2008: Τι χρονιά κι αυτή!

Άρθρο στην εφημερίδα Κεντρί της Μακεδονίας, 3-1-09

Τι χρονιά κι αυτή! Αυτό το 2008, θα μας αφήσει πολλά πράγματα να θυμόμαστε. Δύσκολο να διαλέξει κανείς ποια ήταν η είδηση που σημάδεψε τη χρονιά που πέρασε. Βεβαίως τα τελευταία γεγονότα σημαδεύουν την έξοδο της χρονιάς. Ο άδικος και παράλογος θάνατος ενός παιδιού, η μαζική αντίδραση, οι εκτός ελέγχου αντιδράσεις, η βία στη βία, οι καταστροφές, το φιτίλι για να ξαναδεί κανείς προβλήματα της νεολαίας και όλης της κοινωνίας.
Μια χρονιά που πέρσι τέτοιο καιρό ξεκινούσε με μια παγκόσμια οικονομία να διαταράσσεται από τιμές του πετρελαίου που αγγίζαν για πρώτη φορά τα 100 δολάρια, και που δε σταμάτησαν εκεί. Μια παγκόσμια οικονομία, που όμως δεν είχε δει τα χειρότερα... Αυτά που ακολούθησαν με τη μεγάλη κρίση και τις μαζικές καταρρεύσεις οικονομικών κολοσσών, έως ακόμα και ολόκληρων εθνικών οικονομιών, όπως αυτή της Ισλανδίας. Καταστάσεις απρόσμενες που ήρθαν να φέρουν τα πάνω κάτω όχι μόνο στα χρηματιστηριακά γραφεία, αλλά στην πόρτα του κάθε νοικοκυριού, με οικονομική δυσπραγία, ανέχεια, απολύσεις. Ο υπέροχος δυτικός κόσμος της ευμάρειας και της υπερκαταναλώσης υπέστη ένα απρόσμενο σοκ, όταν είδε ότι κινδυνεύει να χάσει τα πάντα!
Στις ΗΠΑ ήταν που ξεκίνησε η απελπισία της οικονομικής κρίσης, στις ΗΠΑ ήταν που δόθηκε κι η αφορμή για μια άλλη ελπιδοφόρα συζήτηση, ίσως και εποχή. Ένας νέος, μορφωμένος, ικανός, αυτοδημιούργητος, χωρίς κομματικές περγαμηνές άνθρωπος, μπόρεσε να ξεπεράσει ταμπού και προκαταλήψεις, μπόρεσε να εμπνεύσει, να κινητοποιήσει να παρασύρει, να γοητεύσει, να δώσει τροφή για μεγάλες ελπίδες, να ανοίξει δρόμο, να γίνει ο πρώτος Αφροαμερικανός Πρόεδρος!
Με ένα τέτοιο παγκόσμιο σκηνικό των ανατροπών και των προκλήσεων, στον καιρό της οικονομικής κρίσης, της ιλιγγιώδους τεχνολογίας, της κλιματικής απειλής, η Ελλάδα έζησε το μεγαλείο της εσωστρέφειάς της! Σκάνδαλα, αποκαλύψεις, ιερές ανταλλαγές, άνθρωποι οι οποίοι χρησιμοποιήσαν τη θέση τους ή άλλοι που απλά αμέλησαν και που μας ζημίωσαν όλους.... Αστοχίες στο χειρισμό δημοσίου χρήματος, δημοσίων θέσεων, ‘αστοχία’ ακόμα και στο χειρισμό ενός αστυνομικού περίστροφου! Αλλά το τρένο δε σταματάει. Οι υπόλοιποι τρέχουν. Εμείς μένουμε να ασχολούμαστε με όσα μας τρώνε και μας πληγώνουν.
Μήπως από όλη τη χρονιά να κρατήσουμε το αισιόδοξο μήνυμα και την ελπίδα του νέου Προέδρου των ΗΠΑ? Την ελπίδα ότι νέοι άνθρωποι, έξυπνοι, ικανοί, πετυχημένοι, αυτοδημιούργητοι, μπορούν να βρουν το δρόμο προς την επιτυχία, να υπερκεράσουν τα επικοινωνιακά και κομματικά δημιουργήματα και να μας δώσουν νέες ελπίδες και νέα ματιά? Ωραία θα ήταν να το ονειρευτούμε κι εμείς εδώ, με τα τόσα προβλήματα και τις αγκυλώσεις! Ωραία θα ήταν να μπορούμε να δούμε κι εμείς αυτό το... ‘έργο’ εδώ.... Εμείς που μάλλον το έχουμε μεγαλύτερη ανάγκη από πολλούς άλλους!