ποσοστά του στο απίστευτο 18%; «Ανατροπή του πολιτικού σκηνικού και τέλος του δικομματισμού», εκτιμούσαν πολλοί...Έγραφα τότε, -δειλά πρέπει να πω-, στον ΕΤ και κόντρα στο κύμα, άρθρο με τίτλο «Η λάμψη της Εικόνας είναι εδώ, η λάμψη της Προσωπικότητας αναζητείται....»*. Η τελευταία δεν βρέθηκε ποτέ, ενώ η λάμψη της εικόνας θάμπωσε γρήγορα! Προβλέψιμο νομίζω για όποιον κοιτούσε λίγο πιο προσεκτικά την ως τότε πορεία και το δείγμα γραφής του Αλέξη. Γιατί ο ενθουσιασμός βασίστηκε στην ωραία και φρέσκια εικόνα, στα 33 χρόνια, τη μηχανή έξω από το Προεδρικό Μέγαρο. Κανείς δεν ανέφερε ότι στην ουσία επρόκειτο για μια συνηθισμένηπερίπτωση «προϊόντος» του κομματικού σωλήνα, που από τα 17 του , επένδυσε τα πιο παραγωγικά του χρόνια στην κομματική δράση. «Είναι αυτό ανανεωτικό ή βαθιά συντηρητικό;», αναρωτιόμουν τότε...Ναι, ο κόσμος ζητά ανανέωση του πολιτικού σκηνικού και της πολιτικής εκπροσώπησης κι ο Αλέξης πρόσφερε πρόσκαιρα αυτή την ελπίδα! Μήπως όμως την επόμενη φορά που θα ενθουσιαστούμε από την Εικόνα, να αναζητήσουμε και λίγο παραπάνω από την Ουσία, το Βιογραφικό, τις Προτάσεις, το Έργο; Γιατί οι φούσκες του πολιτικού χρηματιστηρίου της Εικόνας είναι δυστυχώς πολλές τριγύρω μας! Τα αποτελέσματα, προφανή επίσης τριγύρω μας! Δυστυχώς κι αυτό!....»
Λιάνα Γούτα
* http://www.lianagouta.gr/website/pdf_articles/21-3-2008%20ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ%20ΤΥΠΟΣ.pdf
Σ' ένα από τα σχόλια του, συμφώνησα πολύ! Περί του Τσίπρα, της ιλουστρασιόν εικόνας και της πολιτικής ουσίας! Θυμήθηκα ένα άρθρο που έγραφα πριν από περίπου ένα χρόνο, τελείως κόντρα στο ρεύμα που τότε ήταν ένα ρεύμα ενθουσιασμού για τον Τσίπρα.
Έγραψα λοιπόν ένα σχόλιο, και το έστειλα επωνύμως στο blog, μολονότι δεν είχα δει να περνιούνται σχόλια. Την επομένη, το είδα αναρτημένο. Τα παραθέτω παρακάτω και τα δυο.... Και, σημειώστε το blog! Έχει ενδιαφέρον...
http://veto300.blogspot.com/2009/05/blog-post_02.html
Σάββατο, 2 Μάϊος 2009
ΜΙΑ ΑΝΕΜΠΝΕΥΣΤΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑ
Η ευρύτερη Αριστερά υπήρξε , σε πάμπολλες περιπτώσεις , μήτρα της διανόησης. Επικράτεια ιδεών , τόπος συνάντησης ρευμάτων και πεδίο ανατροπών. Στους κόλπους της αντρώθηκαν κορυφαίες προσωπικότητες των Γραμμάτων και των Τεχνών. Μεγαλούργησαν ανήσυχα , αντισυμβατικά πνεύματα , μέχρι πολύ πρόσφατα! Είναι γι' αυτό που έμενες με πικρή γεύση προχθές ακούγοντας τον πρόεδρο του Συνασπισμού Αλέξη Τσίπρα να μιλά σε εκπροσώπους του πνευματικού κόσμου. Γενικόλογες κουβέντες για αύξηση των πόρων στον πολιτισμό , τίτλοι περισσότερο παρά περιεχόμενο. Ερανισμοί και σκόρπια επιγράμματα. Φτώχυνε ο άλλοτε προνομιακός χώρος της Αριστεράς. Ανέμπνευστος πορεύεται με ιλουστρασιόν συνθήματα και μονότονες επικλήσεις κοινωνικών κινημάτων , ακόμη και εκεί που προδήλως δεν υπάρχουν...
Και το δικό μου σχόλιο:
http://veto300.blogspot.com/2009/05/blog-post_7789.html
Τρίτη, 5 Μάϊος 2009
Η ΛΙΑΝΑ ΓΟΥΤΑ ΑΠΑΝΤΑ ΣΕ ΣΧΟΛΙΟ ΜΑΣ
Από την Λιάνα Γούτα, χημικό μηχανικό και υποψήφια βουλευτή της ΝΔ στην Α' Θεσσαλονίκης λάβαμε το παρακάτω μήνυμα ως απάντηση στο σχόλιο μας «ΜΙΑ ΑΝΕΜΠΝΕΥΣΤΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑ», για την ομιλία του Αλέξη Τσίπρα σε εκπροσώπους του πνευματικού κόσμου:
«Πολύ εύστοχο δυστυχώς το σχόλιο και συμφωνώ απολύτως! Μήπως είναι λοιπόν ώρα να ξαναθυμηθούμε το κύμα ενθουσιασμού που προκάλεσε πριν από ενάμισι χρόνο η...είσοδος του Αλέξη στην αρχηγία του ΣΥΝ εκτοξεύοντας τα ποσοστά του στο απίστευτο 18%; «Ανατροπή του πολιτικού σκηνικού και τέλος του δικομματισμού», εκτιμούσαν πολλοί...Έγραφα τότε, -δειλά πρέπει να πω-, στον ΕΤ και κόντρα στο κύμα, άρθρο με τίτλο «Η λάμψη της Εικόνας είναι εδώ, η λάμψη της Προσωπικότητας αναζητείται....»*. Η τελευταία δεν βρέθηκε ποτέ, ενώ η λάμψη της εικόνας θάμπωσε γρήγορα! Προβλέψιμο νομίζω για όποιον κοιτούσε λίγο πιο προσεκτικά την ως τότε πορεία και το δείγμα γραφής του Αλέξη. Γιατί ο ενθουσιασμός βασίστηκε στην ωραία και φρέσκια εικόνα, στα 33 χρόνια, τη μηχανή έξω από το Προεδρικό Μέγαρο. Κανείς δεν ανέφερε ότι στην ουσία επρόκειτο για μια συνηθισμένηπερίπτωση «προϊόντος» του κομματικού σωλήνα, που από τα 17 του , επένδυσε τα πιο παραγωγικά του χρόνια στην κομματική δράση. «Είναι αυτό ανανεωτικό ή βαθιά συντηρητικό;», αναρωτιόμουν τότε...Ναι, ο κόσμος ζητά ανανέωση του πολιτικού σκηνικού και της πολιτικής εκπροσώπησης κι ο Αλέξης πρόσφερε πρόσκαιρα αυτή την ελπίδα! Μήπως όμως την επόμενη φορά που θα ενθουσιαστούμε από την Εικόνα, να αναζητήσουμε και λίγο παραπάνω από την Ουσία, το Βιογραφικό, τις Προτάσεις, το Έργο; Γιατί οι φούσκες του πολιτικού χρηματιστηρίου της Εικόνας είναι δυστυχώς πολλές τριγύρω μας! Τα αποτελέσματα, προφανή επίσης τριγύρω μας! Δυστυχώς κι αυτό!....»
Λιάνα Γούτα
* http://www.lianagouta.gr/website/pdf_articles/21-3-2008%20ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ%20ΤΥΠΟΣ.pdf
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
