Το τελευταίο διάστημα η διεθνής διπλωματία απέκτησε ένα νέο επίθετο, αυτό της “ενεργειακής” διπλωματίας. Κι αυτό δεν αποτελεί έναν τομέα-παρακλάδι στις διπλωματικές διαπραγματεύσεις, αλλά αντιθέτως μπαίνει στην καρδιά της διπλωματίας, την χαρακτηρίζει και την καθορίζει σε μεγάλο βαθμό στο σύνολό της. Η πρόσφατη σύρραξη στη Γεωργία κατέδειξε όλες τις πτυχές του προβλήματος, αλλά και έκρουσε τον κώδωνα του κινδύνου για το πόσο ευάλωτες είναι οι διεθνείς ισορροπίες και πόσο εύκολα μπορούν να τεθούν εκτός ελέγχου όταν, εκτός των άλλων ιστορικών διαφορών, έχουν να ρυθμίσουν και να επιλύσουν και θέματα ενεργειακής πολιτικής.
Το διακύβευμα είναι μεγάλο. Μιλάμε για την εξασφάλιση των ορυκτών καυσίμων που αποτελούν τη βάση της οικονομίας, της ανάπτυξης, του σύγχρονου τρόπου ζωής. Δηλαδή για το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο, των οποίων τεράστια κοιτάσματα βρίσκονται στη Μέση Ανατολή, τη Ρωσία και την περιοχή της Κασπίας. Η Μέση Ανατολή κυριαρχεί παγκοσμίως στο πετρέλαιο και ακολουθεί η Ρωσία, ενώ η Ρωσία είναι η χώρα με τα μεγαλύτερα αποθέματα φυσικού αερίου διαθέτοντας το 32% των παγκόσμιων βεβαιωμένων αποθεμάτων. Ο ενεργειακός πλούτος βρίσκεται λοιπόν σε περιοχές ευάλωτες και ασταθείς πολιτικά, ενώ και η μεταφορά προς την Δύση συνεπάγεται τη διέλευση επίσης μέσα από «επικίνδυνες οδούς». Όποιος μπορεί να ελέγξει είτε τα κοιτάσματα είτε τους δρόμους διέλευσης, κρατά ένα μεγάλο οικονομικό και διπλωματικό ατού στα χέρια του. Η πρόσφατη διένεξη στη Γεωργία, εκτός των άλλων, έχει να κάνει και με τα τεράστια αποθέματα της Κασπίας που μεταφέρονται προς τη Δύση από αγωγούς οι οποίοι περνούν από την Γεωργία παρακάμπτοντας τη Ρωσία. Και αυτό πυροδοτεί εντάσεις, διαξιφισμούς και διεκδικήσεις από όλα τα μέρη.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ), με μια ενεργειακή εξάρτηση που την υποχρεώνει να βασίζεται κατά 60% σε καύσιμα που εισάγει, την τελευταία διετία βρίσκεται σε κατάσταση συναγερμού ως προς την εξασφάλιση των ενεργειακών της αναγκών. Έχοντας ζήσει καταστάσεις πανικού, όταν η Ουκρανία απειλούσε να κλείσει τις στρόφιγγες του αγωγού που έφερνε Φυσικό Αέριο από τη Ρωσία στην Ευρώπη, έχοντας δει τις τιμές των καυσίμων να ακολουθούν τρελή κούρσα ανάλογα με τις πολιτικές αναταράξεις και τα κερδοσκοπικά παιχνίδια, αναδεικνύει σε μείζον ζήτημα την ‘’ενεργειακή ασφάλεια και διαφοροποίηση’’. Ή με πιο απλά λόγια, το πώς θα εξασφαλίζει τα καύσιμα που χρειάζεται με ασφάλεια και σε καλή τιμή. Οι απλοί κανόνες της αγοράς, για κάθε εμπορικό αγαθό, άρα και για τα καύσιμα, λένε ότι τόσο καλύτερα επιτυγχάνονται οι στόχοι αυτοί, όσο περισσότερους προμηθευτές έχει κανείς και από όσο περισσότερο διαφορετικούς δρόμους μεταφέρονται τα καύσιμα αυτά. Αυτοί είναι και οι στόχοι που έχουν γίνει πρωταρχικοί για την ΕΕ. Βεβαίως σε αυτό το παιχνίδι, ρόλο ισχυρού παίκτη και διαμορφωτή διεκδικούν με έμφαση και οι ΗΠΑ και η Ρωσία. Οπότε το puzzle γίνεται πολύπλοκο!
Αλλά και χώρες όπως η Τουρκία και η Ελλάδα παίζουν το δικό τους ρόλο. Καλούνται να αξιοποιήσουν τις ευκαιρίες και για το δικό τους ενεργειακό όφελος, αλλά και προκειμένου να αναδειχθούν σε ισχυρό ενεργειακό παίκτη και συνομιλητή της διεθνούς διπλωματίας.
Η χώρα μας το τελευταίο διάστημα κινείται αποφασιστικά προς αυτή την κατεύθυνση. Μέχρι πρόσφατα προμηθευόμασταν μόνο μικρές ποσότητες αερίου από τη Ρωσία, με αγωγό μέσω Ανατολικής Ευρώπης και Βουλγαρίας.
Πριν από ένα χρόνο εγκαινιάσθηκε ο νέος αγωγός που θα φέρνει αέριο από τα βάθη της Ασίας, την Κασπία και τη Μέση Ανατολή, μέσω της Τουρκίας, και από την Ελλάδα θα διοχετεύεται στην υπόλοιπη Κεντρική Ευρώπη μέσω του υποθαλάσσιου ελληνοϊταλικού αγωγού που θα κατασκευαστεί.
Από την άλλη, με τη συμφωνία για τον αγωγό South Stream, μεγάλες ποσότητες αερίου θα μπορούμε πλέον να παίρνουμε και από τη Ρωσία, μέσω Μαύρης Θάλασσας και Βουλγαρίας, ποσότητες που κι αυτές θα μπορούν να διοχετευθούν στην Κεντρική Ευρώπη μέσω του ελληνοϊταλικού αγωγού. Το όφελος της συμφωνίας είναι διπλό αφού εξασφαλίζει πρόσβαση και στο Ρωσικό αέριο αλλά και μια οδό τροφοδοσίας η οποία δεν περνά από την Τουρκία.
Με το στόχο της ενδυνάμωσης του ρόλου της στην ενεργειακή σκακιέρα, η Ελλάδα διεκδικεί και μια διακλάδωση του σχεδιαζόμενου αγωγού Nabuco, που θα μεταφέρει αέριο από το Αζερμπαϊτζάν ή το Ιράν και το Τουρκμενιστάν, μέσω Τουρκίας και Βουλγαρίας στην Κεντρική Ευρώπη.
Οι κινήσεις για το αέριο συμπληρώνονται και από τις συμφωνίες για αλγέρικο αέριο που μεταφέρεται στην Ελλάδα με πλοία και αποθηκεύεται σε ειδικές εγκαταστάσεις αποθήκευσης.
Αντίστοιχες και οι στρατηγικές κινήσεις για την τροφοδοσία του πετρελαίου, με βασικότερη αυτήν του αγωγού Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολη, αφού με αυτόν θα μπορούμε να προμηθευόμαστε ρωσικό πετρέλαιο μέσω Μαύρης Θάλασσας και Βουλγαρίας, παρακάμπτοντας τα στενά του Βοσπόρου και τον μέχρι τώρα κυρίαρχο ρόλο της Τουρκίας.
Με αυτά τα δεδομένα στο διπλωματικό σκηνικό, η Ελλάδα έχει την ευκαιρία να αναδειχθεί σε ισχυρό παράγοντα, που όχι μόνο θα της εξασφαλίσει ενεργειακά και οικονομικά οφέλη, αλλά θα κάνει τη φωνή της πιο δυνατή στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων και θα συνδέσει την ασφάλειά της με την ασφάλεια ενεργειακού εφοδιασμού της Κεντρικής Ευρώπης, παράμετρος βασική και κρίσιμη για τη χώρα μας. Φαίνεται λοιπόν, ότι οι συγκυρίες και οι στρατηγικές επιλογές βοηθούν στο να γίνει η χώρα μας ‘σταυροδρόμι’. Και ξεκινώντας με το ‘σταυροδρόμι’ στα ενεργειακά, έχουμε κάνει μια πολύ καλή αρχή και για άλλους τομείς πιθανώς!
Άρθρο στο Περιοδικό "Η Ευρώπη στη Ζωή μας", τεύχος Μαρτίου '09 και αναδημοσίευση στο περιοδικό "Politics News"
Δευτέρα 30 Μαρτίου 2009
Τετάρτη 25 Μαρτίου 2009
Οικογένεια και Καριέρα
Την Παρασκευή 20-3-09 ήμουν καλεσμένη να μιλήσω στην εκδήλωση που διοργάνωσε η εφημερίδα Εξπρές και ο όμιλος Καλοφωλιά-Leaders of the New Economy, με τίτλο "Ελληνίδες Πρωταγωνίστριες της Νέας Οικονομίας και της Κοινωνικής Ευθύνης". Η πρόσκληση για τη δική μου συμμετοχή αφορούσε στη τρίτη θεματική ενότητα με θέμα "Οικογένεια και Καριέρα". Χάρηκα πολύ γι αυτή την πρόσκληση, καθώς λίγες φορές ως τώρα είχα την ευκαιρία να μιλήσω για τήν....'οικογενειακή μου καριέρα', το καλύτερο άλλωστε κομμάτι της ζωής μου!!!
Η εκδήλωση εκπληκτική! Θεωρούσα ότι στην τρίτη θεματική ο κόσμος θα είχε κουραστεί, αργά το βράδυ πια και θα ήμασταν τρεις κι ο κούκος! Κάθε άλλο! Η αίθουσα του Hyatt, αποδείχθηκε μικρή για την προσέλευση του κόσμου, γέμισε όλη, προσθέσανε και καρέκλες στο πλάι και πάλι υπήρχε κόσμος όρθιος έξω! Κι ο κόσμος αυτός όχι μόνο έμεινε μέχρι το τέλος της εκδήλωσης, που με τόση μαεστρία, ευστοχία και γοητεία διηύθυνε η Σοφία Τσιλιγιάννη, αλλά παρέμεινε και μετά, στα πηγαδάκια για να συνεχίσει τις κουβέντες και την ανταλλαγή απόψεων!!
Το σημαντικότερο όμως συστατικό της επιτυχίας στην όλη εκδήλωση ήταν μάλλον το επίπεδο των εισηγήσεων από εξαιρετικές γυναίκες που έχουν πετύχει θαυμάσια πράγματα στο επάγγελμα αλλά και στην οικογένειά τους! Και όπως φάνηκε στην εκδήλωση αυτά τα παραδείγματα δεν είναι ούτε λίγα ούτε μεμονωμένα! Αντιθέτως είναι πολλά, είναι εξαιρετικά, είναι γοητευτικά και ελπίζουμε να πολλαπλασιάζονται όλο και περισσότερο, μέρα με τη μέρα! Φτάνει και τα ΜΜΕ να ασχοληθούν επιτέλους με τέτοιες ιστορίες επιτυχίας, οι οποίες μπορούν να δώσουν το θετικό παράδειγμα και να μας κάνουν να νιώσουμε πιο αισιόδοξοι και αισιόδοξες για το μέλλον. Γιατί αν κάτι έβγαινε από όλη την εκδήλωση ήταν η χαρά της δημιουργίας και η αισιοδοξία! Μπράβο στην Εξπρές που αφιέρωσε χρόνο και κόπο για να αναδείξει το θετικό και αισιόδοξο, όταν οι περισσότεροι προτιμούν να ασχολούνται με τα....μαύρα και δύσκολα!
Να και τί είπα εγώ, μετά από τους δυο κύκλους των εξαιρετικών εισηγήσεων που είχαν προηγηθεί από σπουδαίες και επιτυχημένες γυναίκες... :
"Να ευχαριστήσω τους διοργανωτές για την πρόσκληση αυτή να συμμετάσχω στη σημαντική αυτή διοργάνωση αλλά και στην κρίσιμη αυτή θεματική «Οικογένεια και Καριέρα», που ίσως να είναι και το βασικό ερώτημα ή το βασικό πρόβλημα για όλα τα υπόλοιπα που συζητήθηκαν και ακούσαμε σήμερα: Το πώς θα καταφέρει μια γυναίκα να συνδυάσει αυτούς τους δυο διαφορετικούς και συχνά αντικρουόμενους ρόλους.
Συμμετέχω λοιπόν σε αυτή την κουβέντα, ως μητέρα δυο εφήβων, 18 και 15 χρόνων, και ενώ δουλεύω για πολλά χρόνια στην πετρελαϊκή βιομηχανία ως μηχανικός, ως σύμβουλος σε θέματα του ευρωπαϊκού κοινοβουλίου και πρόσφατα και στην πολιτική, ως υποψήφια στις τελευταίες βουλευτικές εκλογές.
Έτσι μπορώ να μεταφέρω η ίδια τις εμπειρίες μου και τις δυσκολίες που συναντά μια γυναίκα εργαζόμενη σε ένα σκληρό, απαιτητικό και πολύ ανταγωνιστικό ανδροκρατούμενο περιβάλλον, την ώρα που προσπαθεί να κρατήσει μια ευτυχισμένη οικογένεια, με το μεγαλύτερο στοίχημα αυτό της ανατροφής των παιδιών.
Ωστόσο οι δυσκολίες αυτές αποτυπώνονται και αποδεικνύονται πολύ περισσότερο από τα νούμερα και τις στατιστικές. Οι στατιστικές λοιπόν λένε ότι οι γυναίκες στην Ελλάδα έχουν ξεπεράσει εμπόδια από παλιές νοοτροπίες και σήμερα πλέον, σπουδάζουν και εκπαιδεύονται, περισσότερο ακόμα και από τους άνδρες. Τα νούμερα δείχνουν ότι τα ποσοστά των γυναικών στα πανεπιστήμια είναι ψηλότερα από αυτά των ανδρών (53% φοιτήτριες). Και όχι μόνο αυτό, αλλά οι γυναίκες διακρίνονται και αριστεύουν στις σπουδές τους, και μάλιστα κατακτούν με γοργά βήματα και χώρους που ως τώρα θεωρούνταν ανδροκρατούμενοι, όπως πχ τα επαγγέλματα των μηχανικών, των γιατρών κλπ.
Ωστόσο, οι δυσκολίες αρχίζουν μετά, όπου, ακόμα κι όταν καταφέρουν να ενταχθούν στην αγορά εργασίας (έχοντας μισά ποσοστά απασχόλησης από τους άνδρες και διπλάσια ανεργία), θα βρεθούν αντιμέτωπες με ακόμα μεγαλύτερες δυσκολίες ως προς την εξέλιξη της καριέρας τους και τις ευκαιρίες να προαχθούν σε υψηλές θέσεις ευθύνης, είτε στον ιδιωτικό είτε στον δημόσιο τομέα. Αυτό που ονομάζεται λοιπόν «γυάλινη οροφή» στην Ελλάδα μοιάζει να είναι αδιαπέραστη σε μερικούς ειδικά τομείς.
Σε μια διεθνή έρευνα που γίνεται κάθε χρόνο, για το 2008, η Ελλάδα κατέχει μόλις την 75η θέση από 130 χώρες ως προς τις ίσες ευκαιρίες στα δυο φύλα, με χαμηλές επιδόσεις στη συμμετοχή των γυναικών στην οικονομία και με ακόμα χαμηλότερες στη συμμετοχή στην πολιτική. Στην πολιτική μάλιστα είμαστε στη θέση 93, με συμμετοχή γυναικών στο ελληνικό κοινοβούλιο μόνο κατά 16%, αλλά και ακόμα πιο απογοητευτικά τα μονοψήφια νούμερα συμμετοχής σε κυβερνητικές θέσεις, αλλά και τα ποσοστά μόλις της τάξης του 2-3% σε θέσεις Δημάρχων και Νομαρχών.
Κι αυτό τη στιγμή που στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο η συμμετοχή των γυναικών φτάνει στο 30%, και με αυτό το ποσοστό η Ευρώπη θεωρεί ότι υπάρχει έλλειμμα δημοκρατίας και πολιτισμού που πρέπει να αντιμετωπισθεί λαμβάνοντας μέτρα.
Ξεκινήσαμε λοιπόν ανάποδα εκ του αποτελέσματος, για να καταγράψουμε ότι πράγματι η γυναίκα εργαζόμενη στην Ελλάδα δεν έχει τις ίδιες ευκαιρίες καριέρας με έναν άνδρα και έχει προβλήματα να αντιμετωπίσει.
Τι είδους είναι όμως οι δυσκολίες που αντιμετωπίζει σήμερα μια εργαζόμενη στην Ελλάδα? Δυο κατηγοριών θα έλεγα:
Πρώτον, δυσκολίες νοοτροπίας, που λένε ότι οι γυναίκες, εξαιτίας της μητρότητας δε μπορούν να είναι εξίσου παραγωγικές και αποτελεσματικές όσο οι άνδρες, ή ότι η άδεια μητρότητας είναι καθοριστική για να τις κρατάει πίσω και να τις «στιγματίζει» ως επαγγελματίες δεύτερης κατηγορίας.
Πιστεύω όμως ότι είναι απλώς μια στενόμυαλη δικαιολογία και ένα άλλοθι εκ μέρους των εργοδοτών, το να χαρακτηρίζει κανείς μια καριέρα συχνά 30 και 35 χρόνων από το διάστημα των 4-6 μηνών απουσίας λόγω της γέννησης ενός παιδιού. Βεβαίως, να πούμε ότι και από τη μεριά της γυναίκας, στη ζωή κάθε γυναίκας, η γέννηση ενός παιδιού είναι ένα συνταρακτικό γεγονός, αλλά είναι και ευθύνη της γυναίκας, να κρατάει τις λεπτές εκείνες γραμμές που θα την κάνουν να είναι συνεπής μητέρα αλλά και συνεπής εργαζόμενη, όπως οφείλει..
Δεύτερον, οι πρακτικές δυσκολίες, που έχουν να κάνουν με υποδομές και ρυθμίσεις. Οι δημόσιοι βρεφονηπιακοί σταθμοί είτε δεν είναι πάντα διαθέσιμοι, είτε δεν είναι εύκολα προσιτοί, είτε δεν καλύπτουν τα ωράρια εργασίας. Όσο για τους ιδιωτικούς αυτοί επιβαρύνουν με ένα σημαντικό κόστος!
Και μιλώντας για τις πρακτικές δυσκολίες, και τη στιγμή που πολύς λόγος γίνεται για την πρόωρη συνταξιοδότηση των γυναικών, εγώ θα έλεγα ότι είναι πιο σημαντικό να δώσουμε έμφαση στην πρόνοια και τα μέτρα για τα χρόνια που οι νεαρές μητέρες φέρνουν στον κόσμο τα παιδιά και έχουν μεγάλη ανάγκη χρόνου και βοήθειας, παρά στα χρόνια που τα παιδιά είναι συνήθως μεγάλα και ανεξάρτητα.
Στην Ελλάδα λοιπόν πολλά βήματα πρέπει ακόμα να γίνουν και στην αλλαγή νοοτροπίας από όλους μας -κοινωνία και οικογένεια-, αλλά και σε επίπεδο νομοθεσίας. Υπάρχουν πολλοί τρόποι να βοηθηθεί ουσιαστικά η συμμετοχή των γυναικών.
Και να πω ακόμα κάτι, σε σχέση με τη σημερινή συγκυρία της οικονομικής δυσκολίας και κρίσης. Τέτοιες κρίσεις επηρεάζουν σαφώς τον οικογενειακό προγραμματισμό, καθώς κάποιες νέες μητέρες που αποφασίζουν να απέχουν για κάποιο διάστημα από την εργασία μπορεί τώρα να μη μπορούν να το κάνουν, σε περιόδους που ένας δεύτερος μισθός μπορεί να είναι κρίσιμος για τον οικογενειακό προϋπολογισμό.
Ωστόσο από την άλλη μεριά, μια τέτοια κρίση μπορεί να οδηγήσει στην ανάγκη αξιοποίησης όλου του πολύτιμου ανθρώπινου δυναμικού της χώρας, όλων των ταλέντων και των ικανοτήτων, και των γυναικών που μέχρι σήμερα μένουν εκτός. Κι έτσι μπορεί να αναδειχθούν τα προβλήματα εκείνα που δείχνουν ότι η εργαζόμενη μητέρα χρειάζεται στήριξη και βοήθεια, έτσι ώστε και οι πολιτικοί και οι επιχειρηματίες να δώσουν περισσότερα προκειμένου να κερδίσουν κι οι ίδιοι περισσότερα.
Αλλά αν αυτά που ανέφερα ως τώρα είναι οι εξωγενείς δυσκολίες, δε πρέπει να ξεχνάμε και τις εσωτερικές δυσκολίες και αγωνίες μιας εργαζόμενης.
Συχνά τίθεται το ερώτημα πόσο μεγάλο είναι το κόστος του να χάνει μια γυναίκα τα πρώτα και καθοριστικά χρόνια της ζωής ενός παιδιού, κυνηγώντας την καριέρα? (Κατ’ αρχήν να πούμε ως παρένθεση ότι, παρόλο το κυνήγι της καριέρας, στην Ελλάδα είμαστε ακόμα μόνο στην επαγγελματική επιβίωση και όχι στην εντυπωσιακή καριέρα).
Επιστρέφοντας όμως στο ερώτημα, πράγματι αυτό είναι το πιο σκληρό κομμάτι της ιστορίας. Αλλά επιτρέψτε μου να πω ότι όσο σκληρό είναι για μια μητέρα, το ίδιο σκληρό νομίζω ότι είναι και για τον πατέρα (και ήταν όλες τις προηγούμενες δεκαετίες που ο πατέρας ήταν συνήθως αμέτοχος), το να χάνει πιθανώς τα πρώτα βήματα του παιδιού, τις πρώτες λέξεις του και πολλά άλλα. Αλλά, δυστυχώς αυτό είναι το κόστος που καλούμαστε όλοι να πληρώσουμε. Φυσικά και το ιδανικό θα ήταν να περνάμε μητέρες και πατέρες, 24 ώρες την ημέρα με τα παιδιά μας. Αλλά η κοινωνία αλλάζει, μαζί και τα πρότυπα. Έτσι τα παιδιά του 21ου αιώνα, μπορεί να χάνουν κάτι από το χρόνο των γονιών, αλλά πιστεύω ότι μακροπρόθεσμα μπορεί να κερδίζουν νιώθοντας περήφανα για μια πετυχημένη μητέρα στην επιστήμη, τις επιχειρήσεις, την πολιτική. Κι από την άλλη, δεν είμαι καθόλου σίγουρη ότι μια γυναίκα που έχει σπουδάσει, που έχει επενδύσει σε κόπο, χρόνο, χρήμα, όνειρα και φιλοδοξίες, γίνεται καλύτερη μητέρα και αναθρέφει πιο ευτυχισμένα παιδιά, όταν η ίδια απαρνηθεί όλα τα προηγούμενα και κρατήσει μόνο τον ένα ρόλο, αυτόν της μητέρας.
Είναι στο χέρι και της κοινωνίας ολόκληρης, αλλά πρωτίστως στο χέρι κάθε μητέρας και κάθε πατέρα να βρουν μαζί ως οικογένεια τον χρυσό κανόνα δίνοντας χρόνο σε καριέρα και οικογένεια με ισορροπία.
Τελικά, κλείνοντας, θέλω να πω ότι η σημερινή ελληνίδα αναλαμβάνει και διεκδικεί όλο και περισσότερους ρόλους. Και για να αναφερθώ και στην προσωπική μου εμπειρία, κι εγώ, και το επεδίωξα αλλά και είχα την τύχη, να ασχοληθώ με πολλά διαφορετικά πράγματα, που μερικά από αυτά ήταν συναρπαστικά. Τελικά, πιστεύω ότι όλος αυτός ο πολύπλοκος συνδυασμός είναι που είναι και το συναρπαστικό της ιστορίας.
Βεβαίως, και θα συμφωνήσουμε όλες και όλοι ότι στο επίπεδο της καθημερινότητας, τα πράγματα συχνά είναι πολύ δύσκολα, όταν πρέπει να συνδυάσεις και να προλάβεις τόσα διαφορετικά πράγματα και ρόλους. Ο ρόλος της μητέρας και της συζύγου που κρατάει και οργανώνει την οικογένεια είναι ο ρόλος με το πιο μεγάλο στοίχημα, αυτό της ανατροφής των παιδιών. Αλλά και οι ρόλοι της επιστήμονος, της εργαζομένης, της πολιτικού, ο καθένας πιο απαιτητικός από τον άλλο.
Ωστόσο η πραγματικότητα της σημερινής εποχής είναι από μόνη της και πολύπλοκη και πολυσύνθετη. Κι εμείς πρέπει να προσαρμοζόμαστε σ’ αυτό, χωρίς να κάνουμε εκπτώσεις, αναπτύσσοντας κι ανακαλύπτοντας όλες μας τις δυνάμεις και τις δυνατότητες. Και τελικά αυτή η διαδρομή και οι εμπειρίες που συσσωρεύει κανείς είναι που κάνει το «ταξίδι» συναρπαστικό και στο τέλος της ημέρας, ακόμα κι όταν οι δυνάμεις σε εγκαταλείπουν, η χαρά και η ικανοποίηση είναι μεγάλη όταν λες ότι και σήμερα κάτι έμαθα, κάτι κατάφερα, κάτι πρόσφερα και στην οικογένεια και στη δουλειά μου. "
Η εκδήλωση εκπληκτική! Θεωρούσα ότι στην τρίτη θεματική ο κόσμος θα είχε κουραστεί, αργά το βράδυ πια και θα ήμασταν τρεις κι ο κούκος! Κάθε άλλο! Η αίθουσα του Hyatt, αποδείχθηκε μικρή για την προσέλευση του κόσμου, γέμισε όλη, προσθέσανε και καρέκλες στο πλάι και πάλι υπήρχε κόσμος όρθιος έξω! Κι ο κόσμος αυτός όχι μόνο έμεινε μέχρι το τέλος της εκδήλωσης, που με τόση μαεστρία, ευστοχία και γοητεία διηύθυνε η Σοφία Τσιλιγιάννη, αλλά παρέμεινε και μετά, στα πηγαδάκια για να συνεχίσει τις κουβέντες και την ανταλλαγή απόψεων!!
Το σημαντικότερο όμως συστατικό της επιτυχίας στην όλη εκδήλωση ήταν μάλλον το επίπεδο των εισηγήσεων από εξαιρετικές γυναίκες που έχουν πετύχει θαυμάσια πράγματα στο επάγγελμα αλλά και στην οικογένειά τους! Και όπως φάνηκε στην εκδήλωση αυτά τα παραδείγματα δεν είναι ούτε λίγα ούτε μεμονωμένα! Αντιθέτως είναι πολλά, είναι εξαιρετικά, είναι γοητευτικά και ελπίζουμε να πολλαπλασιάζονται όλο και περισσότερο, μέρα με τη μέρα! Φτάνει και τα ΜΜΕ να ασχοληθούν επιτέλους με τέτοιες ιστορίες επιτυχίας, οι οποίες μπορούν να δώσουν το θετικό παράδειγμα και να μας κάνουν να νιώσουμε πιο αισιόδοξοι και αισιόδοξες για το μέλλον. Γιατί αν κάτι έβγαινε από όλη την εκδήλωση ήταν η χαρά της δημιουργίας και η αισιοδοξία! Μπράβο στην Εξπρές που αφιέρωσε χρόνο και κόπο για να αναδείξει το θετικό και αισιόδοξο, όταν οι περισσότεροι προτιμούν να ασχολούνται με τα....μαύρα και δύσκολα!
Να και τί είπα εγώ, μετά από τους δυο κύκλους των εξαιρετικών εισηγήσεων που είχαν προηγηθεί από σπουδαίες και επιτυχημένες γυναίκες... :
"Να ευχαριστήσω τους διοργανωτές για την πρόσκληση αυτή να συμμετάσχω στη σημαντική αυτή διοργάνωση αλλά και στην κρίσιμη αυτή θεματική «Οικογένεια και Καριέρα», που ίσως να είναι και το βασικό ερώτημα ή το βασικό πρόβλημα για όλα τα υπόλοιπα που συζητήθηκαν και ακούσαμε σήμερα: Το πώς θα καταφέρει μια γυναίκα να συνδυάσει αυτούς τους δυο διαφορετικούς και συχνά αντικρουόμενους ρόλους.
Συμμετέχω λοιπόν σε αυτή την κουβέντα, ως μητέρα δυο εφήβων, 18 και 15 χρόνων, και ενώ δουλεύω για πολλά χρόνια στην πετρελαϊκή βιομηχανία ως μηχανικός, ως σύμβουλος σε θέματα του ευρωπαϊκού κοινοβουλίου και πρόσφατα και στην πολιτική, ως υποψήφια στις τελευταίες βουλευτικές εκλογές.
Έτσι μπορώ να μεταφέρω η ίδια τις εμπειρίες μου και τις δυσκολίες που συναντά μια γυναίκα εργαζόμενη σε ένα σκληρό, απαιτητικό και πολύ ανταγωνιστικό ανδροκρατούμενο περιβάλλον, την ώρα που προσπαθεί να κρατήσει μια ευτυχισμένη οικογένεια, με το μεγαλύτερο στοίχημα αυτό της ανατροφής των παιδιών.
Ωστόσο οι δυσκολίες αυτές αποτυπώνονται και αποδεικνύονται πολύ περισσότερο από τα νούμερα και τις στατιστικές. Οι στατιστικές λοιπόν λένε ότι οι γυναίκες στην Ελλάδα έχουν ξεπεράσει εμπόδια από παλιές νοοτροπίες και σήμερα πλέον, σπουδάζουν και εκπαιδεύονται, περισσότερο ακόμα και από τους άνδρες. Τα νούμερα δείχνουν ότι τα ποσοστά των γυναικών στα πανεπιστήμια είναι ψηλότερα από αυτά των ανδρών (53% φοιτήτριες). Και όχι μόνο αυτό, αλλά οι γυναίκες διακρίνονται και αριστεύουν στις σπουδές τους, και μάλιστα κατακτούν με γοργά βήματα και χώρους που ως τώρα θεωρούνταν ανδροκρατούμενοι, όπως πχ τα επαγγέλματα των μηχανικών, των γιατρών κλπ.
Ωστόσο, οι δυσκολίες αρχίζουν μετά, όπου, ακόμα κι όταν καταφέρουν να ενταχθούν στην αγορά εργασίας (έχοντας μισά ποσοστά απασχόλησης από τους άνδρες και διπλάσια ανεργία), θα βρεθούν αντιμέτωπες με ακόμα μεγαλύτερες δυσκολίες ως προς την εξέλιξη της καριέρας τους και τις ευκαιρίες να προαχθούν σε υψηλές θέσεις ευθύνης, είτε στον ιδιωτικό είτε στον δημόσιο τομέα. Αυτό που ονομάζεται λοιπόν «γυάλινη οροφή» στην Ελλάδα μοιάζει να είναι αδιαπέραστη σε μερικούς ειδικά τομείς.
Σε μια διεθνή έρευνα που γίνεται κάθε χρόνο, για το 2008, η Ελλάδα κατέχει μόλις την 75η θέση από 130 χώρες ως προς τις ίσες ευκαιρίες στα δυο φύλα, με χαμηλές επιδόσεις στη συμμετοχή των γυναικών στην οικονομία και με ακόμα χαμηλότερες στη συμμετοχή στην πολιτική. Στην πολιτική μάλιστα είμαστε στη θέση 93, με συμμετοχή γυναικών στο ελληνικό κοινοβούλιο μόνο κατά 16%, αλλά και ακόμα πιο απογοητευτικά τα μονοψήφια νούμερα συμμετοχής σε κυβερνητικές θέσεις, αλλά και τα ποσοστά μόλις της τάξης του 2-3% σε θέσεις Δημάρχων και Νομαρχών.
Κι αυτό τη στιγμή που στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο η συμμετοχή των γυναικών φτάνει στο 30%, και με αυτό το ποσοστό η Ευρώπη θεωρεί ότι υπάρχει έλλειμμα δημοκρατίας και πολιτισμού που πρέπει να αντιμετωπισθεί λαμβάνοντας μέτρα.
Ξεκινήσαμε λοιπόν ανάποδα εκ του αποτελέσματος, για να καταγράψουμε ότι πράγματι η γυναίκα εργαζόμενη στην Ελλάδα δεν έχει τις ίδιες ευκαιρίες καριέρας με έναν άνδρα και έχει προβλήματα να αντιμετωπίσει.
Τι είδους είναι όμως οι δυσκολίες που αντιμετωπίζει σήμερα μια εργαζόμενη στην Ελλάδα? Δυο κατηγοριών θα έλεγα:
Πρώτον, δυσκολίες νοοτροπίας, που λένε ότι οι γυναίκες, εξαιτίας της μητρότητας δε μπορούν να είναι εξίσου παραγωγικές και αποτελεσματικές όσο οι άνδρες, ή ότι η άδεια μητρότητας είναι καθοριστική για να τις κρατάει πίσω και να τις «στιγματίζει» ως επαγγελματίες δεύτερης κατηγορίας.
Πιστεύω όμως ότι είναι απλώς μια στενόμυαλη δικαιολογία και ένα άλλοθι εκ μέρους των εργοδοτών, το να χαρακτηρίζει κανείς μια καριέρα συχνά 30 και 35 χρόνων από το διάστημα των 4-6 μηνών απουσίας λόγω της γέννησης ενός παιδιού. Βεβαίως, να πούμε ότι και από τη μεριά της γυναίκας, στη ζωή κάθε γυναίκας, η γέννηση ενός παιδιού είναι ένα συνταρακτικό γεγονός, αλλά είναι και ευθύνη της γυναίκας, να κρατάει τις λεπτές εκείνες γραμμές που θα την κάνουν να είναι συνεπής μητέρα αλλά και συνεπής εργαζόμενη, όπως οφείλει..
Δεύτερον, οι πρακτικές δυσκολίες, που έχουν να κάνουν με υποδομές και ρυθμίσεις. Οι δημόσιοι βρεφονηπιακοί σταθμοί είτε δεν είναι πάντα διαθέσιμοι, είτε δεν είναι εύκολα προσιτοί, είτε δεν καλύπτουν τα ωράρια εργασίας. Όσο για τους ιδιωτικούς αυτοί επιβαρύνουν με ένα σημαντικό κόστος!
Και μιλώντας για τις πρακτικές δυσκολίες, και τη στιγμή που πολύς λόγος γίνεται για την πρόωρη συνταξιοδότηση των γυναικών, εγώ θα έλεγα ότι είναι πιο σημαντικό να δώσουμε έμφαση στην πρόνοια και τα μέτρα για τα χρόνια που οι νεαρές μητέρες φέρνουν στον κόσμο τα παιδιά και έχουν μεγάλη ανάγκη χρόνου και βοήθειας, παρά στα χρόνια που τα παιδιά είναι συνήθως μεγάλα και ανεξάρτητα.
Στην Ελλάδα λοιπόν πολλά βήματα πρέπει ακόμα να γίνουν και στην αλλαγή νοοτροπίας από όλους μας -κοινωνία και οικογένεια-, αλλά και σε επίπεδο νομοθεσίας. Υπάρχουν πολλοί τρόποι να βοηθηθεί ουσιαστικά η συμμετοχή των γυναικών.
Και να πω ακόμα κάτι, σε σχέση με τη σημερινή συγκυρία της οικονομικής δυσκολίας και κρίσης. Τέτοιες κρίσεις επηρεάζουν σαφώς τον οικογενειακό προγραμματισμό, καθώς κάποιες νέες μητέρες που αποφασίζουν να απέχουν για κάποιο διάστημα από την εργασία μπορεί τώρα να μη μπορούν να το κάνουν, σε περιόδους που ένας δεύτερος μισθός μπορεί να είναι κρίσιμος για τον οικογενειακό προϋπολογισμό.
Ωστόσο από την άλλη μεριά, μια τέτοια κρίση μπορεί να οδηγήσει στην ανάγκη αξιοποίησης όλου του πολύτιμου ανθρώπινου δυναμικού της χώρας, όλων των ταλέντων και των ικανοτήτων, και των γυναικών που μέχρι σήμερα μένουν εκτός. Κι έτσι μπορεί να αναδειχθούν τα προβλήματα εκείνα που δείχνουν ότι η εργαζόμενη μητέρα χρειάζεται στήριξη και βοήθεια, έτσι ώστε και οι πολιτικοί και οι επιχειρηματίες να δώσουν περισσότερα προκειμένου να κερδίσουν κι οι ίδιοι περισσότερα.
Αλλά αν αυτά που ανέφερα ως τώρα είναι οι εξωγενείς δυσκολίες, δε πρέπει να ξεχνάμε και τις εσωτερικές δυσκολίες και αγωνίες μιας εργαζόμενης.
Συχνά τίθεται το ερώτημα πόσο μεγάλο είναι το κόστος του να χάνει μια γυναίκα τα πρώτα και καθοριστικά χρόνια της ζωής ενός παιδιού, κυνηγώντας την καριέρα? (Κατ’ αρχήν να πούμε ως παρένθεση ότι, παρόλο το κυνήγι της καριέρας, στην Ελλάδα είμαστε ακόμα μόνο στην επαγγελματική επιβίωση και όχι στην εντυπωσιακή καριέρα).
Επιστρέφοντας όμως στο ερώτημα, πράγματι αυτό είναι το πιο σκληρό κομμάτι της ιστορίας. Αλλά επιτρέψτε μου να πω ότι όσο σκληρό είναι για μια μητέρα, το ίδιο σκληρό νομίζω ότι είναι και για τον πατέρα (και ήταν όλες τις προηγούμενες δεκαετίες που ο πατέρας ήταν συνήθως αμέτοχος), το να χάνει πιθανώς τα πρώτα βήματα του παιδιού, τις πρώτες λέξεις του και πολλά άλλα. Αλλά, δυστυχώς αυτό είναι το κόστος που καλούμαστε όλοι να πληρώσουμε. Φυσικά και το ιδανικό θα ήταν να περνάμε μητέρες και πατέρες, 24 ώρες την ημέρα με τα παιδιά μας. Αλλά η κοινωνία αλλάζει, μαζί και τα πρότυπα. Έτσι τα παιδιά του 21ου αιώνα, μπορεί να χάνουν κάτι από το χρόνο των γονιών, αλλά πιστεύω ότι μακροπρόθεσμα μπορεί να κερδίζουν νιώθοντας περήφανα για μια πετυχημένη μητέρα στην επιστήμη, τις επιχειρήσεις, την πολιτική. Κι από την άλλη, δεν είμαι καθόλου σίγουρη ότι μια γυναίκα που έχει σπουδάσει, που έχει επενδύσει σε κόπο, χρόνο, χρήμα, όνειρα και φιλοδοξίες, γίνεται καλύτερη μητέρα και αναθρέφει πιο ευτυχισμένα παιδιά, όταν η ίδια απαρνηθεί όλα τα προηγούμενα και κρατήσει μόνο τον ένα ρόλο, αυτόν της μητέρας.
Είναι στο χέρι και της κοινωνίας ολόκληρης, αλλά πρωτίστως στο χέρι κάθε μητέρας και κάθε πατέρα να βρουν μαζί ως οικογένεια τον χρυσό κανόνα δίνοντας χρόνο σε καριέρα και οικογένεια με ισορροπία.
Τελικά, κλείνοντας, θέλω να πω ότι η σημερινή ελληνίδα αναλαμβάνει και διεκδικεί όλο και περισσότερους ρόλους. Και για να αναφερθώ και στην προσωπική μου εμπειρία, κι εγώ, και το επεδίωξα αλλά και είχα την τύχη, να ασχοληθώ με πολλά διαφορετικά πράγματα, που μερικά από αυτά ήταν συναρπαστικά. Τελικά, πιστεύω ότι όλος αυτός ο πολύπλοκος συνδυασμός είναι που είναι και το συναρπαστικό της ιστορίας.
Βεβαίως, και θα συμφωνήσουμε όλες και όλοι ότι στο επίπεδο της καθημερινότητας, τα πράγματα συχνά είναι πολύ δύσκολα, όταν πρέπει να συνδυάσεις και να προλάβεις τόσα διαφορετικά πράγματα και ρόλους. Ο ρόλος της μητέρας και της συζύγου που κρατάει και οργανώνει την οικογένεια είναι ο ρόλος με το πιο μεγάλο στοίχημα, αυτό της ανατροφής των παιδιών. Αλλά και οι ρόλοι της επιστήμονος, της εργαζομένης, της πολιτικού, ο καθένας πιο απαιτητικός από τον άλλο.
Ωστόσο η πραγματικότητα της σημερινής εποχής είναι από μόνη της και πολύπλοκη και πολυσύνθετη. Κι εμείς πρέπει να προσαρμοζόμαστε σ’ αυτό, χωρίς να κάνουμε εκπτώσεις, αναπτύσσοντας κι ανακαλύπτοντας όλες μας τις δυνάμεις και τις δυνατότητες. Και τελικά αυτή η διαδρομή και οι εμπειρίες που συσσωρεύει κανείς είναι που κάνει το «ταξίδι» συναρπαστικό και στο τέλος της ημέρας, ακόμα κι όταν οι δυνάμεις σε εγκαταλείπουν, η χαρά και η ικανοποίηση είναι μεγάλη όταν λες ότι και σήμερα κάτι έμαθα, κάτι κατάφερα, κάτι πρόσφερα και στην οικογένεια και στη δουλειά μου. "
Κυριακή 22 Μαρτίου 2009
Συνέντευξη στην Κυριακάτικη 'Ελεύθερη Ώρα', 22-3-09, στον Νίκο Χιδίρογλου
Συνέντευξη με τη Λιάνα Γούτα που δίνει δυναμικό παρόν στην Α’ Θεσσαλονίκης
Σύζυγος, μητέρα, εργαζόμενη, επιστήμων, συνδικαλίστρια και...μελλοντική βουλευτής
Εμείς πάντως εντυπωσιαστήκαμε! Δυναμική, μορφωμένη, αποφασισμένη και ελκυστική, αλλά πάνω από όλα με άποψη, η κα Λιάνα Γούτα ξεκίνησε ήδη τη διαδρομή της στα κοινά, έχοντας στις αποσκευές της για αρχή τη στήριξη 12500 συμπολιτών της. Και έπεται εντυπωσιακή συνέχεια, για να κάνουμε μια πρόβλεψη, καθώς οι επαγγελματικές και ακαδημαϊκές περγαμηνές της, μόνο στην κορυφή θα μπορούσαν να οδηγήσουν. Σύζυγος, μητέρα, εργαζόμενη, επιστήμων και συνδικαλίστρια, η νεαρή μηχανικός μας εξηγεί πώς καταφέρνει να ανταπεξέλθει σε όλους αυτούς τους ρόλους με επιτυχία! Κυρίες και κύριοι η κα Λιάνα Γούτα!
Στον Νίκο Χιδίρογλου
1. Με 12.500 σταυρούς προτίμησης, ξεκινήσατε την επόμενη των εκλογών την προσπάθειά σας με μια καλή προίκα από τους ψηφοφόρους της Α’ Θεσσαλονίκης. Ποια είναι η πολιτική σας προτεραιότητα;
Πράγματι, μπαίνοντας σε μια πολύ δύσκολη προεκλογική προσπάθεια, λίγες μόνο μέρες πριν τις εκλογές του 2007, μερικές χιλιάδες συμπολίτες μου με τίμησαν με την ψήφο τους. Για μένα ήταν μεγάλη η χαρά, η τιμή και η ευθύνη που αυτό συνεπάγεται. Πιστεύω ότι για μια υποψήφια όπως εγώ, που δεν είχα προηγούμενη εμπειρία από βουλευτικές ή αυτοδιοικητικές εκλογές, και που δεν κουβαλώ κάποιου άλλου είδους «προίκα», αυτή η ανταπόκριση προήλθε από συμπολίτες μου οι οποίοι βρήκαν ενδιαφέροντα στοιχεία στο βιογραφικό μου και στον δημόσιο λόγο μου. Τόλμησα να κάνω αυτό το μεγάλο βήμα, και να δοκιμάσω τις δυνάμεις μου στην ενεργό πολιτική, κυρίως μετά από την εμπειρία μου ως συμβούλου σε θέματα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Εκεί, είδα τις εξελίξεις στο επίκεντρο της πολιτικής, εκεί όπου αποφασίζονται και ζυμώνονται στρατηγικές, πολιτικές, νομοθεσίες για όλα τα θέματα και όλους τους τομείς, για 27 χώρες. Είδα ανθρώπους τεχνοκράτες, επιστήμονες, πολιτικούς, να παράγουν υψηλού επιπέδου πολιτική, προσκομίζοντας τη γνώση και την εμπειρία τους στα πιο σημαντικά πολιτικά ζητήματα.
Προτεραιότητά μου λοιπόν είναι να μπορέσω κι εγώ να είμαι χρήσιμη με την γνώση και την εμπειρία που κουβαλάω μετά από πολλά χρόνια δουλειάς και εμπειρίας σε πολλούς και διαφορετικούς χώρους, φέρνοντας ιδέες, προτάσεις, λύσεις.
Αν με ρωτάτε τί θα θεωρούσα πιο κρίσιμο αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα, και στο οποίο θα ήθελα να συνεισφέρω με τον λόγο και την παρουσία μου, αυτό θα ήταν να γίνει η χώρα και η κοινωνία μας πιο εξωστρεφής, να δούμε και να αντιληφθούμε τί συμβαίνει έξω από τα σύνορα μας, να μετρήσουμε και να μετρηθούμε συγκρινόμενοι με όσα συμβαίνουν στον κόσμο, να αναγνωρίσουμε τις αδυναμίες μας και να εντοπίσουμε τα δυνατά μας σημεία, ώστε να μπορέσουμε, όχι μόνο να προλάβουμε να φτάσουμε αυτούς που έχουν προχωρήσει πολύ μπροστά, αλλά, στη σημερινή εποχή της Γνώσης, να βάλουμε κι εμείς τους δικούς μας υψηλούς στόχους, να πρωτοπορήσουμε, να καινοτομήσουμε, να οραματιστούμε. Νομίζω ότι αυτό είναι κάτι που έχει λείψει εδώ και πολλά χρόνια από την κοινωνία μας. Ωστόσο σε περιόδους κρίσης όπως η σημερινή, τέτοιες νοοτροπίες και πρακτικές είναι κάτι παραπάνω από κρίσιμες και αναγκαίες. Και είναι μεγάλη η ευθύνη των πολιτικών να οδηγήσουν τη χώρα σε μια τέτοια πορεία, να δείξουν τον τρόπο, να ανοίξουν δρόμους, να εξασφαλίσουν τα μέσα, να πείσουν και να εμπνεύσουν.
2. Σύζυγος, μητέρα, χημικός μηχανικός και επιστημονικός σύμβουλος σε θέματα Ενέργειας, Περιβάλλοντος και Ανάπτυξης του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, συνδικαλίστρια αλλά και πολιτικός. Πως συνδυάζονται όλα αυτά;
Ναι, πολλοί και διαφορετικοί ρόλοι, κάτι που το ζει βέβαια όλο και περισσότερο η μέση ελληνίδα. Εγώ, και το επεδίωξα αλλά και είχα την τύχη, να ασχοληθώ με πολλά διαφορετικά πράγματα, που μερικά από αυτά ήταν συναρπαστικά. Τελικά, όλος αυτός ο πολύπλοκος συνδυασμός είναι που είναι συναρπαστικός, και όπως σας είπα και προηγουμένως, αυτή η συσσωρευμένη εμπειρία από τον επαγγελματικό και κοινωνικό μου χώρο, θεωρώ ότι είναι και το όπλο μου και το προσόν μου για την συμμετοχή μου στην πολιτική.
Βεβαίως, δε θα κρύψω ότι στο επίπεδο της καθημερινότητας, τα πράγματα συχνά είναι πολύ δύσκολα, όταν πρέπει να συνδυάσεις και να προλάβεις τόσα διαφορετικά πράγματα και ρόλους. Ο ρόλος της μητέρας και της συζύγου που κρατάει και οργανώνει την οικογένεια είναι ο ρόλος με το πιο μεγάλο στοίχημα, αυτό της ανατροφής των παιδιών. Αλλά και οι ρόλοι της επιστήμονος, της εργαζομένης, της πολιτικού, ο καθένας πιο απαιτητικός από τον άλλο. Ωστόσο η πραγματικότητα της σημερινής εποχής είναι από μόνη της και πολύπλοκη και πολυσύνθετη. Κι εμείς πρέπει να προσαρμοζόμαστε σ’ αυτό, χωρίς να κάνουμε εκπτώσεις, αναπτύσσοντας κι ανακαλύπτοντας όλες μας τις δυνάμεις και τις δυνατότητες. Και τελικά αυτή η διαδρομή και οι εμπειρίες που συσσωρεύει κανείς είναι που κάνει το «ταξίδι» συναρπαστικό και στο τέλος της ημέρας, ακόμα κι όταν οι δυνάμεις σε εγκαταλείπουν, η χαρά και η ικανοποίηση είναι μεγάλη όταν λες ότι και σήμερα κάτι έμαθα, κάτι κατάφερα, κάτι πρόσφερα.
3. Οι Ελληνίδες μπορούν να γίνουν πρωταγωνίστριες της Νέας Οικονομίας και της Κοινωνικής Ευθύνης; Η κρίση επηρεάζει τη μέση Ελληνίδα και αν ναι, πως;
Οι Ελληνίδες μπορούν πράγματι να γίνουν Πρωταγωνίστριες στη Νέα Οικονομία και στην Κοινωνική Ευθύνη, όπως λέει και ο τίτλος της εκδήλωσης στην οποία συμμετείχα την περασμένη Παρασκευή. Οι ελληνίδες έχουν όλα τα προσόντα να το κάνουν, ωστόσο φοβάμαι ότι έχουν πολύ δρόμο ακόμα να διανύσουν. Και το λέω, γιατί, όπως τόνισα σε ομιλίες και σε άρθρα μου με αφορμή την ημέρα της Γυναίκας, τα στοιχεία για τη χώρα μας είναι πολύ εντυπωσιακά. Οι γυναίκες στην Ελλάδα έχουν ξεπεράσει εμπόδια από παλιές νοοτροπίες και σήμερα πλέον, σπουδάζουν και εκπαιδεύονται, περισσότερο ακόμα και από τους άνδρες. Κι αυτό δεν είναι σχήμα λόγου, αλλά κάτι που επιβεβαιώνεται από τα νούμερα, που δείχνουν ότι τα ποσοστά των γυναικών στα πανεπιστήμια είναι ψηλότερα από αυτά των ανδρών. Και όχι μόνο αυτό, αλλά οι γυναίκες διακρίνονται και αριστεύουν στις σπουδές τους, και μάλιστα κατακτούν με γοργά βήματα και χώρους που ως τώρα θεωρούνταν ανδροκρατούμενοι, όπως πχ τα επαγγέλματα των μηχανικών, των γιατρών κλπ. Ωστόσο, οι δυσκολίες αρχίζουν μετά, όπου, ακόμα κι όταν καταφέρουν να ενταχθούν στην αγορά εργασίας (με τα μισά ποσοστά απασχόλησης και διπλάσια ανεργία σε σχέση με τους άνδρες συναδέλφους τους), θα βρεθούν αντιμέτωπες με ακόμα μεγαλύτερες δυσκολίες ως προς την εξέλιξη της καριέρας τους και τις ευκαιρίες να προαχθούν σε υψηλές θέσεις ευθύνης, είτε στον ιδιωτικό είτε στον δημόσιο τομέα.
Η Ελλάδα κατέχει μόλις την 75η θέση από 130 χώρες ως προς τις ίσες ευκαιρίες στα δυο φύλα, με χαμηλές επιδόσεις στη συμμετοχή των γυναικών στην οικονομία και με ακόμα χαμηλότερες στη συμμετοχή στην πολιτική, αλλά με εξαιρετικές επιδόσεις και πρωτιές σε ό,τι αφορά τη συμμετοχή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Αυτό τί σημαίνει με απλά λόγια? Ότι μορφώνουμε τις νέες γυναίκες, επενδύουμε ως χώρα, επενδύουν και οι ίδιες σε κόπο, χρόνο, όνειρα, χρήμα, σε μια προσπάθεια που κοστίζει και στις ίδιες και στη χώρα, και κατόπιν τις αφήνουμε ανεκμετάλλευτες. Μάλιστα στις διεθνείς έρευνες που έχουν γίνει, φάνηκε ότι η ανταγωνιστικότητα μιας χώρας συμβαδίζει με τις ίσες ευκαιρίες και με την αξιοποίηση των γυναικείων ταλέντων και μυαλών. Ειδικά σε περιόδους κρίσης όπως αυτή που ζούμε, η καλύτερη αξιοποίηση του ανθρώπινου δυναμικού και άρα και των γυναικών, μπορεί να αποδειχθεί από τους πιο καθοριστικούς παράγοντες.
Και κλείνοντας να πούμε ότι και στις υψηλές θέσεις ευθύνης και στις θέσεις λήψης αποφάσεων, πολλά από τα γυναικεία χαρακτηριστικά, όπως η πολυπραγμοσύνη, η οργανωτικότητα, η μεθοδικότητα, η ευαισθησία, μπορούν να αποδειχθούν πολύτιμα στοιχεία στη σημερινή πολύπλοκη και απαιτητική εποχή της Γνώσης.
4. Παρά τις προσπάθειες που καταβάλλονται κατά καιρούς, οι γυναίκες εξακολουθούν να υποεκπροσωπούνται στα κοινά. Τι περισσότερο θα μπορούσε να γίνει, ώστε να πετύχουμε μεγαλύτερη συμμετοχή των γυναικών;
Πράγματι τις χαμηλότερες επιδόσεις της Ελλάδας σε ό,τι αφορά τις ίσες ευκαιρίες, τις βρίσκουμε στο κομμάτι της Πολιτικής. Όταν στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο η συμμετοχή των γυναικών φτάνει στο 30%, η Ευρώπη θεωρεί ότι αυτό το ποσοστό δείχνει έλλειμμα δημοκρατίας και πολιτισμού και πρέπει να αντιμετωπισθεί λαμβάνοντας μέτρα. Στην Ελλάδα η συμμετοχή γυναικών στο ελληνικό κοινοβούλιο είναι 16%, αλλά το πιο απογοητευτικό είναι τα μονοψήφια νούμερα συμμετοχής σε κυβερνητικές θέσεις, αλλά και τα ποσοστά της τάξης 2-3% της συμμετοχής σε θέσεις Δημάρχων και Νομαρχών στην τοπική αυτοδιοίκηση. Πολλά βήματα λοιπόν πρέπει να γίνουν και στην αλλαγή νοοτροπίας από όλους μας -κοινωνία και οικογένεια-, αλλά και σε επίπεδο νομοθεσίας. Υπάρχουν πολλοί τρόποι να βοηθηθεί ουσιαστικά η συμμετοχή των γυναικών.
Στις προηγούμενες εκλογές της Αυτοδιοίκησης, ίσχυσε η ποσόστωση του 30% γυναικείας συμμετοχής στην κατάρτιση των ψηφοδελτίων. Ωστόσο αυτό δεν οδήγησε και στην αντίστοιχη εκλογή/εκπροσώπηση. Το ίδιο νομοθετήθηκε πρόσφατα και για τις επόμενες εθνικές εκλογές.
Η ποσόστωση δεν είναι κάτι ευχάριστο, και μακάρι να μη την χρειαζόμασταν, αλλά όταν πρέπει να ανατραπούν νοοτροπίες δεκαετιών μοιάζει να είναι απαραίτητη. Συνηθίζω να λέω, χαριτολογώντας και ως μηχανικός που είμαι, ότι οι επιδοτήσεις και οι ποσοστώσεις χρειάζονται όπως χρειάζονται οι επιδοτήσεις για τις νέες τεχνολογίες, προκειμένου να μπουν στην αγορά, να ενισχυθούν, να τις γνωρίσει ο κόσμος, ώσπου να μπορέσουν να ‘σταθούν’ αυτόνομα. Έτσι και στο πολιτικό σκηνικό πιστεύω ότι στο αρχικό στάδιο και προκειμένου να αλλάξουν οι παλιές νοοτροπίες, η παρουσία των γυναικών πρέπει να ενισχυθεί με τέτοιου είδους μέτρα, ελπίζοντας ότι θα είναι μόνο προσωρινά, και πως όταν βρεθούν και οι γυναίκες να έχουν ίσες ευκαιρίες, θα καταφέρουν να αποδείξουν ότι είναι το ίδιο ικανές, δραστήριες, έξυπνες, μορφωμένες, κι ότι μετά από λίγο καιρό θα μπορούν να πείσουν και να κερδίσουν την εμπιστοσύνη ακόμα και των πιο δύσπιστων.
5. Τι είναι για εσάς η πολιτική; Ορθολογισμός ή ανορθολογισμός; Μπορούν αυτά τα δύο να συνυπάρξουν; Μπορεί ένας τεχνοκράτης να έχει όραμα και υπερβατικές αντιλήψεις;
Η πολιτική χρειάζεται τον ορθολογισμό και την τεχνοκρατική αντίληψη προκειμένου να παραχθεί έργο, να μπουν στόχοι και να υπάρξουν συγκεκριμένα και μετρήσιμα αποτελέσματα. Αλλά η πολιτική χρειάζεται και την ανατρεπτική σκέψη, τη τόλμη, την έμπνευση, το όραμα, ακόμα κι αν οι στόχοι φαίνονται καμιά φορά ανέφικτοι. Ο συνδυασμός των δυο είναι σίγουρα η χρυσή λύση. Και το ένα δεν αποκλείει το άλλο. Οι τεχνοκράτες χρειάζονται το όραμα, την ανατροπή, την υπέρβαση, γιατί αυτά αποτελούν την κινητήρια δύναμη για τις νέες ανακαλύψεις της επιστήμης και της τεχνολογίας, εκεί όπου πολλά φαντάζουν τρελά ακόμα και στη σύλληψή τους. Αλλά και οι πολιτικοί χρειάζονται τη μεθοδικότητα, την επιμονή, την οργάνωση, τους μετρήσιμους στόχους και τα μετρήσιμα αποτελέσματα. Ο συνδυασμός των δύο είναι σίγουρα συστατικό επιτυχίας και προόδου.
6. Τι πρέπει να κρατήσουμε από τις παραδοσιακές αξίες; Μπορεί ο σύγχρονος τρόπος ζωής να καταστεί συμβατός μαζί τους;
Αγαπώ πολύ την παράδοση της χώρας μας και πιστεύω ότι οι ρίζες του καθενός είναι πηγή δύναμης και αυτογνωσίας. Συνειδητοποίησα τον πλούτο της λαϊκής μας παράδοσης μέσα από τα πολλά χρόνια που χόρευα στο Λύκειο Ελληνίδων και που ήταν η αφορμή να ανακαλύψω παραδόσεις, πολιτισμό, αξίες που υπάρχουν μέσα μας και που ίσως δε συνειδητοποιούμε. Για να προχωρήσουμε μπροστά, είναι σημαντικό να κοιτάξουμε πίσω μας και μέσα μας, να δούμε αυτά που κουβαλάμε ως πλούτο, παράδοση και αξίες. Και οι αξίες αυτού του τόπου και του λαού είναι πολλές και μπορούν να αποδειχθούν εξαιρετικά πολύτιμες, ειδικά σε δύσκολες περιόδους κρίσης. Μια από τις σημαντικότερες αξίες της ελληνικής κοινωνίας πιστεύω πως είναι η οικογένεια, βασικό και καθοριστικό κύτταρο όλης της κοινωνίας. Ο σύγχρονος τρόπος ζωής όχι μόνο μπορεί να είναι συμβατός αλλά και οφείλει να βρει τρόπους να διαφυλάξει τέτοιες αξίες, αφού αυτές αποτελούν ζωογόνο δύναμη της ελληνικής κοινωνίας.
7. Ποια είναι η άμεση προτεραιότητα στη Θεσσαλονίκη κατά τη γνώμη σας, όσον αφορά στα έργα υποδομής;
Η Θεσσαλονίκη, έμεινε πίσω για πολλά χρόνια σε πολλά θέματα. Αυτή τη στιγμή από τα έργα υποδομής το πιο σημαντικό πιστεύω πως είναι η κατασκευή του μετρό (που μετά από δεκαετίες συζητήσεων επιτέλους ξεκίνησε), σε μια πόλη που ασφυκτιά κάθε μέρα στους δρόμους, παγιδεύοντας τους κατοίκους της στο καυσαέριο και στο άγχος, με μια καθημερινότητα όχι και τόσο ρομαντική και «ερωτική», όσο θέλουν να λένε οι μύθοι αυτής της πόλης.
Ωστόσο, εκείνο που νομίζω ότι έχει πραγματικά ανάγκη αυτή η πόλη είναι μια νέα φυσιογνωμία, πιο μοντέρνα, πιο δυναμική, απελευθερωμένη από εσωστρέφειες και μιζέριες και από μύθους που την εγκλωβίζουν. Η Θεσσαλονίκη πρέπει να πιστέψει στις υγιείς της δυνάμεις και να παλέψει για να αποκτήσει ένα νέο, σύγχρονο και μοντέρνο πρόσωπο, το οποίο δε πρέπει να περιμένουμε οι Θεσσαλονικείς να μας το χαρίσει κανένα... «αθηνοκεντρικό κράτος», αλλά να το κατακτήσουμε μόνοι μας! Η ιστορία της πόλης ήταν πάντα συνδεδεμένη με την πρωτοπορία, τον πολιτισμό, την εξωστρέφεια, την πολυπολιτισμικότητα. Και σήμερα η πόλη έχει τέτοιες δυνάμεις που ασφυκτιούν και ζητούν το καλύτερο.
Σύζυγος, μητέρα, εργαζόμενη, επιστήμων, συνδικαλίστρια και...μελλοντική βουλευτής
Εμείς πάντως εντυπωσιαστήκαμε! Δυναμική, μορφωμένη, αποφασισμένη και ελκυστική, αλλά πάνω από όλα με άποψη, η κα Λιάνα Γούτα ξεκίνησε ήδη τη διαδρομή της στα κοινά, έχοντας στις αποσκευές της για αρχή τη στήριξη 12500 συμπολιτών της. Και έπεται εντυπωσιακή συνέχεια, για να κάνουμε μια πρόβλεψη, καθώς οι επαγγελματικές και ακαδημαϊκές περγαμηνές της, μόνο στην κορυφή θα μπορούσαν να οδηγήσουν. Σύζυγος, μητέρα, εργαζόμενη, επιστήμων και συνδικαλίστρια, η νεαρή μηχανικός μας εξηγεί πώς καταφέρνει να ανταπεξέλθει σε όλους αυτούς τους ρόλους με επιτυχία! Κυρίες και κύριοι η κα Λιάνα Γούτα!
Στον Νίκο Χιδίρογλου
1. Με 12.500 σταυρούς προτίμησης, ξεκινήσατε την επόμενη των εκλογών την προσπάθειά σας με μια καλή προίκα από τους ψηφοφόρους της Α’ Θεσσαλονίκης. Ποια είναι η πολιτική σας προτεραιότητα;
Πράγματι, μπαίνοντας σε μια πολύ δύσκολη προεκλογική προσπάθεια, λίγες μόνο μέρες πριν τις εκλογές του 2007, μερικές χιλιάδες συμπολίτες μου με τίμησαν με την ψήφο τους. Για μένα ήταν μεγάλη η χαρά, η τιμή και η ευθύνη που αυτό συνεπάγεται. Πιστεύω ότι για μια υποψήφια όπως εγώ, που δεν είχα προηγούμενη εμπειρία από βουλευτικές ή αυτοδιοικητικές εκλογές, και που δεν κουβαλώ κάποιου άλλου είδους «προίκα», αυτή η ανταπόκριση προήλθε από συμπολίτες μου οι οποίοι βρήκαν ενδιαφέροντα στοιχεία στο βιογραφικό μου και στον δημόσιο λόγο μου. Τόλμησα να κάνω αυτό το μεγάλο βήμα, και να δοκιμάσω τις δυνάμεις μου στην ενεργό πολιτική, κυρίως μετά από την εμπειρία μου ως συμβούλου σε θέματα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Εκεί, είδα τις εξελίξεις στο επίκεντρο της πολιτικής, εκεί όπου αποφασίζονται και ζυμώνονται στρατηγικές, πολιτικές, νομοθεσίες για όλα τα θέματα και όλους τους τομείς, για 27 χώρες. Είδα ανθρώπους τεχνοκράτες, επιστήμονες, πολιτικούς, να παράγουν υψηλού επιπέδου πολιτική, προσκομίζοντας τη γνώση και την εμπειρία τους στα πιο σημαντικά πολιτικά ζητήματα.
Προτεραιότητά μου λοιπόν είναι να μπορέσω κι εγώ να είμαι χρήσιμη με την γνώση και την εμπειρία που κουβαλάω μετά από πολλά χρόνια δουλειάς και εμπειρίας σε πολλούς και διαφορετικούς χώρους, φέρνοντας ιδέες, προτάσεις, λύσεις.
Αν με ρωτάτε τί θα θεωρούσα πιο κρίσιμο αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα, και στο οποίο θα ήθελα να συνεισφέρω με τον λόγο και την παρουσία μου, αυτό θα ήταν να γίνει η χώρα και η κοινωνία μας πιο εξωστρεφής, να δούμε και να αντιληφθούμε τί συμβαίνει έξω από τα σύνορα μας, να μετρήσουμε και να μετρηθούμε συγκρινόμενοι με όσα συμβαίνουν στον κόσμο, να αναγνωρίσουμε τις αδυναμίες μας και να εντοπίσουμε τα δυνατά μας σημεία, ώστε να μπορέσουμε, όχι μόνο να προλάβουμε να φτάσουμε αυτούς που έχουν προχωρήσει πολύ μπροστά, αλλά, στη σημερινή εποχή της Γνώσης, να βάλουμε κι εμείς τους δικούς μας υψηλούς στόχους, να πρωτοπορήσουμε, να καινοτομήσουμε, να οραματιστούμε. Νομίζω ότι αυτό είναι κάτι που έχει λείψει εδώ και πολλά χρόνια από την κοινωνία μας. Ωστόσο σε περιόδους κρίσης όπως η σημερινή, τέτοιες νοοτροπίες και πρακτικές είναι κάτι παραπάνω από κρίσιμες και αναγκαίες. Και είναι μεγάλη η ευθύνη των πολιτικών να οδηγήσουν τη χώρα σε μια τέτοια πορεία, να δείξουν τον τρόπο, να ανοίξουν δρόμους, να εξασφαλίσουν τα μέσα, να πείσουν και να εμπνεύσουν.
2. Σύζυγος, μητέρα, χημικός μηχανικός και επιστημονικός σύμβουλος σε θέματα Ενέργειας, Περιβάλλοντος και Ανάπτυξης του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, συνδικαλίστρια αλλά και πολιτικός. Πως συνδυάζονται όλα αυτά;
Ναι, πολλοί και διαφορετικοί ρόλοι, κάτι που το ζει βέβαια όλο και περισσότερο η μέση ελληνίδα. Εγώ, και το επεδίωξα αλλά και είχα την τύχη, να ασχοληθώ με πολλά διαφορετικά πράγματα, που μερικά από αυτά ήταν συναρπαστικά. Τελικά, όλος αυτός ο πολύπλοκος συνδυασμός είναι που είναι συναρπαστικός, και όπως σας είπα και προηγουμένως, αυτή η συσσωρευμένη εμπειρία από τον επαγγελματικό και κοινωνικό μου χώρο, θεωρώ ότι είναι και το όπλο μου και το προσόν μου για την συμμετοχή μου στην πολιτική.
Βεβαίως, δε θα κρύψω ότι στο επίπεδο της καθημερινότητας, τα πράγματα συχνά είναι πολύ δύσκολα, όταν πρέπει να συνδυάσεις και να προλάβεις τόσα διαφορετικά πράγματα και ρόλους. Ο ρόλος της μητέρας και της συζύγου που κρατάει και οργανώνει την οικογένεια είναι ο ρόλος με το πιο μεγάλο στοίχημα, αυτό της ανατροφής των παιδιών. Αλλά και οι ρόλοι της επιστήμονος, της εργαζομένης, της πολιτικού, ο καθένας πιο απαιτητικός από τον άλλο. Ωστόσο η πραγματικότητα της σημερινής εποχής είναι από μόνη της και πολύπλοκη και πολυσύνθετη. Κι εμείς πρέπει να προσαρμοζόμαστε σ’ αυτό, χωρίς να κάνουμε εκπτώσεις, αναπτύσσοντας κι ανακαλύπτοντας όλες μας τις δυνάμεις και τις δυνατότητες. Και τελικά αυτή η διαδρομή και οι εμπειρίες που συσσωρεύει κανείς είναι που κάνει το «ταξίδι» συναρπαστικό και στο τέλος της ημέρας, ακόμα κι όταν οι δυνάμεις σε εγκαταλείπουν, η χαρά και η ικανοποίηση είναι μεγάλη όταν λες ότι και σήμερα κάτι έμαθα, κάτι κατάφερα, κάτι πρόσφερα.
3. Οι Ελληνίδες μπορούν να γίνουν πρωταγωνίστριες της Νέας Οικονομίας και της Κοινωνικής Ευθύνης; Η κρίση επηρεάζει τη μέση Ελληνίδα και αν ναι, πως;
Οι Ελληνίδες μπορούν πράγματι να γίνουν Πρωταγωνίστριες στη Νέα Οικονομία και στην Κοινωνική Ευθύνη, όπως λέει και ο τίτλος της εκδήλωσης στην οποία συμμετείχα την περασμένη Παρασκευή. Οι ελληνίδες έχουν όλα τα προσόντα να το κάνουν, ωστόσο φοβάμαι ότι έχουν πολύ δρόμο ακόμα να διανύσουν. Και το λέω, γιατί, όπως τόνισα σε ομιλίες και σε άρθρα μου με αφορμή την ημέρα της Γυναίκας, τα στοιχεία για τη χώρα μας είναι πολύ εντυπωσιακά. Οι γυναίκες στην Ελλάδα έχουν ξεπεράσει εμπόδια από παλιές νοοτροπίες και σήμερα πλέον, σπουδάζουν και εκπαιδεύονται, περισσότερο ακόμα και από τους άνδρες. Κι αυτό δεν είναι σχήμα λόγου, αλλά κάτι που επιβεβαιώνεται από τα νούμερα, που δείχνουν ότι τα ποσοστά των γυναικών στα πανεπιστήμια είναι ψηλότερα από αυτά των ανδρών. Και όχι μόνο αυτό, αλλά οι γυναίκες διακρίνονται και αριστεύουν στις σπουδές τους, και μάλιστα κατακτούν με γοργά βήματα και χώρους που ως τώρα θεωρούνταν ανδροκρατούμενοι, όπως πχ τα επαγγέλματα των μηχανικών, των γιατρών κλπ. Ωστόσο, οι δυσκολίες αρχίζουν μετά, όπου, ακόμα κι όταν καταφέρουν να ενταχθούν στην αγορά εργασίας (με τα μισά ποσοστά απασχόλησης και διπλάσια ανεργία σε σχέση με τους άνδρες συναδέλφους τους), θα βρεθούν αντιμέτωπες με ακόμα μεγαλύτερες δυσκολίες ως προς την εξέλιξη της καριέρας τους και τις ευκαιρίες να προαχθούν σε υψηλές θέσεις ευθύνης, είτε στον ιδιωτικό είτε στον δημόσιο τομέα.
Η Ελλάδα κατέχει μόλις την 75η θέση από 130 χώρες ως προς τις ίσες ευκαιρίες στα δυο φύλα, με χαμηλές επιδόσεις στη συμμετοχή των γυναικών στην οικονομία και με ακόμα χαμηλότερες στη συμμετοχή στην πολιτική, αλλά με εξαιρετικές επιδόσεις και πρωτιές σε ό,τι αφορά τη συμμετοχή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Αυτό τί σημαίνει με απλά λόγια? Ότι μορφώνουμε τις νέες γυναίκες, επενδύουμε ως χώρα, επενδύουν και οι ίδιες σε κόπο, χρόνο, όνειρα, χρήμα, σε μια προσπάθεια που κοστίζει και στις ίδιες και στη χώρα, και κατόπιν τις αφήνουμε ανεκμετάλλευτες. Μάλιστα στις διεθνείς έρευνες που έχουν γίνει, φάνηκε ότι η ανταγωνιστικότητα μιας χώρας συμβαδίζει με τις ίσες ευκαιρίες και με την αξιοποίηση των γυναικείων ταλέντων και μυαλών. Ειδικά σε περιόδους κρίσης όπως αυτή που ζούμε, η καλύτερη αξιοποίηση του ανθρώπινου δυναμικού και άρα και των γυναικών, μπορεί να αποδειχθεί από τους πιο καθοριστικούς παράγοντες.
Και κλείνοντας να πούμε ότι και στις υψηλές θέσεις ευθύνης και στις θέσεις λήψης αποφάσεων, πολλά από τα γυναικεία χαρακτηριστικά, όπως η πολυπραγμοσύνη, η οργανωτικότητα, η μεθοδικότητα, η ευαισθησία, μπορούν να αποδειχθούν πολύτιμα στοιχεία στη σημερινή πολύπλοκη και απαιτητική εποχή της Γνώσης.
4. Παρά τις προσπάθειες που καταβάλλονται κατά καιρούς, οι γυναίκες εξακολουθούν να υποεκπροσωπούνται στα κοινά. Τι περισσότερο θα μπορούσε να γίνει, ώστε να πετύχουμε μεγαλύτερη συμμετοχή των γυναικών;
Πράγματι τις χαμηλότερες επιδόσεις της Ελλάδας σε ό,τι αφορά τις ίσες ευκαιρίες, τις βρίσκουμε στο κομμάτι της Πολιτικής. Όταν στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο η συμμετοχή των γυναικών φτάνει στο 30%, η Ευρώπη θεωρεί ότι αυτό το ποσοστό δείχνει έλλειμμα δημοκρατίας και πολιτισμού και πρέπει να αντιμετωπισθεί λαμβάνοντας μέτρα. Στην Ελλάδα η συμμετοχή γυναικών στο ελληνικό κοινοβούλιο είναι 16%, αλλά το πιο απογοητευτικό είναι τα μονοψήφια νούμερα συμμετοχής σε κυβερνητικές θέσεις, αλλά και τα ποσοστά της τάξης 2-3% της συμμετοχής σε θέσεις Δημάρχων και Νομαρχών στην τοπική αυτοδιοίκηση. Πολλά βήματα λοιπόν πρέπει να γίνουν και στην αλλαγή νοοτροπίας από όλους μας -κοινωνία και οικογένεια-, αλλά και σε επίπεδο νομοθεσίας. Υπάρχουν πολλοί τρόποι να βοηθηθεί ουσιαστικά η συμμετοχή των γυναικών.
Στις προηγούμενες εκλογές της Αυτοδιοίκησης, ίσχυσε η ποσόστωση του 30% γυναικείας συμμετοχής στην κατάρτιση των ψηφοδελτίων. Ωστόσο αυτό δεν οδήγησε και στην αντίστοιχη εκλογή/εκπροσώπηση. Το ίδιο νομοθετήθηκε πρόσφατα και για τις επόμενες εθνικές εκλογές.
Η ποσόστωση δεν είναι κάτι ευχάριστο, και μακάρι να μη την χρειαζόμασταν, αλλά όταν πρέπει να ανατραπούν νοοτροπίες δεκαετιών μοιάζει να είναι απαραίτητη. Συνηθίζω να λέω, χαριτολογώντας και ως μηχανικός που είμαι, ότι οι επιδοτήσεις και οι ποσοστώσεις χρειάζονται όπως χρειάζονται οι επιδοτήσεις για τις νέες τεχνολογίες, προκειμένου να μπουν στην αγορά, να ενισχυθούν, να τις γνωρίσει ο κόσμος, ώσπου να μπορέσουν να ‘σταθούν’ αυτόνομα. Έτσι και στο πολιτικό σκηνικό πιστεύω ότι στο αρχικό στάδιο και προκειμένου να αλλάξουν οι παλιές νοοτροπίες, η παρουσία των γυναικών πρέπει να ενισχυθεί με τέτοιου είδους μέτρα, ελπίζοντας ότι θα είναι μόνο προσωρινά, και πως όταν βρεθούν και οι γυναίκες να έχουν ίσες ευκαιρίες, θα καταφέρουν να αποδείξουν ότι είναι το ίδιο ικανές, δραστήριες, έξυπνες, μορφωμένες, κι ότι μετά από λίγο καιρό θα μπορούν να πείσουν και να κερδίσουν την εμπιστοσύνη ακόμα και των πιο δύσπιστων.
5. Τι είναι για εσάς η πολιτική; Ορθολογισμός ή ανορθολογισμός; Μπορούν αυτά τα δύο να συνυπάρξουν; Μπορεί ένας τεχνοκράτης να έχει όραμα και υπερβατικές αντιλήψεις;
Η πολιτική χρειάζεται τον ορθολογισμό και την τεχνοκρατική αντίληψη προκειμένου να παραχθεί έργο, να μπουν στόχοι και να υπάρξουν συγκεκριμένα και μετρήσιμα αποτελέσματα. Αλλά η πολιτική χρειάζεται και την ανατρεπτική σκέψη, τη τόλμη, την έμπνευση, το όραμα, ακόμα κι αν οι στόχοι φαίνονται καμιά φορά ανέφικτοι. Ο συνδυασμός των δυο είναι σίγουρα η χρυσή λύση. Και το ένα δεν αποκλείει το άλλο. Οι τεχνοκράτες χρειάζονται το όραμα, την ανατροπή, την υπέρβαση, γιατί αυτά αποτελούν την κινητήρια δύναμη για τις νέες ανακαλύψεις της επιστήμης και της τεχνολογίας, εκεί όπου πολλά φαντάζουν τρελά ακόμα και στη σύλληψή τους. Αλλά και οι πολιτικοί χρειάζονται τη μεθοδικότητα, την επιμονή, την οργάνωση, τους μετρήσιμους στόχους και τα μετρήσιμα αποτελέσματα. Ο συνδυασμός των δύο είναι σίγουρα συστατικό επιτυχίας και προόδου.
6. Τι πρέπει να κρατήσουμε από τις παραδοσιακές αξίες; Μπορεί ο σύγχρονος τρόπος ζωής να καταστεί συμβατός μαζί τους;
Αγαπώ πολύ την παράδοση της χώρας μας και πιστεύω ότι οι ρίζες του καθενός είναι πηγή δύναμης και αυτογνωσίας. Συνειδητοποίησα τον πλούτο της λαϊκής μας παράδοσης μέσα από τα πολλά χρόνια που χόρευα στο Λύκειο Ελληνίδων και που ήταν η αφορμή να ανακαλύψω παραδόσεις, πολιτισμό, αξίες που υπάρχουν μέσα μας και που ίσως δε συνειδητοποιούμε. Για να προχωρήσουμε μπροστά, είναι σημαντικό να κοιτάξουμε πίσω μας και μέσα μας, να δούμε αυτά που κουβαλάμε ως πλούτο, παράδοση και αξίες. Και οι αξίες αυτού του τόπου και του λαού είναι πολλές και μπορούν να αποδειχθούν εξαιρετικά πολύτιμες, ειδικά σε δύσκολες περιόδους κρίσης. Μια από τις σημαντικότερες αξίες της ελληνικής κοινωνίας πιστεύω πως είναι η οικογένεια, βασικό και καθοριστικό κύτταρο όλης της κοινωνίας. Ο σύγχρονος τρόπος ζωής όχι μόνο μπορεί να είναι συμβατός αλλά και οφείλει να βρει τρόπους να διαφυλάξει τέτοιες αξίες, αφού αυτές αποτελούν ζωογόνο δύναμη της ελληνικής κοινωνίας.
7. Ποια είναι η άμεση προτεραιότητα στη Θεσσαλονίκη κατά τη γνώμη σας, όσον αφορά στα έργα υποδομής;
Η Θεσσαλονίκη, έμεινε πίσω για πολλά χρόνια σε πολλά θέματα. Αυτή τη στιγμή από τα έργα υποδομής το πιο σημαντικό πιστεύω πως είναι η κατασκευή του μετρό (που μετά από δεκαετίες συζητήσεων επιτέλους ξεκίνησε), σε μια πόλη που ασφυκτιά κάθε μέρα στους δρόμους, παγιδεύοντας τους κατοίκους της στο καυσαέριο και στο άγχος, με μια καθημερινότητα όχι και τόσο ρομαντική και «ερωτική», όσο θέλουν να λένε οι μύθοι αυτής της πόλης.
Ωστόσο, εκείνο που νομίζω ότι έχει πραγματικά ανάγκη αυτή η πόλη είναι μια νέα φυσιογνωμία, πιο μοντέρνα, πιο δυναμική, απελευθερωμένη από εσωστρέφειες και μιζέριες και από μύθους που την εγκλωβίζουν. Η Θεσσαλονίκη πρέπει να πιστέψει στις υγιείς της δυνάμεις και να παλέψει για να αποκτήσει ένα νέο, σύγχρονο και μοντέρνο πρόσωπο, το οποίο δε πρέπει να περιμένουμε οι Θεσσαλονικείς να μας το χαρίσει κανένα... «αθηνοκεντρικό κράτος», αλλά να το κατακτήσουμε μόνοι μας! Η ιστορία της πόλης ήταν πάντα συνδεδεμένη με την πρωτοπορία, τον πολιτισμό, την εξωστρέφεια, την πολυπολιτισμικότητα. Και σήμερα η πόλη έχει τέτοιες δυνάμεις που ασφυκτιούν και ζητούν το καλύτερο.
Σάββατο 14 Μαρτίου 2009
Απαντώντας στο ερωτηματολόγιο του Proust
Απάντησα λοιπόν κι εγώ στο ερωτηματολόγιο του Proust, όπως μου ζήτησαν από το Press-gr. Δεν έχω απαντήσει άλλες φορές σε τέτοιου είδους ερωτήσεις. Μου θύμισε τα λευκώματα στα σχολικά χρόνια... Ποια είναι η αγαπημένή σου φίλη / Ποιο χρώμα σου αρέσει κλπ κλπ...
Είχε γούστο! Με γύρισε πίσω στο χρόνο. Ωστόσο τελικά ακόμα και τέτοιες μικρές 'εξομολογήσεις' μπορεί να είναι ενδεικτικές έως και αποκαλυπτικές για κάποιον ή κάποια που αποφασίζει να έχει δημόσιο λόγο. Και στοιχείο της δημόσιας παρουσίας του κάθε ανθρώπου είναι και η προσωπικότητα στο σύνολό της και ο χαρακτήρας του. Έτσι λοιπόν, τόλμησα να απαντήσω σε τέτοιες προσωπικές και ιδιαίτερες ερωτήσεις, με ειλικρίνεια και ευθύτητα, επιλέγοντας αυτή την απάντηση που έρχεται αυθόρμητα πρώτη στο μυαλό!
Νομίζω πως για έναν αναγνώστη με οξυδερκή ματιά, ακόμα κι απαντήσεις σε τέτοιες...ψυχογραφικές ερωτήσεις μπορούν να πουν πολλά!
Έτσι λοιπόν το καταχώρισε το Press-gr:
Tα "πρέπει" και τα "θέλω"...
"Με αφορμή την Ημέρα της Γυναίκας, το Press-Gr επιλέγει τη γοητευτική χημικό μηχανικό και πολιτευτή της ΝΔ στην Α’ Θεσ/νίκης, Λιάνα Γούτα (http://www.lianagouta.gr), θέτοντάς την προ του Προυστ και της κρίσης σας.
(Επιμέλεια: Αντώνης-Μάριος Παπαγιώτης). "
Η απόλυτη ευτυχία για σένα είναι;
Η σφιχτή αγκαλιά και το δυνατό φιλί των παιδιών μου.
Τι σε κάνει να σηκώνεσαι το πρωί;
Επί πολλά χρόνια, δυστυχώς, το ξυπνητήρι, στις 6.20 ακριβώς, για να είμαι στην ώρα μου στη δουλειά μου, στη βιομηχανία όπου εργάζομαι ως χημικός μηχανικός. Τις Κυριακές, σηκώνομαι με χαρά για ένα ωραίο πρωινό -που μου λείπει τις καθημερινές-, και για μπόλικες εφημερίδες.
Η τελευταία φορά που ξέσπασες σε γέλια;
Παίζοντας ‘Trivial Pursuit’, με την στενή παρέα μου που κρατάει από τα φοιτητικά χρόνια, μπροστά σε ένα τζάκι στο βουνό, στη...’γνωστή αντιπαλότητα’ ανδρών-γυναικών για το ποιοι τα καταφέρνουν καλύτερα σε ένα παιχνίδι γνώσεων!
Το βασικό γνώρισμα του χαρακτήρα σου είναι;
Η επιμονή και η δέσμευση.
Το βασικό ελάττωμά σου;
Το ότι απαιτώ το...ίδιο και από τους άλλους.
Σε ποια λάθη δείχνεις τη μεγαλύτερη επιείκεια;
Σε αυτά που γίνονται χωρίς πρόθεση.
Η τελευταία φορά που έκλαψες;
Σε μια δύσκολη προσωπική μου στιγμή.
Με ποια ιστορική προσωπικότητα ταυτίζεσαι περισσότερο;
Δεν είμαι και δεν έχω κάνει κάτι τόσο σημαντικό έτσι ώστε να νιώθω ότι ταυτίζομαι με κάποια ιστορική προσωπικότητα. Αν με ρωτάτε για προσωπικότητες που θαυμάζω είναι πάρα πολλές, για διαφορετικούς λόγους. Να αναφέρω μόνο δυο γυναικείες προσωπικότητες, την Μαρία Κιουρί και την σύγχρονη Αμαλία Φλέμιγκ που οι δυσκολίες της εποχής και του περιβάλλοντός τους δε στάθηκαν ικανές να αποτρέψουν το πάθος τους για γνώση, το οποίο το ακολούθησαν, ανοίγοντας δρόμους, πρωτοπορώντας και αφήνοντας κέρδος για την επιστήμη και την κοινωνία.
Ποιοι είναι οι ήρωές σου σήμερα;
Οι απλοί εκείνοι άνθρωποι οι οποίοι αν και αγωνίζονται καθημερινά στα δύσκολα, καταφέρνουν να κρατούν το χαμόγελο και την ευγένειά τους.
Ποια είναι η ταινία που σε σημάδεψε;
Δε μπορώ να πω ότι κάποια ταινία με σημάδεψε. Ωστόσο από τις αγαπημένες μου είναι το Match Point του Γούντυ Άλεν. Επίσης μπορώ να βλέπω την ‘Πολίτικη Κουζίνα’ κάθε φορά με την ίδια συγκίνηση.
Το αγαπημένο σου ταξίδι;
Στη γαλλική εξοχή, στα κάστρα και στους αμπελώνες του Μπορντώ, της Βρετάνης, της Νορμανδίας.
Οι αγαπημένοι σου συγγραφείς;
Η Μαριάννα Κορομηλά, ιστορική συγγραφέας και πάνω από όλα εκπληκτική αφηγήτρια, από την οποία εκτός των άλλων, κρατώ και τις μαγικές αφηγήσεις της στο χώρο και στο χρόνο, τα πρωινά του Σαββάτου στο κρατικό ραδιόφωνο, για πολλά χρόνια. Άλλοι αγαπημένοι μου συγγραφείς είναι η Λιλή Ζωγράφου και ο Βασίλης Αλεξάκης.
Ποια αρετή προτιμάς σε έναν άντρα;
Την ευγένεια, την καλλιέργεια, την μεγαλοψυχία.
…Και σε μια γυναίκα;
Τις ίδιες ακριβώς που είπα και για έναν άνδρα.
Ο αγαπημένος σου συνθέτης;
Δύσκολο να διαλέξω μόνο έναν... Ο Φίλιππος Πλιάτσικας, ο Δημήτρης Παπαδημητρίου, η Ελένη Καραϊνδρου, η Ευανθία Ρεμπούτσικα, ο Μάρκος Βαμβακάρης. Και πολλοί, πολλοί ακόμα....
Το τραγούδι που σφυρίζεις κάνοντας ντους;
Το τραγούδι του Jason Mraz «...life is wonderful / life goes full circle / ..life it is...so... wonderful...».
Το βιβλίο που σε σημάδεψε;
Βιβλία με ψυχαναλυτική αξία για μένα, στα οποία συχνά ανατρέχω από τα εφηβικά μου ακόμα χρόνια μέχρι σήμερα, είναι τα ποιήματα του Καβάφη και ο Μικρός Πρίγκιπας του Saint Exupery.
Ο αγαπημένος σου ζωγράφος;
Ο Κώττης. Αλλά, και ο Κεχαγιόγλου και ο Αδαμάκης.
Το αγαπημένο σου χρώμα;
Το τουρκουάζ.
Ποια θεωρείς ως τη μεγαλύτερη επιτυχία σου;
Ανατρέχοντας στο...βιογραφικό μου για...αντικειμενικές επιτυχίες, αυτό που όλοι θεωρούν μεγαλύτερη επιτυχία ήταν η εισαγωγή μου στο Πολυτεχνείο με σειρά πρώτη και με τον μεγαλύτερο βαθμό στην Ελλάδα. Ωστόσο, αυτό που εγώ θεωρώ τη μεγαλύτερη προσωπική μου επιτυχία, είναι η οικογένειά μου.
Το αγαπημένο σου ποτό;
Σπιτικό λικέρ φτιαγμένο από κράνα.
Για ποιο πράγμα μετανιώνεις περισσότερο;
Για κάποιες από τις φορές που τα «πρέπει» ήταν πιο ισχυρά από τα «θέλω».
Τι απεχθάνεσαι περισσότερο απ’ όλα;
Την υποκρισία και την υπεροψία.
Ποια είναι η αγαπημένη σου ασχολία;
Η παρέα και οι συζητήσεις με αγαπημένους φίλους. Οι βόλτες σε γκαλερί και παλαιοπωλεία.
Ο μεγαλύτερος φόβος σου;
Η ασθένεια.
Σε ποια περίπτωση επιλέγεις να πεις ψέματα;
Μόνο όταν ξέρω ότι η αλήθεια είναι δυσβάσταχτη και πληγώνει.
Ποιο είναι το μότο σου;
Ο στίχος του Καβάφη που λέει...
«Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως τη θέλεις,
τούτο προσπάθησε τουλάχιστον
όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις
μες στην πολλή συνάφεια του κόσμου,
μες στες πολλές κινήσεις κι ομιλίες.....»
Πώς θα επιθυμούσες να πεθάνεις;
Σε βαθιά γηρατειά με μεγάλη οικογένεια γύρω μου και ευτυχής για όσα θα έχω ζήσει.
Εάν συνέβαινε να συναντήσεις το Θεό, τι θα ήθελες να σου πει;
Να μου απαντήσει στο φιλοσοφικό και υπαρξιακό ερώτημα... Από πού ερχόμαστε και πού πάμε....
Σε ποια πνευματική κατάσταση βρίσκεσαι αυτόν τον καιρό;
Της αναζήτησης και του προβληματισμού για τα επόμενα βήματά μου.
Είχε γούστο! Με γύρισε πίσω στο χρόνο. Ωστόσο τελικά ακόμα και τέτοιες μικρές 'εξομολογήσεις' μπορεί να είναι ενδεικτικές έως και αποκαλυπτικές για κάποιον ή κάποια που αποφασίζει να έχει δημόσιο λόγο. Και στοιχείο της δημόσιας παρουσίας του κάθε ανθρώπου είναι και η προσωπικότητα στο σύνολό της και ο χαρακτήρας του. Έτσι λοιπόν, τόλμησα να απαντήσω σε τέτοιες προσωπικές και ιδιαίτερες ερωτήσεις, με ειλικρίνεια και ευθύτητα, επιλέγοντας αυτή την απάντηση που έρχεται αυθόρμητα πρώτη στο μυαλό!
Νομίζω πως για έναν αναγνώστη με οξυδερκή ματιά, ακόμα κι απαντήσεις σε τέτοιες...ψυχογραφικές ερωτήσεις μπορούν να πουν πολλά!
Έτσι λοιπόν το καταχώρισε το Press-gr:
Tα "πρέπει" και τα "θέλω"...
"Με αφορμή την Ημέρα της Γυναίκας, το Press-Gr επιλέγει τη γοητευτική χημικό μηχανικό και πολιτευτή της ΝΔ στην Α’ Θεσ/νίκης, Λιάνα Γούτα (http://www.lianagouta.gr), θέτοντάς την προ του Προυστ και της κρίσης σας.
(Επιμέλεια: Αντώνης-Μάριος Παπαγιώτης). "
Η απόλυτη ευτυχία για σένα είναι;
Η σφιχτή αγκαλιά και το δυνατό φιλί των παιδιών μου.
Τι σε κάνει να σηκώνεσαι το πρωί;
Επί πολλά χρόνια, δυστυχώς, το ξυπνητήρι, στις 6.20 ακριβώς, για να είμαι στην ώρα μου στη δουλειά μου, στη βιομηχανία όπου εργάζομαι ως χημικός μηχανικός. Τις Κυριακές, σηκώνομαι με χαρά για ένα ωραίο πρωινό -που μου λείπει τις καθημερινές-, και για μπόλικες εφημερίδες.
Η τελευταία φορά που ξέσπασες σε γέλια;
Παίζοντας ‘Trivial Pursuit’, με την στενή παρέα μου που κρατάει από τα φοιτητικά χρόνια, μπροστά σε ένα τζάκι στο βουνό, στη...’γνωστή αντιπαλότητα’ ανδρών-γυναικών για το ποιοι τα καταφέρνουν καλύτερα σε ένα παιχνίδι γνώσεων!
Το βασικό γνώρισμα του χαρακτήρα σου είναι;
Η επιμονή και η δέσμευση.
Το βασικό ελάττωμά σου;
Το ότι απαιτώ το...ίδιο και από τους άλλους.
Σε ποια λάθη δείχνεις τη μεγαλύτερη επιείκεια;
Σε αυτά που γίνονται χωρίς πρόθεση.
Η τελευταία φορά που έκλαψες;
Σε μια δύσκολη προσωπική μου στιγμή.
Με ποια ιστορική προσωπικότητα ταυτίζεσαι περισσότερο;
Δεν είμαι και δεν έχω κάνει κάτι τόσο σημαντικό έτσι ώστε να νιώθω ότι ταυτίζομαι με κάποια ιστορική προσωπικότητα. Αν με ρωτάτε για προσωπικότητες που θαυμάζω είναι πάρα πολλές, για διαφορετικούς λόγους. Να αναφέρω μόνο δυο γυναικείες προσωπικότητες, την Μαρία Κιουρί και την σύγχρονη Αμαλία Φλέμιγκ που οι δυσκολίες της εποχής και του περιβάλλοντός τους δε στάθηκαν ικανές να αποτρέψουν το πάθος τους για γνώση, το οποίο το ακολούθησαν, ανοίγοντας δρόμους, πρωτοπορώντας και αφήνοντας κέρδος για την επιστήμη και την κοινωνία.
Ποιοι είναι οι ήρωές σου σήμερα;
Οι απλοί εκείνοι άνθρωποι οι οποίοι αν και αγωνίζονται καθημερινά στα δύσκολα, καταφέρνουν να κρατούν το χαμόγελο και την ευγένειά τους.
Ποια είναι η ταινία που σε σημάδεψε;
Δε μπορώ να πω ότι κάποια ταινία με σημάδεψε. Ωστόσο από τις αγαπημένες μου είναι το Match Point του Γούντυ Άλεν. Επίσης μπορώ να βλέπω την ‘Πολίτικη Κουζίνα’ κάθε φορά με την ίδια συγκίνηση.
Το αγαπημένο σου ταξίδι;
Στη γαλλική εξοχή, στα κάστρα και στους αμπελώνες του Μπορντώ, της Βρετάνης, της Νορμανδίας.
Οι αγαπημένοι σου συγγραφείς;
Η Μαριάννα Κορομηλά, ιστορική συγγραφέας και πάνω από όλα εκπληκτική αφηγήτρια, από την οποία εκτός των άλλων, κρατώ και τις μαγικές αφηγήσεις της στο χώρο και στο χρόνο, τα πρωινά του Σαββάτου στο κρατικό ραδιόφωνο, για πολλά χρόνια. Άλλοι αγαπημένοι μου συγγραφείς είναι η Λιλή Ζωγράφου και ο Βασίλης Αλεξάκης.
Ποια αρετή προτιμάς σε έναν άντρα;
Την ευγένεια, την καλλιέργεια, την μεγαλοψυχία.
…Και σε μια γυναίκα;
Τις ίδιες ακριβώς που είπα και για έναν άνδρα.
Ο αγαπημένος σου συνθέτης;
Δύσκολο να διαλέξω μόνο έναν... Ο Φίλιππος Πλιάτσικας, ο Δημήτρης Παπαδημητρίου, η Ελένη Καραϊνδρου, η Ευανθία Ρεμπούτσικα, ο Μάρκος Βαμβακάρης. Και πολλοί, πολλοί ακόμα....
Το τραγούδι που σφυρίζεις κάνοντας ντους;
Το τραγούδι του Jason Mraz «...life is wonderful / life goes full circle / ..life it is...so... wonderful...».
Το βιβλίο που σε σημάδεψε;
Βιβλία με ψυχαναλυτική αξία για μένα, στα οποία συχνά ανατρέχω από τα εφηβικά μου ακόμα χρόνια μέχρι σήμερα, είναι τα ποιήματα του Καβάφη και ο Μικρός Πρίγκιπας του Saint Exupery.
Ο αγαπημένος σου ζωγράφος;
Ο Κώττης. Αλλά, και ο Κεχαγιόγλου και ο Αδαμάκης.
Το αγαπημένο σου χρώμα;
Το τουρκουάζ.
Ποια θεωρείς ως τη μεγαλύτερη επιτυχία σου;
Ανατρέχοντας στο...βιογραφικό μου για...αντικειμενικές επιτυχίες, αυτό που όλοι θεωρούν μεγαλύτερη επιτυχία ήταν η εισαγωγή μου στο Πολυτεχνείο με σειρά πρώτη και με τον μεγαλύτερο βαθμό στην Ελλάδα. Ωστόσο, αυτό που εγώ θεωρώ τη μεγαλύτερη προσωπική μου επιτυχία, είναι η οικογένειά μου.
Το αγαπημένο σου ποτό;
Σπιτικό λικέρ φτιαγμένο από κράνα.
Για ποιο πράγμα μετανιώνεις περισσότερο;
Για κάποιες από τις φορές που τα «πρέπει» ήταν πιο ισχυρά από τα «θέλω».
Τι απεχθάνεσαι περισσότερο απ’ όλα;
Την υποκρισία και την υπεροψία.
Ποια είναι η αγαπημένη σου ασχολία;
Η παρέα και οι συζητήσεις με αγαπημένους φίλους. Οι βόλτες σε γκαλερί και παλαιοπωλεία.
Ο μεγαλύτερος φόβος σου;
Η ασθένεια.
Σε ποια περίπτωση επιλέγεις να πεις ψέματα;
Μόνο όταν ξέρω ότι η αλήθεια είναι δυσβάσταχτη και πληγώνει.
Ποιο είναι το μότο σου;
Ο στίχος του Καβάφη που λέει...
«Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως τη θέλεις,
τούτο προσπάθησε τουλάχιστον
όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις
μες στην πολλή συνάφεια του κόσμου,
μες στες πολλές κινήσεις κι ομιλίες.....»
Πώς θα επιθυμούσες να πεθάνεις;
Σε βαθιά γηρατειά με μεγάλη οικογένεια γύρω μου και ευτυχής για όσα θα έχω ζήσει.
Εάν συνέβαινε να συναντήσεις το Θεό, τι θα ήθελες να σου πει;
Να μου απαντήσει στο φιλοσοφικό και υπαρξιακό ερώτημα... Από πού ερχόμαστε και πού πάμε....
Σε ποια πνευματική κατάσταση βρίσκεσαι αυτόν τον καιρό;
Της αναζήτησης και του προβληματισμού για τα επόμενα βήματά μου.
Και μετά την Ημέρα της Γυναίκας, τί?....
Τις γιορτές μας τις κάναμε! Δήμοι, Νομαρχίες, φορείς οργάνωσαν γιορτές, ο καθένας από τη δική του σκοπιά, άλλοι τιμώντας σημαντικές γυναίκες, άλλοι με γιορτές καλλυντικών με σεσουάρ και κραγιόν!
Και αν Δήμοι κι Νομαρχίες έκαναν κάποιες γιορτές, στα ΜΜΕ, η Ημέρα της Γυναίκας πέρασε ‘στα ψιλά’ ή επικεντρώθηκε στα προβλήματα των γυναικών στις τριτοκοσμικές και υπανάπτυκτες χώρες. Σημαντικά πράγματι προβλήματα, αλλά και τα δικά μας, στην Ελλάδα του 21ου αιώνα, δεν είναι αμελητέα...
Κι ενώ οι Δήμοι και οι Νομαρχίες γιορτάζουν, ποιος αναρωτήθηκε πόσες είναι οι γυναίκες Δήμαρχοι και Νομάρχες στην Ελλάδα? Στην προηγούμενη αυτοδιοικητική θητεία τα ποσοστά έφταναν μόλις στο 2,1 και 1,7 αντίστοιχα! Κι αυτό, όταν η Ευρώπη και το Ευρωκοινοβούλιο έχει 31% γυναίκες ευρωβουλευτές και δηλώνει ότι πρόκειται για χαμηλό ποσοστό που δείχνει έλλειψη δημοκρατίας και πολιτισμού! Στην Ελληνική Βουλή το ποσοστό είναι μόλις 16%. Κι επιπλέον, και από αυτό το ποσοστό, ένα μέρος, ξεχωρίζει και βασίζει την πορεία του στην εικόνα και στον επικοινωνιακό-μηντιακό θόρυβο. Ωστόσο μας φτάνει αυτό?
Σε μια κοινωνία που μέσα σε λίγα μόνο χρόνια ξεπέρασε ταμπού δεκαετιών και σήμερα σπρώχνει τις γυναίκες της για μόρφωση και εκπαίδευση, με αποτέλεσμα οι γυναίκες στα ΑΕΙ να είναι το 53% των φοιτητών, με μια συμμετοχή που ενισχύεται όλο και περισσότερο ακόμα και στις ανδροκρατούμενες ειδικότητες όπως τα Πολυτεχνεία, με φοιτήτριες που όχι μόνο εισάγονται, αλλά και διακρίνονται και αριστεύουν, το μεγάλο ερώτημα είναι «Τί γίνονται όλα αυτές οι μορφωμένες γυναίκες κατόπιν»?
Συνεχίζουν να διακρίνονται και να αριστεύουν? Διαπρέπουν στις υψηλές διοικητικές θέσεις των επιχειρήσεων, στην έρευνα, στην κρατική μηχανή, στις θέσεις λήψης αποφάσεων? Δυστυχώς η απάντηση είναι αρνητική κι ο δρόμος προς την κορυφή κλειστός. Βεβαίως, μπαίνουν στην αγορά εργασίας, αν και σε ποσοστό 1 προς 2 σε σχέση με τους άνδρες ή αλλιώς, με ανεργία υπερδιπλάσια από των ανδρών. Αλλά...ως εκεί! Στις υψηλόβαθμες κυβερνητικές θέσεις η γυναικεία συμμετοχή έχει να δείξει μόνο χαμηλά μονοψήφια νούμερα συμμετοχής, στον ιδιωτικό τομέα, μάλλον ακόμα χειρότερα.
Το σχόλιο δε σκοπεύει να προτείνει λύσεις, παρά μόνο να προβληματίσει. Πρέπει πρώτα να αντιληφθούμε το πρόβλημα, τις διαστάσεις και τις συνέπειές του και μετά να μιλήσουμε για λύσεις. Εκείνο που δε συνειδητοποιούμε, είναι ότι αφήνοντας αναξιοποίητες τις μορφωμένες, ικανές, φιλόδοξες γυναίκες που τελειώνουν κατά χιλιάδες από τα πανεπιστήμια μας, χάνουμε ως χώρα σε μυαλά, σε ταλέντα, σε ανθρώπινους πόρους, σπαταλώντας το μορφωμένο δυναμικό μας. Κυρίως όμως χάνουμε σε ανταγωνιστικότητα, στην εποχή της γνώσης, της καινοτομίας, της πληροφορίας, όπου νικητής θα είναι αυτός που θα αναδείξει και θα αξιοποιήσει τα περισσότερα και καλύτερα μυαλά, και τα ανδρικά και τα γυναικεία!
Και αν Δήμοι κι Νομαρχίες έκαναν κάποιες γιορτές, στα ΜΜΕ, η Ημέρα της Γυναίκας πέρασε ‘στα ψιλά’ ή επικεντρώθηκε στα προβλήματα των γυναικών στις τριτοκοσμικές και υπανάπτυκτες χώρες. Σημαντικά πράγματι προβλήματα, αλλά και τα δικά μας, στην Ελλάδα του 21ου αιώνα, δεν είναι αμελητέα...
Κι ενώ οι Δήμοι και οι Νομαρχίες γιορτάζουν, ποιος αναρωτήθηκε πόσες είναι οι γυναίκες Δήμαρχοι και Νομάρχες στην Ελλάδα? Στην προηγούμενη αυτοδιοικητική θητεία τα ποσοστά έφταναν μόλις στο 2,1 και 1,7 αντίστοιχα! Κι αυτό, όταν η Ευρώπη και το Ευρωκοινοβούλιο έχει 31% γυναίκες ευρωβουλευτές και δηλώνει ότι πρόκειται για χαμηλό ποσοστό που δείχνει έλλειψη δημοκρατίας και πολιτισμού! Στην Ελληνική Βουλή το ποσοστό είναι μόλις 16%. Κι επιπλέον, και από αυτό το ποσοστό, ένα μέρος, ξεχωρίζει και βασίζει την πορεία του στην εικόνα και στον επικοινωνιακό-μηντιακό θόρυβο. Ωστόσο μας φτάνει αυτό?
Σε μια κοινωνία που μέσα σε λίγα μόνο χρόνια ξεπέρασε ταμπού δεκαετιών και σήμερα σπρώχνει τις γυναίκες της για μόρφωση και εκπαίδευση, με αποτέλεσμα οι γυναίκες στα ΑΕΙ να είναι το 53% των φοιτητών, με μια συμμετοχή που ενισχύεται όλο και περισσότερο ακόμα και στις ανδροκρατούμενες ειδικότητες όπως τα Πολυτεχνεία, με φοιτήτριες που όχι μόνο εισάγονται, αλλά και διακρίνονται και αριστεύουν, το μεγάλο ερώτημα είναι «Τί γίνονται όλα αυτές οι μορφωμένες γυναίκες κατόπιν»?
Συνεχίζουν να διακρίνονται και να αριστεύουν? Διαπρέπουν στις υψηλές διοικητικές θέσεις των επιχειρήσεων, στην έρευνα, στην κρατική μηχανή, στις θέσεις λήψης αποφάσεων? Δυστυχώς η απάντηση είναι αρνητική κι ο δρόμος προς την κορυφή κλειστός. Βεβαίως, μπαίνουν στην αγορά εργασίας, αν και σε ποσοστό 1 προς 2 σε σχέση με τους άνδρες ή αλλιώς, με ανεργία υπερδιπλάσια από των ανδρών. Αλλά...ως εκεί! Στις υψηλόβαθμες κυβερνητικές θέσεις η γυναικεία συμμετοχή έχει να δείξει μόνο χαμηλά μονοψήφια νούμερα συμμετοχής, στον ιδιωτικό τομέα, μάλλον ακόμα χειρότερα.
Το σχόλιο δε σκοπεύει να προτείνει λύσεις, παρά μόνο να προβληματίσει. Πρέπει πρώτα να αντιληφθούμε το πρόβλημα, τις διαστάσεις και τις συνέπειές του και μετά να μιλήσουμε για λύσεις. Εκείνο που δε συνειδητοποιούμε, είναι ότι αφήνοντας αναξιοποίητες τις μορφωμένες, ικανές, φιλόδοξες γυναίκες που τελειώνουν κατά χιλιάδες από τα πανεπιστήμια μας, χάνουμε ως χώρα σε μυαλά, σε ταλέντα, σε ανθρώπινους πόρους, σπαταλώντας το μορφωμένο δυναμικό μας. Κυρίως όμως χάνουμε σε ανταγωνιστικότητα, στην εποχή της γνώσης, της καινοτομίας, της πληροφορίας, όπου νικητής θα είναι αυτός που θα αναδείξει και θα αξιοποιήσει τα περισσότερα και καλύτερα μυαλά, και τα ανδρικά και τα γυναικεία!
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
