Ένας πρώην πρωθυπουργός της Γαλλίας με Twingo, αρκετά χρόνια πριν....

Ήταν πριν από μερικά χρόνια, στη Νότια Γαλλία, στην πόλη του Bordeaux, όπου βρέθηκα για ένα επαγγελματικό συνέδριο. Ένα από τα βράδια της παραμονής μου στην πόλη επισκέφθηκα ένα μικρό εστιατόριο που έχει ένας Έλληνας, το οποίο όμως είναι πολύ γνωστό στην περιοχή. Τόσο γνωστό μάλιστα που στο διπλανό τραπέζι κάθονταν με την παρέα του ο

πρώην Πρωθυπουργός της Γαλλίας Alain Juppe (1995-1997) και μετέπειτα δήμαρχος του Bordeaux, καθώς, βλέπετε, ‘εις Παρισίους’ οι πολιτικοί μπορούν μετά από πρωθυπουργοί να γίνουν δήμαρχοι στην αγαπημένη τους πόλη ή ευρωβουλευτές ή κάτι άλλο ίσως, χωρίς να θεωρούν υποδεέστερα τέτοια αξιώματα σε σχέση με κάποιο ανώτερο που κατείχαν άλλοτε. Μη κοιτάτε που εδώ στην Ελλάδα δε καταδέχονται τίποτα άλλο παρά την πορεία προς τα επάνω…
Όταν λοιπόν ο πρώην πρωθυπουργός σηκώθηκε να φύγει, περιμέναμε όλοι να δούμε πώς θα ερχόταν να τον πάρει η συνοδεία του από το μικρό στενάκι όπου βρισκόταν η ταβέρνα. Έφυγε κάποιος με τα κλειδιά, και λίγο αργότερα εμφανίστηκε ένα μικρό γαλλικό αυτοκινητάκι, ο Alain Juppe πήρε ο ίδιος τα κλειδιά και έφυγε οδηγώντας το μικρό Twingo!
Ακόμα θυμάμαι την έκπληξη της ελληνικής παρέας στο περιστατικό. Πού είναι οι λιμουζίνες, πού είναι οι συνοδείες, που είναι οι φρουροί και οι οδηγοί που αρμόζουν σε έναν πρώην Πρωθυπουργό και νυν Δήμαρχο του Bordeaux? Άλλα ήθη και άλλα έθιμα σε σχέση με τα ελληνικά δεδομένα, δέκα χρόνια πριν....
Στις χώρες της κεντρικής και βόρειας Ευρώπης βέβαια αυτό δεν είναι κάτι περίεργο. Έχω αναφέρει αρκετές φορές με άλλη αφορμή, τον Ολλανδό Υπουργό που μεταβαίνει στην βασίλισσα της Ολλανδίας με το ποδήλατό του!
Όπως επανειλημμένα έχω γράψει και για το ρόλο του Δημοσίου να δίνει το παράδειγμα σε όλα τα επίπεδα. Παράδειγμα συμπεριφοράς, παράδειγμα ορθής και κοινωνικά δίκαιης χρήσης του δημοσίου χρήματος, παράδειγμα προς μίμηση σε συμπεριφορές υπέρ του περιβάλλοντος ή υπέρ άλλων κοινωνικών προτύπων. Είναι άλλωστε υποχρέωση όλου του Δημόσιου Τομέα, αυτό που ζητά να εφαρμόζουν οι πολίτες να το εφαρμόζει πρώτα ο ίδιος, αλλά και να παραδειγματίζει ως προς τις νέες πολιτικές δείχνοντας τις κατευθύνσεις του μέλλοντος.
Ας ελπίσουμε ότι όλη η ιστορία με τα πολυτελή κρατικά αυτοκίνητα δε θα είναι μόνο ένα επικοινωνιακό πυροτέχνημα ολίγων ημερών, αλλά στάση ζωής και πολιτικής από τους ανθρώπους που πρέπει να αποτελούν παράδειγμα για τον κάθε πολίτη. Κι εμείς ως πολίτες, δεν έχουμε παρά να το απαιτήσουμε αυτό και να τους ελέγχουμε καθημερινά για συμπεριφορές και αξίες! Αυτό είναι το δικό μας χρέος!