Κυβερνητική θέση? «Βιογραφικό, σπουδές και εμπειρία παρακαλώ....»

Άρθρο στην εφημερίδα Αγγελιοφόρος, 23-12-08.

Πρόκειται για μια είδηση απολύτως “made in USA”! Ή σα να λέμε, καμία σχέση με την Ελλάδα! Ο νέος Πρόεδρος των ΗΠΑ, που ενσαρκώνει ελπίδες όχι μόνο της χώρας του αλλά και όλης της υφηλίου, ορίζει Υπουργό έναν επιστήμονα νομπελίστα. Επιλέγει πρόσωπα με μεγάλο επιστημονικό εκτόπισμα σε θέσεις-κλειδιά προκειμένου να σηματοδοτήσει τη βαρύτητα που δίνει σε κρίσιμους τομείς όπως το περιβάλλον, και πριν αρχίσει να επενδύει τα τεράστια ποσά που ανακοίνωσε για τις πράσινες τεχνολογίες.
Στην Ελλάδα, η πρώτη ερώτηση στην ανακοίνωση ενός Υπουργού, θα ήταν ίσως σε ποια περιοχή εκλέγεται! Όχι πάντως οι γνώσεις του σε σχέση με το αντικείμενο. Αυτό δεν αποτελεί θέμα προς διερεύνηση! Τί κι αν το υπόβαθρό του δε σχετίζεται με Υγεία, Γεωργία, Παιδεία? Θα μάθει παίρνοντας το αξίωμα! Είναι φαίνεται αποδεκτό ότι όποιος μπορεί να εκλεγεί βουλευτής, μπορεί και να ασχοληθεί με τα πάντα! Ο νομπελίστας Υπουργός των ΗΠΑ, δεν εκλέγεται πουθενά. Είναι εξωκοινοβουλευτικός, όπως και άλλοι, σε υπουργεία που χρειάζονται βαθιά γνώση για αποφάσεις όχι μόνο τεχνοκρατικές αλλά και πολιτικές. Γιατί πλέον σήμερα πολιτική χωρίς γνώση δε νοείται. Ή αν θέλετε, είναι παλιομοδίτικη πολιτική, και πάντως όχι πολιτική του σύγχρονου κόσμου. Ο Ομπάμα δήλωσε κάνοντας λογοπαίγνιο «δε θέλουμε μικρή κυβέρνηση, θέλουμε “έξυπνη” κυβέρνηση».
Δυστυχώς στη χώρα μας, οι διαπιστώσεις για τα κριτήρια επιλογής προσώπων ισχύουν για όλη τη δημόσια διοίκηση. Γιατί πότε απαιτήσαμε οι άνθρωποι που υπηρετούν σε κάποια υψηλή θέση, να επιλέγονται βάσει του βιογραφικού τους σε συνθήκες ελεύθερης αγοράς? Ποτέ! Κι αν κάποτε τύχει να έχουν σχετική εμπειρία και υπόβαθρο, τότε μάλλον είναι από τύχη ή η εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα.
Σκεφτείτε όμως κατ’ αντιστοιχία, αν ήσασταν ιδιοκτήτης μεγάλης εταιρίας ή βιομηχανίας... Με ποια κριτήρια θα επιλέγατε τους επικεφαλής? Σπουδές, προϋπηρεσία, διακρίσεις, αποτελέσματα... Θα βάζατε ποτέ έναν δικηγόρο, δάσκαλο, φαρμακοποιό ή γιατρό επικεφαλής ενός διυλιστηρίου? Έναν μηχανικό επικεφαλής μιας νομικής εταιρίας? Ακόμα και ο πιο έξυπνος και ικανός γιατρός δε θα μπορέσει ποτέ να μπει στη φιλοσοφία και τα αληθινά προβλήματα μιας βιομηχανίας. Ίσως να αρχίσει να την κατανοεί, έως ότου τον προλάβει η επόμενη κυβέρνηση και τον αλλάξει. Για να μη μιλήσουμε για τις περιπτώσεις όπου δεν υπάρχει καμιά επαγγελματική εμπειρία πέραν της κομματικής!.... Κι όμως επί δεκαετίες η κρατική μηχανή στελεχώνεται με αυτόν ακριβώς τον τρόπο σε όλα τα επίπεδα! Πώς λοιπόν να λειτουργήσει αποδοτικά και αποτελεσματικά?
Η πολιτική του σήμερα και του αύριο χρειάζεται να μπορεί να κατανοήσει και να χρησιμοποιήσει βαθιά και εξειδικευμένη γνώση που μάλιστα παράγεται με ιλιγγιώδεις ρυθμούς. Αλλά και η γνώση χρειάζεται την πολιτική για να της ανοίξει τον δρόμο. Η μόνη λύση είναι να απαιτήσουμε στις θέσεις κλειδιά ανθρώπους ικανούς, με γνώση και εμπειρία, των οποίων η αποτελεσματικότητα να ελέγχεται κάθε μέρα. Φτάνουν τόσα χρόνια πειραματισμοί και εξόφληση κομματικών χρεών στην πλάτη μιας κρατικής μηχανής τραυματισμένης, παρωχημένης και αναποτελεσματικής. Ας απαιτήσουμε τον Σωστό άνθρωπο στη Σωστή θέση. Μπορεί να μην μας βρίσκονται πρόχειροι Νομπελίστες, αλλά καταξιωμένοι τεχνοκράτες, επιστήμονες και επαγγελματίες, μπορούν να βρεθούν! Κι από αυτούς πρέπει να είμαστε ακόμα πιο απαιτητικοί! Γιατί εδώ, παίζεται το μέλλον όλων μας! Και ήδη χάσαμε πολύτιμο χρόνο!


Για να δείτε το άρθρο δημοσιευμένο, επιλέξτε το link
http://www.lianagouta.gr/website/pdf_articles/2312081059.pdf